Majdanek
Polen, Lublin
Vandaag de kortste reisdag van de hele tour, vanuit ons Hotel naar Majdanek in totaal 15 minuten rijden!! Beetje bijslapen dus van alle emoties, en euh....gezellige avonden!!
Majdanek
Op ongeveer 4 kilometer rijden van het centrum van Lublin ligt het Vernietigingskamp Majdanek, buiten het feit dat het een vernietigingskamp was werd het ook gebruikt als werkkamp. Lublin is in de afgelopen decennia zo explosief gegroeid dat het kamp intussen binnen de stadsgrenzen ligt, wat maakt, als je door het kamp loopt, je een bizar uitzicht hebt op de stadsbebouwing!! Een heel ander concept dan de afgelopen locaties die we bezocht hebben, die liggen immers midden in een verlaten bosrijk gebied. Van het kamp is veel bewaard gebleven, een flink aantal barakken, voor werk en voor gevangenen, 2 gaskamers waarvan 1 te bezichtigen is, een aantal barakken voor de SS en een crematorium, wat voor een deel herbouwd is. De nazis wilden in juli 1944 het kamp ontruimen en al het bewijsmateriaal vernietigen, net zoal zij deden bij andere kampen, echter de russen waren heel dichtbij en eind juli 1944 bevrijdden die het kamp. Ze troffen het verlaten aan met nog slechts een paar honderd gevangenen in leven.
De reis die ik tot nu toe heb beschreven kenmerkt zich hoofdzakelijk tot veel tekst , aangevuld met enkele foto's , ikzelf ben van mening dat de komende dagen die nog resten anders ingevuld kunnen worden. Vanaf vandaag geef ik een beknopte beschrijving van wat ik meemaak en post meer foto"s met daaronder een wat uitgebreidere omschrijving.
Bij aankomst bij het Museum Majdanek valt op hoe keurig netjes alles eruit ziet, parkeergelegenheid goed geregeld een servicecentrum en keurige toiletten. Het is een klein stukje lopen en dan kom je bij een gigantisch monument, wat helaas in zeer slechte staat is, ook hiervoor is geen geld aanwezig voor restauratie, een schrijnend probleem in Polen. Vanaf het monument naar beneden richting de ingang van het kamp, we passeren een villa waar destijds de tweede man van het kamp met zijn gezin woonde. Een vreemd huis op een vreemde locatie. Aangekomen bij de ingang van het kamp staat er voor de ingang links een heel grote barak die bestemd was voor de SS, Bij het betreden van het kamp staan meteen rechts al de gaskamers 2 stuks, 1 is er open ter bezichtiging. Over de hele lengte en breedte is een groot zeil gespannen dit ter bescherming van het gebouw. naast de deur bij de ingang staat er een bord met "Bad und Desinfection 1". nu denk je met alles wat we weten, yeah right, maar in de oorlog dachten de mensen echt dat ze zich netjes mochten verschonen. Deze gaskamer in Majdanek was echter een uitzondering op de regel maar daar kom ik zo op terug. Bij het betreden van het gebouw moesten de mensen zich meteen uitkleden, waarna ze doorliepen en terechtkwamen in een grote open ruimte met aan de het plafond tientallen grote douchekoppen. Bij andere kampen waren deze douchekoppen vaak fake om de slachtoffers tot op het laatste moment te misleiden, echter hier in Majdanek waren het echte douches, niet dat de nazis zo druk maakte om de hygiëne van de mensen, er zat een veel idiotere reden achter! De nazis gebruikten het Pesticide middel Zyklon B, de B staat voor blauwzuur, om de mensen te vergassen, dit middel, op cyanide basis, werd doorgaans gebruikt om ongedierte mee te verdelgen, en de nazis dachten wat goed is voor ongedierte zal ook goed zijn voor het "verdelgen" van Joden. Het ironische van dit verhaal is dat een Joodse man genaamd Fritz Haber, die in 1918 ook nog eens een Nobelprijs kreeg Zyklon B heeft uitgevonden. Het douchen in de grote ruimte had een specifiek doel. De blauwzuur in de korrels kwam pas vrij in een omgeving van 27,5 graden Celsius, om deze temperatuur te verkrijgen moesten de mensen onder een hete douche, meteen daarna weren ze de gaskamer ingedreven en de korrels werden in de ruimte geworpen en de blauwzuur kwam vrij. Als we bij de gaskamer staan valt het op dat in de hele ruimte blauwe vlekken in beton zitten en ook veel bij de openingen waardoor de korrels verspreid werden. Het blauwzuur reageert op ijzer houdende bouwmaterialen zoals steen en beton, het is zo agressief dat de vlekken er nooit meer uit verdwijnen en het is zelfs zo dat het doordringt door het beton heen dat men de blauwe vlekken ook aan de buitenkant kunnen zien, wat hier ook het geval is.
Als we weer buiten staan merk ik pas dat ik een tijd mijn adem heb ingehouden, vreemd toch onbewust.
