Goedemorgen,
Raar gedroomd vannacht.

Ik moest een soort kruiwagen race doen samen met mijn vader in een oud dorpje.
Echt absurd.

We gaan vandaag naar Opatija.
De alleroudste badplaats van voormalig Joegoslavië.
Het ligt helemaal in het noorden van Kroatië. Tegen het Ûcka massief.
Aan de Kvarner baai.

In de tijd van Sissi en het grote Oostenrijkse -Hongaarse rijk ...werden de eerste grote villa,s gebouwd.
Villa Angiola is de allereerste.
In 1889 werd Opatija officieel uitgeroepen tot kuuroord.
Er kwamen vooral vele elite gasten naar toe.

En vandaag weer, want wij gaan er heen.

Tegenwoordig is het nog steeds een geliefde vakantiebestemming.
Wij hebben een boottocht geboekt die langs de kust vaart en een stop maakt in een klein plaatsje.
Daar schijn je heel mooi te kunnen snorkelen.
Eigenlijk hadden we een tocht willen doen ,waarbij je ook naar het Eiland krk ging ,maar die zat helaas al vol.

De weg ernaartoe begint met het hobbel bobbel weggetje naar Radovani. Het mooie huis staat nog steeds te koop.
Dan komen we al snel bij de tolweg.
Dat rijdt heel fijn.
En mooie vergezichten ondanks dat het heel heiig is.
We komen ook in de buurt van Pazin.
Hier is een hele gave zipline die eigenlijk op het lijstje stond.
Maar dat gaat nu niet.

We komen bij de Ûcka tunnel.
Daar houdt de Tol op. De tunnel is 5 km.

Net voorbij de tunnel ga je in heel veel haarspeldbochten met stukjes van 30% omhoog.
Tot 475meter
Lastig voor mijn nek.

Bovenaan stoppen we even.
Een verlaten huis staat hier.
En grappen erover dat we even bij ons huis in opbouw komen kijken.
Je hebt hier mooi zicht op de Karver baai met Rijeka en Optija.

We gaan verder..ook weer tig haarspeldbochten naar beneden.
We komen in hartje Opatija uit.
Voor de boottocht moeten we in de oude haven zijn.
Maar eenmaal daar... totaal geen parkeerplaats en er zien parkeerplaatsen bij hotels van €80,00 per dag .
Of 6,00€ per uur.
Er staan wel schitterende barokke en neogotische villa's.
Het is er ook heel druk.
We rijden een stukje terug en naar de andere zijde van het centrum.
Opeens ziet Jacco een parkeerplaats langs de weg .
We gaan kijken en het blijkt €1,50 per uur.
Dus hier gaan we staan.
Bij het Grand Palace Hotel.
Een joekel van een hotel in barok stijl .
En dicht bij de Lungo Mare.
Een zee wandelpad langs de kust van Opatija naar Lovran.

Het is heiig, bewolkt maar daardoor ook echt bloed heet.
Ik hoop dat we straks op de boot wel wat zien.

We lopen over de Walk of Fame (stuk in boulevard waar beroemde Kroatische mensen een ster in de straat hebben ) richting de oude haven.
Er zijn hier veel beach bars en op het strand is het druk.
We gaan de Franz Jozef I (keizer van Oostenrijk)promenade op. Deze loopt langs de kust helemaal naar Lovosko (het arbeiders dorp van Opatija) hij is 12 km lang.
Hoogtepunt hier aan de FJ promenade is het standbeeld van het meisje met de zeemeeuw.
Een mooi beeld waar vele foto's worden genomen. Er is zelfs een fotobox , zodat je niet ongemakkelijk hoeft te doen met een selfie stick.

We komen langs Villa Angiolina. De eerste grote Villa ooit gebouwd in 1844.
Ze staat midden in een botanische tuin.
Echter de villa is nu dicht en het voorste gedeelte van de botanische tuin valt best tegen.
Maar het is ook echt snikheet en erg drukkend .
Nu kom je langs hele dure hotels . O.a hotel Kvarner.
Hier is het zien en gezien worden.
Veel luxe en wit...
We lopen verder en zoeken eigenlijk iets waar we wat kunnen eten.
Onze boot gaat om 13.45 dus hebben we nog 1,5 uur

Bij de haven gaan we eerst naar restaurant Molo.... Nou ...na een blik op de menukaart...gaan we snel weer weg.
20 euro voor 3 bruschetta broodjes.

We nemen plaats bij Bar Hemmingway....die is betaalbaar.
Als we er zitten en drinken willen bestellen...
Komt de ober vertellen dat de keuken nog dicht is tot 14.00 uur...
Grmbl..... Dan daar ook maar niet wat drinken.

