Vandaag een relax dag. Herman trekt erop uit met de hele grote lens om te kijken of alles nog naar wens verloopt. Vanavond (17.30u) een excursie afgesproken door het natuurpark Monfragüe. Ik keutel rond bij de camper.
Om klokslag half 6 vertrekken we met gids Valentin. Een geboren verteller en helemaal bekend en vertrouwd met dit nationaal park van 18.000 vierkante meter. We hebben geluk, zitten met z’n tweeën in de auto. De andere 2 gasten hebben een hond bij zich ……. Of wij bezwaar hebben dat hij mee gaat. JA, wij hebben bezwaren. Wie neemt er nou een niet opgevoede, steeds blaffende hond mee op een natuur excursie!!! De gids is gelukkig met onze keuze, vertelt hij later; houdt ook niet van honden.

We rijden a.h.w. om het natuurpark heen. Als eerste maken we kennis met de ”vale gieren rots”. Aan de vele witte strepen kun je van een afstand zien dat ze er zitten. Maar qua kleuren gaan ze op in hun omgeving. Uiteraard weet onze gids ze te lokaliseren en kijken we onze ogen uit door zijn Swarovski kijker. Herman heeft de grote lens niet voor niks meegenomen. En hij leert ons ook hoe je foto’s met je mobiel kunt maken door zijn Swarovski kijker (schitterend duur speeltjes trouwens).
En zo gaat het drie en een half uur lang. In de auto vertelt hij over het gebied, de historie, de verhalen en legendes, de verschillende soorten gieren*, hun broed- en leefwijze. We bezoeken verschillende plaatsen/bekijken verschillende rotsen waar de gieren verblijven, nestelen, hun jonge groot brengen.
*(vale gieren, monniksgieren, aasgieren en tijdelijk verblijvende wintergasten).

Als bij het vallen van de avond de thermiek wegvalt. Gieren hebben die nodig om van A naar B te komen, zij willen geen onnodige energie verspillen!! Rijden we langs de 2 rivieren die dit gebied doorkruisen, de Tajo (Taag) en de Tiétar, en zien en horen we verschillende burlende herten. Dat kennen we natuurlijk vanuit Hoog Soeren en de Harskamp maar toch geweldig om dat ook hier te horen en te zien.
We bewonderen ook de rots van een …. gieren kolonie die zich aan de noordzijde van de rotsen genesteld heeft (uitzonderlijk normaal zitten ze aan de westkant ivm de warmte van de zon).
We rijden nog even langs een hele grote haciënda ¹) met een kurkeiken plantage en treffen daar een vale gier en een monniksgier gebroederlijk naast elkaar, boven in een boom. Die blijven daar overnachten, bij gebrek aan thermiek gaan ze eerst de volgende morgen weer richting hun verblijfplaats.

Nog wat opmerkelijk weetjes, de spanwijdte van een gier is 2,50 tot 2,90 m (groter dan een deur!!!). Ze leggen maar een ei en mannetjes en vrouwtjes zijn even groot en verzorgen samen hun jong. Het jong is nooit alleen in het nest. Een volwassen Gier weegt ca. 8 tot 10 kilo en is 1,10 meter hoog (echt een bakbeest). Ze eten maar 1x per week en dan zoveel dat ze soms niet meer kunnen vliegen…… dan kotsen zelf datgene wat teveel is weer uit! Ze zijn zuinig met hen energie want je weet nooit of je op tijd weer prooi kunt bemachtigen. Slimme beesten!!
Een recensie bij deze camping schreef: Valentin is een gids met kennis van zaken en heeft humor! Wij kunnen dat beamen én hebben genoten van deze excursie.
Om 21.15u zet hij ons af bij het campingrestaurant. Moe maar voldaan nog ff een hapje eten. Een hele mooie excursie.

¹) Er zijn in dit enorme gebied 7 haciënda's die allemaal moeten voldoen aan strenge eisen, de ene houdt vlees koeien, de ander schapen, bijna allemaal hebben ze veel kurkeiken op hun perceel staan die eenmaal in de 10 jaren ontdaan worden van hun bast. En zonder uitzondering is zo’n boerderij vele, vele hectares groot.

Geschreven door Herman-en-marjos.reisdagboek