Wandelontbijt

Voor het vertrek hadden we wat proviand voor vandaag ingedaan. Een koffietje was wel te krijgen in ons pension maar verder niets. Ik stelde voor om ons ontbijtbroodje op een bankje aan het strand op te eten, maar Maarten vond dit te koud. Hij wilde snel in beweging komen. Dan hebben we maar al wandelend ontbeten langs de 2 km lange brede boulevard langs het strand. Toen we moesten beginnen met stijgen, was alles op.
En het was weer stijgen en dalen geblazen vandaag, de eerste 5 km vooral op asfalt, maar daarna opnieuw op bergpaadjes vol stenen en modder. Best wel weer pittig. De eerste 10 km voelde ik de afvalstoffen van gisteren nog volop in mijn spieren zitten. Mijn benen protesteerden. Zou 8 uur goed slapen dan toch niet voldoende zijn om te recupereren? Ik troostte me met de gedachte dat het lichaam zich nog wat moet aanpassen aan veranderde bewegingen. Ik heb mijn tempo vandaag dan maar aangepast aan de omstandigheden. Maarten’s tempo ligt zo wie zo altijd hoger dan het mijne, al zeker bij de beklimmingen. Maar: ieder zijn eigen tempo is en blijft de afspraak.
 

Orio

Om 13 uur hadden we na 19 km continu wandelen het zwaarste werk achter de rug en kwamen we in het vroegere vissersdorpje Orio aan voor een korte pauze. Het ligt aan de monding van de Rio Orio. Al heel vroeg benutte de mens de voordelen van de natuurlijke beschutte haven. In de Iglesia de San Nicolas de Bari wilden we een stempel scoren, maar die was er niet te vinden. Ook de Ermita de San Martin uit de 13de eeuw, gewijd aan de heilige Martin de Tours was gesloten. Orio was in de middeleeuwen een belangrijke halteplaats op de Jacobsroute. Hier genoten de pelgrims het koninklijk privilege, de rivierpont kosteloos te mogen gebruiken.
Wij wandelden vandaag kosteloos over de brug richting onze halteplaats Zarautz, nog 6 km verder.
 

Zarautz

De stad werd voor het eerst vermeld in historische documenten in de 13e eeuw. Oorspronkelijk was Zarautz een klein vissersdorp, waarvan de economie voornamelijk draaide om de visserij en landbouw. In de 19e eeuw begon Zarautz te groeien en zich te ontwikkelen als een populaire zomerbestemming, vergelijkbaar met het nabijgelegen San Sebastián. De prachtige stranden trokken zowel de lokale bevolking als bezoekers van buitenaf aan. De komst van de spoorlijn in1895, die Zarautz verbond met San Sebastián en de rest van Spanje, bevorderde de groei van het toerisme en maakte de stad toegankelijker voor reizigers. Vandaag de dag is Zarautz bekend om zijn uitgestrekte stranden, die bijzonder populair zijn bij surfers. Als de zee voor het ca. twee kilometer lange zandstrand tekeergaat, storten de onverschrokken surfers zich in zee, op zoek naar de perfecte golf. Daarom wordt ook wel eens het Hawai van Baskenland genoemd. Het historische centrum, met zijn smalle straatjes en traditionele Baskische architectuur, is erg druk.
Ons gezellig pension van vandaag ligt in dit oude centrum aan een mooi pleintje.
Douchen, omkleden, de was doen: daarna gingen enkele lekkere pintxos (in de rest van Spanje heet dit tapas) bij de biertjes er vlot in.
 

Maarten’s quote van de dag

“Het moet vooruitgaan.” “Stilstaan is achteruitgaan.” “Rust roest.”
Onthaasten is iets wat ik echt moet en wil leren…

Geschreven door Jaak.de.Fietser