Welkom to our country Ghana. The most beautiful country from Africa!

Na een vertraging van 1 uur omdat er 40 (!) Passagiers niet optijd kwamen opdagen waren we om ong 15.30 aan het stijgen. Pff wat moet je dan lang wachten. Dit keer had ik mijn stoelen niet uitgekozen, kost geld en niet meer aangedacht, eerlijk gezegd.
Maar... je begrijpt het al... ik zat op plek E. Dat betekent dat je een vliegtuig hebt van 3 4 3 stoelen. Snap je het nog? Ik zat op de 2e stoel van de middelste rijd. Ik had links een wat oudere man die uit Frankrijk kwam en geen woord Engels sprak en die continu moest hoesten. Ja daar kan die man ook niets aan doen, maar soms wel behoorlijk irritant.
Rechts zat een Ghanees meisje die in Amerika studeert en die voor de holidays terug ging naar Ghana. Aardig, maar ze was erg vermoeid. Ik ook, maar ja ik had een beetje die irritante man naast me. Dat meisje legde dus steeds haar hoofd neer en viel dan ( natuurlijk ) steeds op mij. In het een begin een beetje awkward, maar later maar gewokn gezegd pfff..

Na 3 films later, een heerlijk avond maal in het vliegtuig en 2 series later landde we in Accra.

Uit het vliegtuig gestapt moeten we naar beneden lopen en komen we uiteraard in een overvol busje...

Ik loop het trappetje af en ruik de Ghanese geuren mijn neusgaten binnen walmen. Eigenlijk voelt het gek, maar ook wel een mooi gevoel. Beetje lastig te omschrijven. Een soort van vertrouwd gevoel.

Zelfverzekerd loop ik door naar de immigratiedienst. Dit keer worden we niet aangehouden voor ons gele koorts vaccinatie.

Immirgratie dienst duurt lang, je moet vooral geduld hebben. Achter mij staan een Canadees en vraagt wat ik hier doe. Ik vertel hem mijn verhaal en hij zegt dat het een prachtig land is, ook al komt hij hier alleen voor zaken.

Immigratiedienst van Ghana... de gemiddele Afrikaan is niet al te snel en dat betekent dat dit ook allemaal niet van ze leie dakkie gaat.

Aller eerst moet je dan in een camera kijken. De eerste keer mocht ik niet lachen nu zei ze: 'smile!'. Dan pakt ze ( in dit geval een zij ) je paspoort. Ik mag het land niet in zegt ze. Ik sta verschrikt om me heen te kijken en ik denk alleen maar... ja hoor heb ik weer. Ze schreeuwt iets in haar eigen taal en op dat moment komt er een man aangelopen.
Ik trok mijn mond open want mijn paspoort had ze al dicht geklapt. Ik vraag haar wat er aan de hand is en ze zegt dat mijn visum een oud visum is. Jaaa duhhh mevrouw ik ben hier al eens eerder geweest 😓 ze kijkt op want ik zeg het een beetje met een duuh toon. Als u ni 2 bladzijdes verder bladert ziet u mijn nieuwe visum. De man stond al naast me. Ze keek me aan en greep opnieuw naar mijn paspoort en ja hoor... daar is ie dan.. Jeetje mina dacht ik. Dan ga je mij een hartverzakking laten krijgen omdat je zelf niet kijkt....

Man is blijkbaar weggestuurd en ik voel me opgelucht maar tegerlijkertijd ook een beetje boos. Een excuus kwam er natuurlijk niet van af. Na 2 stempels en mijn vingeafdrukken mag ik door naar de volgende immigratie. Pfffff dacht ik!

Volgende poortje... jaa je moet wat.
2 oudere mannen stonden daar. Daar moest ik opnieuw mijn paspoort laten zien. Zo, zegt die meneer, u komt uit Nederland? Waarom ik van binnen met mijn ogen rol, maar toch maar beleefd reageer. Na mij van top tot teen te hebben bekeken, mah ik door lopen.

De bagaeruimte. Nou, niet te vergelijken met Schiphol natuurlijk! 3 banden, en iedereen klamde zich erom heen. Ik wachtte op die van mij, maar het duurde even voordat ik het had. Op naar de volgende beveiliging waar ik weer een ander formuliertje wat ik dit keer moest invullen moest inleveren. Welcome to Ghana miss.... en hij wilde mijn achternaam uitspreken nadat hij op mijn paspoort keek. Haha. Nou dat was volgens hem denk ik, niet uit te spreken. Haha. Hij stopte maar.

Daar werd ik gevraagd om wat er in die grote gele tas zit. Nou een Backpack meneer... hij vroeg: traveling, boyfriend or a girlfriend or working? Uhm.. best een directe vraag, maar ja een immigratiedienst pakje schrikt vrij snel af dus dan geef je maar gewoon antwoord. En er achteraf achterkomen dat hij alleen maar dat papiertje hoefde te hebben.

In de taxi onderweg naar mijn eerste stop: Big Milly's. Hier blijf ik tot maandag. Meteen gaan slapen want ik was bekaf. Omdat hier mijn reis eindigde wist ik al een beetje hoe het ging.

Tho van de receptie ( hollandse naam is Thomas ) zei tegen mij dat hij me ergens van kon. Nou zei hij, kan natuurlijk niet! Totdat ik vertelde dat ik hier met Sarah en Esther was afgelopen zomer en kon de andere 2 meiden nog precies omschrijven! Erg leuk.

Ik heb lekker ontbeten met brood, boter en jam. Daarna ben ik lekker gaan rondlopen en heb ik hier en daar nog gekletst met wat Amerikanen en Britten. Leuke meiden die 'ook' aan het backpacken zijn.

Daarna heb ik heel snel mijn bikini aangetrokken en mijn zomerjurkje. Na 2 huwelijksaanzoeken verder en een verkoper kon ik eindelijk gaan liggen.

Muziekje op... 2 boeken uitgelezen en tussendoor wat gegeten en gedronken. Ik zeg heerlijk.

Bash ( de gids ) kwam vanmiddag al aan om mij op te zoeken en hebben we samen nog iets gegeten.

Op dit moment zit ik heerlijk buiten bij de bar, genietend van het heerlijke weer en de leuke versiering en is Bash nu onderweg naar het vliegveld, maar ik zal ze morgen allemaal zien.

Ik ga nog even verder met mijn boek.
Weinig foto's, maar misschien een impressie!

Dat was me alweer een avontuurtje... op 1 of andere manier moeten ze mij altijd hebben denk ik zomaar...

Dikke kus uit Kokrobite! 😘😘
P.S. thanks voor alle leuke reacties!♡

Geschreven door Manons.reisblog