Wanneer we verder lopen zien we een reeks barakken die nodig waren voor arbeid, de meeste zijn, in goede staat, ondanks dat er in 2010 een barak, waarschijnlijk door kortsluiting is verwoest, duizenden schoenen van gevangenen zijn daardoor verwoest. Een aantal barakken zijn toegankelijk en daar zijn exposities te zien, schoenen van de gedode mensen, en in 1 barak is een museum gevestigd waar een unieke collecte van spullen liggen, zeker de moeite waard.
We hebben nu het gedeelte bereikt van het kamp waar de gevangenen zicht bevonden, verdeeld over een aantal velden, elk genummerd van 1 t/m 5, we passeren een wachttoren en een SS wachthuisje en lopen zo het terrein op. een paar zijn toegankelijk waar we kunnen zien hoe de gevangen moesten leven.
Doorgelopen tot het einde gaan we naar rechts, we lopen in principe achter het kamp langs richting het gedenk monument en het crematorium, Het monument heeft de vorm van een vliegende schotel en bevat de asresten van duizenden mensen die gevonden zijn tijdens de opgravingen, een bizar en onwezenlijk beeld. Stukje verderop staat het crematorium, na de oorlog herbouwd, het geeft een beklemmend gevoel als je bedenkt wat hier gebeurt is toen deze fabriek op volle toeren draaide!! Eenmaal weer buiten overvalt je weer het gevoel van wat voor hel dit geweest moet zijn, en met die gedachte sjokken we weer om het kamp heen terug naar het begin. We zijn stomverbaasd als ineens beseffen hoe dicht de bebouwing bij het kamp ligt, dat was tijdens de oorlogsjaren ook al zo. We staan ineens stil en we beginnen te snuiven, we ruiken ineens en sterke brandlucht, 300 verderop vanuit een veld stijgen ineens rookwolken op die steeds dikker worden, we kijken elkaar aan en denken van wat een idioten, dat doe je toch niet op deze locatie?? we blijven even kijken en er komt zelfs zwarte rook vrij en in de verte horen we sirenes van brandweer, op dat moment vallen er asresten naar beneden die op ons gezicht landen, Jezus dit wordt net even te veel, wegwezen hier!
Bij de ingang staat ons busje te wachten, en we rijden weer naar Lublin, een boeiend en beklemmende dag! We gooien onze spullen in de kamer en gaan naar het centrum van Lublin en ploffen neer op een terras...paar uurtjes gezeten, lekker gegeten en terug naar de kamer om daar nog net te zien hoe Rusland door Kroatië het toernooi wordt uitgeschopt....een geweldig moment om te gaan slapen!!
Latrzzz Harold
Majdanek
Op ongeveer 4 kilometer rijden van het centrum van Lublin ligt het Vernietigingskamp Majdanek, buiten het feit dat het een vernietigingskamp was werd het ook gebruikt als werkkamp. Lublin is in de afgelopen decennia zo explosief gegroeid dat het kamp intussen binnen de stadsgrenzen ligt, wat maakt, als je door het kamp loopt, je een bizar uitzicht hebt op de stadsbebouwing!! Een heel ander concept dan de afgelopen locaties die we bezocht hebben, die liggen immers midden in een verlaten bosrijk gebied. Van het kamp is veel bewaard gebleven, een flink aantal barakken, voor werk en voor gevangenen, 2 gaskamers waarvan 1 te bezichtigen is, een aantal barakken voor de SS en een crematorium, wat voor een deel herbouwd is. De nazis wilden in juli 1944 het kamp ontruimen en al het bewijsmateriaal vernietigen, net zoal zij deden bij andere kampen, echter de russen waren heel dichtbij en eind juli 1944 bevrijdden die het kamp. Ze troffen het verlaten aan met nog slechts een paar honderd gevangenen in leven.
De reis die ik tot nu toe heb beschreven kenmerkt zich hoofdzakelijk tot veel tekst , aangevuld met enkele foto's , ikzelf ben van mening dat de komende dagen die nog resten anders ingevuld kunnen worden. Vanaf vandaag geef ik een beknopte beschrijving van wat ik meemaak en post meer foto"s met daaronder een wat uitgebreidere omschrijving.
