Ik ga naar Auschwitz....als je thuis de overbekende vraag gesteld krijgt waarnaar je dit jaar op vakantie gaat , en daarna die verbaasde gezichten als je verteld dat je daarna nog eens 5 kampen gaat bezoeken!
Ohh joh apart, enne is dat niet te zwaar, al die ellende? We zijn net terug uit Auschwitz en ik kan concluderen dat het wel meevalt. We hebben denk ik een goede balans gevonden tussen de ene kant emotionele bak ellende die je 7 dagen over je heen gestort krijgt en de andere kant de heerlijke relaxte avonden waar we een hoop lol hebben. we zijn terug en vanavond krijgen we een diner aangeboden in de joodse wijk, morgen gaan we met zijn 5en nog een bezoek brengen aan de fabriek van Oscar Schindler, en om 16:00 uur gaan we naar het vliegveld voor de thuisreis!

Auschwitz

Wat valt er nog over Auschwitz te vertellen als je alles terug kan vinden op het web, Netflix, en andere documentatie. Je kunt zelfs de executie van kampcommandant Rudolf Höss bekijken in een fotocollage op Youtube! Kortom ik ga mijn beleving van deze dag met jullie delen en de details laat ik aan jullie over om in te vullen!
In 2009 ben ik in Polen geweest en heb ik Auschwitz bezocht zonder gids uiteraard. Toentertijd vond ik het al aardig druk en hield mijn hart al vast als ik een keer een foto wilde maken zonder een buslading toeristen voor je lens, dus mijn onrust begon toe te nemen helemaal toen we hoorden wat we meer niet dan wel mochten, stilstaan zeker niet doen, tijdens het lopen foto schieten mag, maar hou de groep in de gaten, en we gaan gewoon door. Je mag niet eten geen tassen mee, niet kauwen, mijn god ik raakte helemaal in paniek, geen water in de buurt mag niks eten, dan raak je als diabetes patiënt danig in de war! De verwarring sloeg al toe toen we op enkele meters van het kamp aan de rechterkant een hotel zagen staan, die er toen niet stond volgens mij, nou reuze handig dacht ik, en helemaal toen er verteld werd dat ze ook een Auschwitz arrangement aanboden, zoveel dagen hotel, met een dagje Auschwitz inclusief voor een schappelijk prijsje, geniaal bedacht! Ja lach er maar om, in 2009 liep je zo naar binnen zwaaide vriendelijk, het personeel zei zelfs goedemorgen. Nu moet je tegenwoordig door een Spy-poort, net als op de luchthaven, riem af, alle elektronica in een bak, sleutels, en door het poortje waar je opgewacht wordt door streng kijkende (bijna) Russische militairen! Het pakje Sultana hebben ze niet gevonden goddank die had ik verstopt achter mijn riem en die moest af, dus je begrijpt waar de koekjes naartoe gleden! Sorry hoor, als ik nou een hypo krijg en ik heb niks zoets ben ik de klos! De reden voor deze strenge controle is dat ze bang zijn dat er een aanslag gepleegd word en de boel opblazen, snap ik ook wel er zijn natuurlijk zoveel nationaliteiten, en met name Israëliërs! Trouwens elke groep Israëliërs wordt begeleid door mannen in zwarte pakken met oortjes in!
We gaan op pad, gewapend met een koptelefoon zodat onze gids niet hoeft te schreeuwen en op een normaal volume kan praten met ons. Helaas zijn er groepen om ons heen die dat dus niet hebben en die in diverse talen moeten schreeuwen om zich verstaanbaar te maken waaronder ook Duits. Mijn god wat is het hier ontzettend druk geworden als je in groepsverband loopt heb je helaas niet de kans om een foto te maken of de volgende groep trapt je alweer op de hielen, alleen binnen komen gaat ook niet zo makkelijk zonder gids. Buiten de groepsboekingen zijn er maar een beperkt aantal kaarten te verkrijgen per dag, en vol is vol je komt er niet meer in.
Ook al ben ik in 2009 geweest en mij heel goed heb ingelezen, zijn er tijdens de toer toch nieuwe locaties waar ik toentertijd of langs ben geweest of zelfs helemaal niet. Blok 2 was namelijk toen niet open voor bezichtiging, dit blok is helemaal gerestaureerd en in originele staat terug gebracht, waaronder de ruimte waar de gevangenen sliepen, de wc ruimte en wasruimtes, ja die waren er wel in Auschwitz 1, best wel indrukwekkend, nadat we weg waren ging de deur achter ons weer op slot, alleen toegang voor mensen met gids, ik dacht toch nuttig zo'n gids erbij! Ook het verhaal van Eva-Mozes-Kor maakte indruk op iedereen, die vorige week zaterdag nog zelf een rondleiding heeft gegeven! Samen met haar tweeling-zusje Miriam werden zij door dr. Jozef Mengele uitgekozen voor zijn beruchte experimenten, beide hebben de oorlog overleefd ondanks alle ellende, we hebben de lokatie van de barak waar Mengele zijn experimenten uitvoerde kunnen traceren. Mengele heeft zich trouwens nooit voor zijn misdaden hoeven te verantwoorden, althans op aarde niet, hij is in 1979 in Brazilië verzopen tijdens een zwempartijtje.

Wat ook nog op mijn lijst stond was blok 26, daarin zat de "Erkennungsdienst" In dit blok werd iedereen gefotografeerd en geregisterd. Als ik een tip mag geven, lees het boek "de fotograaf van Auschwitz" van Wilhelm Brasse en je kijkt echt met heel andere ogen naar Blok 26, een beklemmend verhaal, Brasse heeft de oorlog overleefd en het lukte hem om een heleboel negatieven te redden om zo de mensheid op de hoogte te brengen, en om veel doden een naam en gezicht te geven! Onlangs is 1 van zijn foto's wereldberoemd geworden, namelijk van het 14 jarige meisje Czeslawa Kwoka, vlak voor ze op de foto moest werd ze door een Kapo met een stok geslagen de wonden zijn op haar gezicht te zien, en vooral de doodsangst op haar gezicht. Een kunstenaar heeft haar foto ingekleurd en het effect is zowel verbazingwekkend als afschrikwekkend. Haar gezicht straalt nog steeds die doodsangst uit, oordeel zelf, ikzelf heb veel moeite om naar die foto te kijken. Als je ooit in Auschwitz bent loop eens langs blok 26 sta dat een paar tellen stil, als dat lukt, en denk eens aan Czeslawa Kwoka 14 jaar, vermoord in Auschwitz op 12 maart 1943, 3 maanden nadat deze foto werd genomen.

Zo zijn er vele droeve, mooie, tragische, verhalen en vooral momenten, zoals het verhaal van het witte huis, het eerste crematorium in Auschwitz-Birkenau waar 80% van de Nederlanders is vergast en waar hun as verspreid ligt over 2 grasvelden, of je loopt langs kamp Canada, de barakken waar alles gesorteerd werd, kleding, geld juwelen, alles wat de mensen maar meenamen vanaf huis, en je ziet op een muurtje gewoon persoonlijke spullen liggen zoals een verroest nagelschaartje, geloof me de rillingen lopen over je rug! Zo heeft ieder zijn eigen momenten dat is goed, eigenlijk zou iedereen eens een keer zo'n nare plek moeten bezoeken.

Het was een vermoeiende dag, de Sultana heb ik toch maar buiten de poort opgegeten, ja ik weet het, het was een mooie vermoeide dag, toch weer dingen geleerd en dat is goed...hup de bus in en terug naar het hotel......

Laterzzzz Harold

Geschreven door HaroldvBerkom