Het is zó gek. Drie weken geleden vertrokken we op vakantie met een zee van tijd om allemaal leuke dingen te doen. En ineens is het de laatste dag en moet je gaan inpakken.
Eerst op ons gemakje ontbijten; een beetje slaperig nog, want deze laatste nacht hadden een paar gasten besloten om met veel herrie te gaan zwemmen. Een hoop geroep en geschreeuw midden in de nacht en de volgende morgen rommel om op te ruimen voor de huishoudelijke dienst.
Het is bewolkt en de zon kruipt af en toe achter een donkere wolk. Maar dan komt ze weer tevoorschijn en heeft weer een aura. Prachtig! We gaan de auto inleveren, maar moeten van tevoren nog aftanken. Daarna gaan we naar het verhuurbedrijf. De auto wordt gecontroleerd en gekeurd. Natuurlijk wordt hij goedgekeurd, we hebben er geen gekke dingen mee gedaan. We zijn netjes op begaanbare paden gebleven.
We hebben nog tijd om een paar uur zon mee te pikken. Daarna echt inpakken, douchen en het appartement netjes achterlaten. We hebben geluk. We kunnen met iemand van het personeel met de shuttlebus naar het vliegveld gebracht worden. Er was wel een taxi besteld, maar die liet te lang op zich wachten. Het Bonairiaanse kwartiertje duurt wat langer.
Op het vliegveld is het gematigd warm. Maar wij hebben onze reiskleding al aan: sokken, lange broek, klaar voor Nederlandse temperaturen. Dus breekt het zweet ons letterlijk uit. Als we mogen boarden, moeten we door de hitte te voet naar het vliegtuig.
We maken een tussenstop op Curaçao. We moeten wel uitstappen en krijgen weer de hele riedel bij de douane. Dus tas, jas, medicijnen, horloge en schoenen in een bak, die door de scan gaat. En dat terwijl we dat op Bonaire ook al gehad hebben. Op die manier blijft er geen tijd over om iets te eten. Gelukkig krijgen we kort na vertrek een warme maaltijd. We vertrekken mooi op tijd naar Amsterdam.

Geschreven door Godelive-en-tamara.op.avontuur