Vanmorgen zat er op de balustrade een gele troepiaal. Hij bekeek Tamara nieuwsgierig en oplettend. Daarna vloog hij weg. Volgens mij raakt hij aan ons gewend en durft daarom dichterbij te komen. Om het in de huiskamer wat door te laten waaien, hadden we het keukenraam opengezet. Wij zaten in de slaapkamer waar de airco weer zijn best deed. Op een gegeven moment hoorden we het voor ons al bekende geluid van die vogel. Maar dit geroep klonk wel héél dichtbij. Toen ik de deur opendeed, zagen we hem letterlijk in de lamp hangen.
Ik ben voorzichtig naar de openslaande deuren gelopen en heb ze wijd open gezet. Nadat ik me buiten verdekt had opgesteld en hem zachtjes vertelde dat het in orde was, vloog hij blij de deur uit. Daar heeft hij in de boom nog even gezeten om te bekomen van de schrik.
's Middags hebben we de auto gepakt en zijn naar de Sambil Mall gereden. Dat is een groot winkelcentrum, waar gelukkig de airco het deed. Buiten allerlei winkels was er ook een foodcentre. Een groot plein met heel veel eettentjes. Het was er best druk. Families met kinderen kwamen daar iets lekkers eten. En de moeders hoefden vandaag niet te koken. Natuurlijk zochten wij ook iets uit uit de lokale gerechten om te verorberen. Op ons gemak zijn we daarna terug naar huis gereden, terwijl we goed opletten welke weg we moesten hebben. Dit omdat we morgen dezelfde richting in moeten voor ons uitstapje.
's Avonds hebben we een uitsmijter gebakken, die we op de patio opgegeten hebben. Daar waait het af en toe. En dat is toch wel fijn, als de temperatuur nog 34° is om 20.45 uur

Geschreven door Godelive-en-tamara.op.avontuur