We mochten vandaag iets langer blijven liggen, en om eerlijk te zijn vonden mijn kuiten en voeten dat helemaal niet erg. Vertrek is een half uurtje later, 09:00 uur uitchecken. Na de tocht van 20 km gisteren ,vandaag goddank geen lange wandelingen meer!😅Wat staat er op het programma deze laatste dag, we beginnen in Vossenack waar we een Duitse begraafplaats gaan bekijken, een bezoek aan het museum 'Hürtgenwald 1944 und im Frieden, en aan een compleet intacte medische bunker gelegen in Simonskall. We eindigen de dag met een rondgang op de Amerikaanse begraafplaatsen in Henri-Chapelle (België) en Margraten (Nederland), Voordat we huiswaarts keren sluiten we de dag af met een gemeenschappelijke maaltijd!!

Zoals vermeld vertrekken we om 09:00 uur, het miezert een beetje maar dat hindert niemand, zeker niet na de droge dag van gisteren! Een kleine 15 minuten rijden en we zijn op de Duitse begraafplaats, De plek ademt net als alle Duitse begraafplaatsen 1 doffe ellende uit. de grafstenen liggen bijna tegen elkaar, en er wordt weinig aandacht aan besteedt. Er liggen een paar (lokale) bekendheden begraven, waaronder een bekende Generaal-Veldmaarschalk Walter Model die volgens de overlevering in den beginne een favoriet was van Hitler. Hij was zeer succesvol in de strijd tegen de geallieerden tijdens Market-Garden. Volgens de overlevering was Duitslands aankomende nederlaag, en dat de Sovjets hem wilden berechten voor oorlogsmisdaden een reden een eind aan zijn leven te maken en op 21 april 1945 schoot hij in het Hürtgenwald zichzelf door het hoofd!! Model ligt begraven samen met een gewone soldaat. Dat ook gewone Duitse burgers het slachtoffer werden van de oorlogshandelingen in het Hürtgenwald bewijst het treurige verhaal van de familie Jacobs. De familie moest vluchten tijdens de gevechtshandelingen, onderweg naar de buren, die een soort schuilkelder hadden werd de familie getroffen door een artillerie aanval, vader Wilhelm, dochter Josephine, zoons Willi en Josef verloren hierbij het leven, alleen de moeder en dochter overleefden de aanval, één van de vele treurige verhalen.

Weer een stukje verderop bevindt zich een klein museum over de gevechtshandelingen in het Hürtgenwald, een boeiend museum wat dieper ingaat wat zich heeft afgespeeld in de directe omgeving, aan de hand van vele opgegeven voorwerpen en wapens en korte filmpjes krijgen we een goed beeld hoe hard hier gestreden is voor elke meter. in een nagemaakte bunker kijkt er een gezicht door een schietgat naar ons, als we de hoek omgaan ligt er tot onze verbazing een doodgeschoten dode Duitser (pop) die zagen we niet aankomen!! Ook staat er een finaal aan gort geschoten bord van een benzine pomp opgesteld die laat zien hoe zwaar hier gevochten is....heel indrukwekkend!

In het nabijgelegen Simonskall staat een huis zoals vele andere, met 1 uitzondering onder het huis is een compleet ingerichte en authentieke medische bunker verstopt. In de bunker is plaats voor 10 gewonden, maar het aantal van 50 kwam vaker voor, en 2 verpleegkundigen. De bunker was voorzien van speciale gasventielen zodat een gasaanval van buitenaf geblokkeerd werd, de gewonden die het niet overleefden werden in een heel klein kamertje opgestapeld totdat het buiten veilig was om ze ergens anders neer te leggen, je kunt ongeveer wel bedenken hoe het daar geroken moest hebben!! We zijn blij dat we de krappe bunker kunnen verlaten, eerlijk gezegd ruikt het er niet echt fris. De bunker is alleen op aanvraag open, en niet altijd toegankelijk. We hebben nog wat tijd over en we lopen een stukje tussen de huizen door omhoog, ahhhh de kuiten zijn er nog!😧vanuit het bijna niets duikt er een bunker op die zo strategisch is geplaatst dat die het dal waar het dorpje ligt helemaal kan zien en bestrijken!! Gelukkig is er in het dorpje een hotel/café/bistro waar we een kaffee kunnen drinken en na aandringen komt er toch iemand naar buiten strompelen. we bestellen een cappuccino met een stuk himbeeren/zahne!! Tuurlijk zijn wij de laatste bij de bus, omdat de taart nog gemaakt moest worden, we gaan op weg naar België.

We maken een stop bij de Amerikaanse begraafplaats en rijden dan door naar de Amerikaanse in Margraten. We krijgen daar tekst en uitleg van Danny zijn adoptie-graven. Bij 1 van de graven ligt een mooi briefje van (waarschijnlijk) een familielid of een adoptie familie! Op weg naar onze 1e opstap/afleverpunt gaan we gezamenlijk dineren........en we worden afgezet bij de McDonalds!!

Het zit er op, 3 heel intensieve, sportieve en leerzame dagen gehad! Ik wil Danny, Stephanie, en Ron bedanken voor hun bevlogenheid en we zien elkaar snel weer!
Verder wil ik iedereen die deze blog gelezen heeft en mooie woorden heeft achtergelaten bedanken voor hun reactie. Ik heb op de site niet op jullie reacties gereageerd daar ik na de reis altijd een fotoboek laat afdrukken, mocht ik reageren worden de reacties nog langer dan het verhaal zelf ......maar mijn dank gaat speciaal uit aan de vrienden/familie van Bert die via facebook mij gevolgd hebben, heel lief dank u wel!

Tot zover......bedank nogmaals en tot de volgende reis!!
😘Harold

Geschreven door HaroldvBerkom