Ik heb echt last van de warmte en dorst...
Dus we gaan naar Opatija Beach Bar.
Daar kun je niks eten,maar wel koffie krijgen. En bij de koffie krijg je hier altijd een groot glas koud water.
Ondertussen doe ik mijn dopjes in (teveel prikkels) en Giliam zoekt een supermarkt op op google. die blijkt vlakbij .

De koffie werkt haar magie...ik voel me weer beter en humeur weer stapje omhoog.
Via de trapjes van de was meiden ...
(Bediening van de adel moesten hier vroeger met grote houten wastonnen op de rug ,de trapjes af om bij de zee de was te doen) Komen we in de hoofdstraat.
Prachtige panden hier. En dure boutiques.
Maar ook de supermarkt.
Daar kopen we warme börek broodjes en water. En dit eten we voor de voormalige markthal op een bankje op.

Dan gaan we terug naar de haven .
Nu even zoeken waar onze boot straks komt .
Er is hier veel te zien,maar geen Contessa boot.

We vragen het bij een dame en die wijst naar het punt van de taxi boten en zegt daar...
Dus we wachten daar.
Maar daar....is geen schaduw en ....om 13.50 geen boot.
En om 13.58 nog steeds niet.
Ik begin een beetje een paniek gevoel te krijgen..straks komt er geen boot ...of staan we verkeerd.
Jacco niet ...die is ervan overtuigd dat de boot gewoon Kroatisch laat is .

Opeens ligt er een Taxi_glassbottom boot .
En ...dat blijkt onze boot .
Huh? Dat lijkt totaal niet op de foto die we bij de reservering kregen.
Giliam vindt t wel leuk zo'n boot met glazen bodem in het midden.

We zitten met 6 mensen erop dat scheelt.
De boot vaart gelijk weg.
De kapitein is een jonge knul ,die wel Engels kan maar niet veel zegt.

We varen richting het luxe strand gedeelte..bij Hotel Admiraal gaat de boot opeens naar de kant.
En dan komen er dus 10 mensen bij !

Nu zitten we strak tegen elkaar aan op smalle bankjes en ik blijk , net als Jacco en Giliam ook nog eens verkeerd te zitten. Want zit met mijn rug naar de mooie kust ...en omkijken is pijnlijk.
Op de boot staat de radio vrij hard met 80's muziek.
De andere gasten zijn op de eerste 4 na...niet vriendelijk of spraakzaam.
Jacco vraagt of ik een wijntje wil (boottocht inclusief drinken)
Nou eerlijk gezegd heb ik de neiging te zeggen :"die die hele fles maar "
Dit voelt zo niet leuk.
Ik voel me als een haring in een blikje.

Gelukkig schuiven de dames voor aan iets op ,waardoor ik iets meer kan draaien en iets meer van de mooie huizen kan zien.
Et staan gigantische dure barokke villa's aan het water. En de huizen doen denken aan de huizen langs het Como meer en het meer van Lugano.

De kapitein geeft geen enkele uitleg en is meer met zijn mobiel bezig .

We komen aan bij Moscenice Draga...dit zou een idyllisch kustdorpje moeten zijn , waar we een uur zouden kunnen verblijven . Dan wel om te zwemmen,dan wel om het plaatsje te bekijken.

Maar hoe dichterbij we komen.... Hoe beter dat we zien dat het kleine strandje hutjemutje vol ligt. En dat het dorpje weinig voorstelt.
Ik voel alle hoop zo door de glazen bodem van deze stomme boot de zee in glijden.
Het huilen staat mij nader als het lachen.

Maar dan ...
Dan opeens zegt de schipper ...
Je mag er hier af en dan kun je hier een uur blijven ...
Maar je kunt ook met mij mee en dan gaan we verderop ergens liggen. Kun je van de boot springen en snorkelen en op rotsen klimmen en ervan af duiken ....

Ik zie Giliam opveren van enthousiasme.
En dit voorstel klinkt zo aanlokkelijk dat wij drie gelijk : yes,yes,yes roepen.
En de andere eerste 4 gasten ook.

We leggen aan en de andere gasten verlaten de boot.
We varen verder en opeens is de schipper (ik dacht milas,maar ben zijn naam kwijt)
Een heel stuk spraakzamer.hij houdt dus ook niet van dit soort tochten.
Hij vertelt over de rotsen en over hij er al van jongs af aan opklimt en afspringt.

We varen 10 minutes en leggen dan voor anker in een minibaai tussen de rotsen.
Schitterend.
Milas zegt dat je van de boot kunt springen..de zee is hier meer dan 10 mtr diep.
Hij hangt een trap op om weer aan boord te komen.
Hij wil diegenen die willen rotsklimmen en springen meenemen en helpen.
Uiteindelijk blijken enkel Jacco en Giliam dat aan te durven.

