Hoi allemaal,
Nou ik zal meteen in met de deur in huis vallen want;
MIJN BAGAGE IS GEVONDEN EN TERECHT!
Vanmorgen werd ik gebeld door het vliegveld in Accra.
Ik schoot in mn kleren, die nog half nat waren van het wassen van gisteravond en uitchecken en hup naar het vliegveld.
De rit er naar toe duurde natuurlijk eeuwen!!! Maar eenmaal aangekomen herkende die vrouw me al en ik mocht naar de gevonden voorwerpen kamertje.
En ja hoor daar stond 1 koffer. Mijn blauwe, daar zitten mijn spullen in. Er viel een last van mijn schouders af. Ja nu nog die groene en die zag ik niet. In de groene zitten gekregen kleding voor volwassenen en kinderen. Dus die wilde ik natuurlijk ook.
Lichterlijk in paniek begin ik in het Nederlands tegen die security man te praten, ja Manon, dat verstaat ie natuurlijk niet π
Maar na een aantal Engelse woorden gewisseld werd ik naar een ander kamertje gebracht en ja hoor... daar lag hij, om me te wachten. Wat een goed gevoel!!!
We zijn in een hoekje gaan staan, heb mijn koffers geopend om ook te kijken of alles er in zit en om naar de wc te gaan om me om te kleden. Ik had tenslotte een zeiknatte, inmiddels met gaten broek aan en die wilde ik toch uit.
Nou... zie je het al voor je?
Het toillet was redelijk, maar je snapt wel dat ik natuurlijk wel in een hokje ging staan om mijzelf om te kleden. Hahaha, wat een gedoe. Ik ben er ook nog achter gekomen dat ik een soort van lenig ben.
Na een schone onderbroek, hemd, shirt, broek en sokken én na een goed deotje en een lekker luchtje voelde ik me weer helemaal lekker.
Het is gelukt!
Toch wel blij dat ik een nachtje extra heb geboekt.
Na het omkleden een taxi gepakt en naar het station gegaan. We waren natuurlijk veeelste vroeg dus moesten we nog een tijdje wachten.
Maar in die tussentijd tuurlijk weer wat gezien.
Een Albino man. Dat was bijzonder, ik betrapte mezelf erop dat ik bleef kijken. Dus toen maar omgedraaid. Iedereen kende hem dus dat was wel een leuk gezicht. Maar moest meteen aan een documentaire denken die ik samen met mijn moeder heb gezien over Albino kinderen in Tanzania. Ik vroeg me meteen af of dat in Ghana ook zal zijn. Maar ik heb het nog niet gevraagd.
Toen kwam dezelfde meneer, die inmidels al 5x langs geweest is om zijn beauty producten te laten zien, werd ik geirriteerd, gelukkig begreep hij het en ging weg. π
En dezelfde vrouw waar ik een flesje water van had gekocht bleef elke 30 minuten komen. Alsof ik zoveel drink... haha π
Maar goed. Wachtend op, voor ons een keukenstoel, en al die mensen... overal zijn mensen, mensen, mensen en nog eens mensen. Nou ik ben niet mensenschuw zoals jullie weten, maar soms... krieblig. Mensen die allemaal maar staan te bellen, mensen die naar elkaar schreeuwen ( wat hier heel normaal is ) mensen die ruzie maken.
Ojaaaa hahahah. 2 mannen gingen met elkaar op de vuist omdat de één zo slim was om het geld al in zijn eigen broekzak te stoppen π ja super oneerlijk, maar hilarisch om te zien.
En toen kwam de Big Boss van het station. Dikke bierpens, grote horloge, goude ketting om, lakschoenen en een kaal hoofd. Die pakte een stuk van een fietsband, ging naar de mannen en ze gingen in een kringetje zitten. Ik vroeg: ' waarom pakt hij dat stukje band?'
Een man naast mij moest al lachen sat ik dat vroeg. Nou dat was dus als hij erachter zou komen dat één van hen zou liegen, zou hij daar mee slaan!?
Nou gelukkig niet gebeurd, geld is eerlijk verdeeld en de Big Boss ging weer weg.
Hahaha ik had een foto moeten maken van die man. Hij kwam zo uit een film gelopen π
Maar goed, na al die mensen later konden we eindelijk in de bus zitten.
Nu zitten we al een paar uur. Ik zit achter de chauffeur, echt de chilste plek die je kan wensen. Voeten kunnen languit en heb extra ruimte. De stoelen zitten heerlijk, straks naar achteren en hopelijk kan ik een beetje slapen.
Ik heb trouwens net echt de meest slechtste film aller tijden gezien π
Dat hebben ze in de bus gedraaid. Zo grappig, maar ik heb hem wel afgezien, dus zal nog iets van leuk inzitten... haha.
Morgenochtend tegen 6u hopelijk in Tamale.
Oja ik had ook nog 20 dozen gestuurd naar Accra. Dat is er ook nog niet, maar dat is nog een lang verhaal. π Ook dat nog. Maar mijn prio was mijn bagage. We gaan morgen een deal sluiten met die lui.
Dan vertel ik wel alles.
Ach, zo wordt het niet saai en blijf je bezig. Gelukkig een Ghanese simkaart, dat scheelt.
Nou ik ga kijken of ik languit kan.
Lieve, blije, gelukkige, schone, frisse groet van hier! ππ¬π
P.S. Nog wat foto's van het hotel met prachtige tuinen en uitzicht!
Geschreven door Manons.reisblog