Bij aankomst bij het Museum Majdanek valt op hoe keurig netjes alles eruit ziet, parkeergelegenheid goed geregeld een servicecentrum en keurige toiletten. Het is een klein stukje lopen en dan kom je bij een gigantisch monument, wat helaas in zeer slechte staat is, ook hiervoor is geen geld aanwezig voor restauratie, een schrijnend probleem in Polen. Vanaf het monument naar beneden richting de ingang van het kamp, we passeren een villa waar destijds de tweede man van het kamp met zijn gezin woonde. Een vreemd huis op een vreemde locatie. Aangekomen bij de ingang van het kamp staat er voor de ingang links een heel grote barak die bestemd was voor de SS, Bij het betreden van het kamp staan meteen rechts al de gaskamers 2 stuks, 1 is er open ter bezichtiging. Over de hele lengte en breedte is een groot zeil gespannen dit ter bescherming van het gebouw. naast de deur bij de ingang staat er een bord met "Bad und Desinfection 1". nu denk je met alles wat we weten, yeah right, maar in de oorlog dachten de mensen echt dat ze zich netjes mochten verschonen. Deze gaskamer in Majdanek was echter een uitzondering op de regel maar daar kom ik zo op terug. Bij het betreden van het gebouw moesten de mensen zich meteen uitkleden, waarna ze doorliepen en terechtkwamen in een grote open ruimte met aan de het plafond tientallen grote douchekoppen. Bij andere kampen waren deze douchekoppen vaak fake om de slachtoffers tot op het laatste moment te misleiden, echter hier in Majdanek waren het echte douches, niet dat de nazis zo druk maakte om de hygiëne van de mensen, er zat een veel idiotere reden achter! De nazis gebruikten het Pesticide middel Zyklon B, de B staat voor blauwzuur, om de mensen te vergassen, dit middel, op cyanide basis, werd doorgaans gebruikt om ongedierte mee te verdelgen, en de nazis dachten wat goed is voor ongedierte zal ook goed zijn voor het "verdelgen" van Joden. Het ironische van dit verhaal is dat een Joodse man genaamd Fritz Haber, die in 1918 ook nog eens een Nobelprijs kreeg Zyklon B heeft uitgevonden. Het douchen in de grote ruimte had een specifiek doel. De blauwzuur in de korrels kwam pas vrij in een omgeving van 27,5 graden Celsius, om deze temperatuur te verkrijgen moesten de mensen onder een hete douche, meteen daarna weren ze de gaskamer ingedreven en de korrels werden in de ruimte geworpen en de blauwzuur kwam vrij. Als we bij de gaskamer staan valt het op dat in de hele ruimte blauwe vlekken in beton zitten en ook veel bij de openingen waardoor de korrels verspreid werden. Het blauwzuur reageert op ijzer houdende bouwmaterialen zoals steen en beton, het is zo agressief dat de vlekken er nooit meer uit verdwijnen en het is zelfs zo dat het doordringt door het beton heen dat men de blauwe vlekken ook aan de buitenkant kunnen zien, wat hier ook het geval is.
Als we weer buiten staan merk ik pas dat ik een tijd mijn adem heb ingehouden, vreemd toch onbewust.
Wanneer we verder lopen zien we een reeks barakken die nodig waren voor arbeid, de meeste zijn, in goede staat, ondanks dat er in 2010 een barak, waarschijnlijk door kortsluiting is verwoest, duizenden schoenen van gevangenen zijn daardoor verwoest. Een aantal barakken zijn toegankelijk en daar zijn exposities te zien, schoenen van de gedode mensen, en in 1 barak is een museum gevestigd waar een unieke collecte van spullen liggen, zeker de moeite waard.
We hebben nu het gedeelte bereikt van het kamp waar de gevangenen zicht bevonden, verdeeld over een aantal velden, elk genummerd van 1 t/m 5, we passeren een wachttoren en een SS wachthuisje en lopen zo het terrein op. een paar zijn toegankelijk waar we kunnen zien hoe de gevangen moesten leven.
Doorgelopen tot het einde gaan we naar rechts, we lopen in principe achter het kamp langs richting het gedenk monument en het crematorium, Het monument heeft de vorm van een vliegende schotel en bevat de asresten van duizenden mensen die gevonden zijn tijdens de opgravingen, een bizar en onwezenlijk beeld. Stukje verderop staat het crematorium, na de oorlog herbouwd, het geeft een beklemmend gevoel als je bedenkt wat hier gebeurt is toen deze fabriek op volle toeren draaide!! Eenmaal weer buiten overvalt je weer het gevoel van wat voor hel dit geweest moet zijn, en met die gedachte sjokken we weer om het kamp heen terug naar het begin. We zijn stomverbaasd als ineens beseffen hoe dicht de bebouwing bij het kamp ligt, dat was tijdens de oorlogsjaren ook al zo. We staan ineens stil en we beginnen te snuiven, we ruiken ineens en sterke brandlucht, 300 verderop vanuit een veld stijgen ineens rookwolken op die steeds dikker worden, we kijken elkaar aan en denken van wat een idioten, dat doe je toch niet op deze locatie?? we blijven even kijken en er komt zelfs zwarte rook vrij en in de verte horen we sirenes van brandweer, op dat moment vallen er asresten naar beneden die op ons gezicht landen, Jezus dit wordt net even te veel, wegwezen hier!
Bij de ingang staat ons busje te wachten, en we rijden weer naar Lublin, een boeiend en beklemmende dag! We gooien onze spullen in de kamer en gaan naar het centrum van Lublin en ploffen neer op een terras...paar uurtjes gezeten, lekker gegeten en terug naar de kamer om daar nog net te zien hoe Rusland door Kroatië het toernooi wordt uitgeschopt....een geweldig moment om te gaan slapen!!
Latrzzz Harold
Geschreven door HaroldvBerkom
Al 3 reacties bij dit reisverslag
Heel mooi geschreven. Dat van "adem inhouden" had ik ook, ik dacht dat ik de enige was...
Nicky 2018-07-08 20:37:43
Bijzonder!
Herma 2018-07-08 23:12:37
Sprakeloos
Marjo 2018-07-08 23:35:31
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