Ze springen van de boot ...moeten nog zo'n 10 meter zwemmen en komen dan bij de rotsen.
Ik probeer te filmen, maar de boot deint behoorlijk op de golven.

Uiteindelijk lukt het Jacco en Giliam op de rotsen te komen. Milas klimt op blote voeten alsof het niets is.
Hij gaat naar een punt wat 10 meter hoog is. Maar Jacco en Giliam gaan springen van 6 meter hoog.
Gelukkig staat het redelijk op de film.

Daarna spring ik zelf ook maar het water in. Wat een verademing...heerlijk koel.
En prachtig helder .
Snorkelen is hier geweldig.
Bijna net zo mooi als ooit in Venezuela.

Giliam gaat nog 3 x rotsspringen.
En Jacco zwemt zelfs een keer onder de boot door en vanuit in de boot maak ik een filmpje. Zie je Jacco onder de boot.
Na 30 minuten ...moeten we helaas weer terug.
Maar wat was dit een ervaring 👍🏼

We komen weer aan bij Moscenice en daar kunnen wij ook nog 20 minuutjes van boord.
We gaan bij een restaurant snel naar toilet en nemen een drankje.
Dan weer terug naar de boot.

Op de terugweg zijn we opeens met maar 9 mensen.
Dus meer ruimte.
En schipper milas kletst honderduit.
Over de zee ,de soorten golven, zijn studie (in Zagreb) en sterke verhalen over drank.
Hij zegt dat hij 4 jaar geleden gestopt is met heel veel drinken...
Huh hoe dan? Hij is 20...
Maar hij dronk kennelijk al vanaf zijn 11e
Hier heel normaal. Ook met drank op rijden vindt hij normaal.
Hij vindt het vreemd dat wij daar anders over denken.

Het blijkt wel dat hij echt veel weet over de zee en de soorten golven.
Kennelijk heb je hier twee stromingen die er soms voor kunnen zorgen dat het gevaarlijk kan zijn met de boot.
Hij heeft een bloedhekel aan Italianen en de dure toeristen die lopen te showen met hun geld.
De terugweg is dus heel anders dan de heenweg.
En ik krijg alle kans de mooie huizen te fotograferen.

Om 17.30 zijn we terug in de haven.
We bedanken Milas hartelijk en dan gaan we richting auto.

We lopen door de Angiolina tuin , maar daar is echt nauwelijks een bloem te bekennen. Valt tegen.
Wel halen we een ijsje bij de angolina Bar.
Heel duur ....maar ontzettend lekker.
Ik heb ijs : rabatska....is iets met caramel en sinaasappel schil.

We gaan richting Slatina straat ...daar hoopt Giliam dure auto's te zien.
Tenslotte is dit het Monaco van Kroatië.

We zien er wel een paar. O.a een dure Brabus en Maclaren. Maar de meeste dure staan hier waarschijnlijk in de speciale privé garages bij de hotels.

Bij Hotel Kvarner zijn ze aan het voorbereiden voor een trouwerij.
Heel chique.
Trouwen bij zonsondergang licht is hier populair.
We zien de bruid helaas niet. De bruidegom wel...die gaat met familie op de foto.
S'avonds gaan mensen hier flaneren op de boulevard .Dat is nu al te merken.
Veel netjes geklede mensen. Zien en gezien worden.

Bij de zee vinden we een pizzeria die er niet heel chique uitziet en een betaalbare kaart heeft.
Wij lopen natuurlijk in "bad dag kleding"
Je zit hier in de schaduw en uitzicht op boulevard en zee.

Ik bestel pizza Tuna, Jacco de pizza mixed vlees en Giliam de gegrilde kip.
We kunnen ondertussen mensen kijken .
Er komen ook behoorlijk veel "zuignap" dames voorbij ...zo zonde. En vaak helemaal niet nodig.
Het eten is top en de plek ook. Echte Italiaanse pizza .

Om 19.30 zijn we weer bij de auto.
Nu terug naar Bacva.
De weg terug uit Opatija begint natuurlijk ook weer met tig haarspeldbochten omhoog.

Gelukkig gaat het daarna heel vlot en terwijl we nog wat van de ondergaande zon mee krijgen...rijden we makkelijk naar huis.
Het was een vreemde dag.
En zeer vermoeiend.

Thuis nog even afkoelen op het balkon.
En dan slapen.
Morgen alweer onze allerlaatste dag hier.
Het is veels te snel gegaan.

Geschreven door Lidewijdes.travels