Zoo die gaat vroeg!!! 05:45 uur gaat dat ding af……ik schrik wakker, opschieten douchen en naar het werk!!
Ohhh nee het is maar een droom, Ik lig in een mooi hotel midden in een Duits bos, het Hürtgenwald, en beneden staat ‘Olga’ hoogstwaarschijnlijk ons ontbijt te maken, Trouwens even tussen ons 🤫1 van onze mannelijke mede reizigers (naam is bekend bij de redactie) schijnt bij haar in de smaak te vallen en andersom! Door een aantal van de groep wordt ze al liefkozend Der ‘Panzertank’ genoemd!

Ahhhhh de wekker….waarom zo vroeg? nou we krijgen een stampvolle dag voor onze kiezen. met heel veel lopen, en niet zomaar lopen, heuvel op, heuvel af……🤪

Tussen september 1944 en januari 1945 woedde er een felle strijd tussen de Duitsers en Amerikanen, de Amerikanen slecht bevooraad en zonder winterkleding, de Duitsers beter uitgerust en strategisch beter neergezet op hoger terrein. 1 van de bangrijkste dingen, de Amerikanen hadden totaal geen ervaring in bossen, terwijl de Duitsers over de ervaren ‘ Gebirgsjäger’ konden beschikken. Bij de Ochsenkopf bunkers lagen de Duitsers in kleine bunkers de Amerikanen op te wachten om die heel simpel neer te maaien! Ik heb 3 foto's ter illustratie bijgevoegd. Verderop nog gestopt bij een enorme waterbunker en 3 zeer goed verborgen grote intakte bunkers. Elke van deze bunkers ligt zo goed verborgen dat Danny durft te wedden dat wij de bunkers niet kunnen ontdekken totdat we ervoor staan. Wij gaan die uitdaging graag aan…….en inderdaad bij alle bunkers krijgen we te horen: telaat……jullie zijn nu dood!! Ze zijn zo goed versopt en toendertijd gecamoufleerd dat ze niet te ontdekken waren totdat je ervoor stond, gevolg de Amerikanen liepen met open ogen in de val!

Een klein stukje rijden en dan komen we aan bij de Westwall tankhindernis, in het Duits de Hockerlinie. Deze "drakentanden" moesten ervoor zorgen dat de Amerikaanse tanks niet over deze hindernissen heen konden en dat werkte zeer effectief, het enige voordeel voor hun was het feit dat de Duitsers er OOK niet overheen konden. De Amerikanen losten het redelijk simpel op, ze lieten tonnen zand aanrukken, schoven dat met een buldozer over de obstakels en je had een natuurlijke hobbel waar de tanks zo overheen konden!

We hebben er aardig wat loop kilometers op zitten, en we zijn er nog niet, we gaan een aardig steil stuk lopen naar de Kalibrug en de panzerkette, We redden het tot de brug…….mijn longen zijn niet helemaal goed hersteld van Covid en ik merk dat ik steeds minder lucht mijn longen in krijg gezogen. We besluiten om bij de brug om te draaien en terug naar de bus te lopen, onderweg sluiten er nog een paar mensen bij ons aan en we lopen rustig terug naar de bus! Zodra de andere helft arriveerd rijden we terug naar het hotel en in de bus worden wij gevraagd om bij aankomst nog even bij de bus te wachten. Daar krijgen we allemaal, ook de mensen die niet de hele tocht hebben uitgelopen een heuse medaille en een certificaat. Emotioneel grijpen we Danny vast voor een Knuffel ( althans ik dan 🤭😏) Het was een enorm vermoeiende dag, in totaal 15,3 kilometer gelopen!! Mijn voeten deden zo gruwelijk pijn, en ik kreeg mijn schoenen niet meer aan, dus op mijn sokken naar de eetzaal voor een voortreffelijk diner!

Morgen de laatste dag, we gaan een museum en 2 begraafplaatsen bezoeken, en dan richting Eindhoven en Utrecht!!

ik ga slapen tot morgen!!

Harold😘

Geschreven door HaroldvBerkom