JEMIG WAT EEN DAG!!!
In 1 woord een prachtige eerste kerstdag!
Vanmorgen wakker geworden in ons doorreis hotel in Sukothai. Het was te doen!
Vanmorgen stonden onze tuk tuk chauffeurs al te wachten op ons. We gingen met de tuk tuk door de lokale bevolking van Sukothai. Ik zal je zeggen... niks is mooier dan te zien hoe de lokale bevolking leeft zonder maasa toerisme.
In elke toeristische plek staat Merry Christmas and a happy new year! Terwijl ze hier in Thailand hun eigen feesten en nieuw jaar vieren. Dus alles voor toeristen!
Maar goed, het was geweldig. Omdat ik heeeel graag bij een basisschooltje wilde kijken hebben Daniel en Game dit geregeld. We gingen met de tuk tuk langs een basisschool in Sukothai.
Ik kan het echt met geen woorden omschrijven hoe ik genoot van al die lieve kinder koppies en het wereldje van het onderwijs in Thailand. Mensen die mij net een week kennen zeiden allemaal: Manon dit is je passie, want je ben al banaf minuut 1 aan het stralen. Ja, dat klopt. Het was geweldig. Eerst bij de baby's wezen kijken tot 2 jaar en daarna naar een kleuter klas geweest. Deze kids hebben speciaal voor ons hun ochtend gymnastiek nog een keer gedaan. Uiteraard moesten wij mee doen en het was erg leuk. Veel foto's staan op mijn camera maar een paar op mijn mobiel, zie onder.
Ook mocht iedereen doneren aan de school en dat geld werd in een envelop gedaan, en wie mocht die envelop geven? IK! ik was op dat moment de gelukkigste persoon op aarde.
Die kids moesten allemaal in een rij staan en eerst mij en een paar andere gedag zeggen. Ik ging op mijn knieeen zitten en ik deed de Wai en gaf de envelop aan een schattig lief meisje. De juf was erg enthousiast en bedankte ons helemaal in het Engels. En die kids gingen dat ook proberen. Ik liep weg en dat lieve schattige meisje deed de envelop open en pakte er 1 briefje uit, de juf werd niet zo vrolijk maar alle kinderen begonnen heel hard te juichen en te schreeuwen... daar doe je het toch voor?
Dit schooltje is wel gebouwd door de overheid. Kinderen moeten tot 6 jaar naar school en dan is het de taak vd ouders of ze geld hebben en op school kunnen blijven. Deze kids komen namelijk allemaal uit arme gezinnen en waren dus oprecht blij. GE-WEL-DIG!!!
Oke, door met de tuk tuk naar een vrouwtje die manden aan het weven was. Erg mooi en moeilijk! Heel leuk. En wat is de Thaise bevolking toch aardig.
Daarna gingen we naar een potten fabriek waar we ons eigen olifantje mochtten kleien. ( zie foto ) ik heb hem niet mee genomen omdat het én moest drogen en er zat een erg lief jongetje naast mij die graag met mijn mislukte olifantje wilde spelen.
Na het tuk tuk avontuur zijn we op erg 'slechte' fietsen gaan rijden door een PRACHTIG park. We hebben daar nog wat tempels bezocht. Maar ik heb vooral genoten van het moois wat er in dit park is.
Na het fietsen gingen we lunchen. ( kip met rijst natuurlijk )
Toen nog even 5 uur in de bus onderweg naar Chiang Mai, waar ik dus nu zit. Aangekomen in een prachtig hotel zijn we gaan omkleden en hebben we met zijn allen 1e kerstdag gevierd. Wellis waar met geen gourmet, ijs, kerststol of feestjurk maar gewoon in mijn korte broek met hemdje, slippertjes en Thaise hapjes. Uiteraard ook dit avondmaal met kip en rijst! :-)
Na het heerlijke eten ( was echt een heeeele goede tent ) hebben we met zijn allen cocktails gedronken en nu liggen we in bed.
Het was echt een erg gezellig avond met iedereen, veel gelachen, veel gegeten en heerlijke cocktails.
Morgen hebben we een erg optioneel dagje en gaan een alleenreizende en ik samen op pad. ( met Ingrid )
Eerst gaan we morgen beeetje iitslapen en nemen we een ochtend duik in jet zwembad daarna lekker ontbijten en Chiang Mai bekijken, savonds lekker eten met een clubje en daarna naar een Thaise boks wedstrijd waar onze reisleider waarschijnlijk vip kaarten heeft geregeld en dat voor 800 bath! ( 22 euro )
Rustig dagje dus! Inmiddels is het kwart over 1 en hoop ik dat iedereen een gezellig eerste kerstdag heeft gehad. Mijn eerste kersrdag kan, zoals je leest, echt niet meer stuk!!!
Tot morgen!!!
Reiskerstgroetjes,
Manon
Geschreven door Manons.reisblog