Vandaag hebben we het plan opgevat om onze activiteiten aan de overkant van de weg uit te voeren. Dat bestaat uit: gewapend met een rugtas(je), waarin twee flesjes water, twee leesboeken en een zak snoep en vier grote strandlakens, twee ligstoelen onder een rieten parasol op het strand te confisceren en daar voor de komende uren neer te strijken. En warempel dat lukt! Een zogenaamde "beachboy" laat ons eerst zelf de stoelen versjouwen en komt dan vragen van welk hotel we zijn. Daarna duikt hij weer razendsnel in zijn eigen strandstoel onder zijn eigen parasol en chilt gewoon verder met zijn vrienden.
Er staat een flinke wind. Volgens de eilandbewoners is de invloed van de orkaan Dorian ook hier te merken.
Het zeewater is heerlijk van temperatuur en onbeschrijfelijk helder. Je kunt de vissen zo zien zwemmen. En soms botst er eentje tegen je benen, wat een schrikreactie geeft.
Vlak voor ons duikt een stern het water in en komt met een visje weer boven, dat hij al vliegend opslokt. Een jonge pelikaan vliegt tegen de wind in en tuimelt om de haverklap in zee. Dat gaat zo door, totdat hij in de gaten krijgt dat met de wind mee toch een stuk gemakkelijker vliegt. Nadat we rimpeltjes op onze vingers hebben gekregen, nestelen we ons weer op de ligstoelen (wel in de schaduw van de parasol) om aan onze teint te werken. Fluitje van een cent.
Zoals we ons gisteren hadden voorgenomen, gaan we op pad naar het Hard Rock Café. We zijn nog maar nauwelijks de hoek van de straat om als Tamara zegt dat ze een raar geluid hoort. We stoppen en ontdekken dat we een lekke band hebben. Ik loop terug naar het hotel waar ik de roadservice (pechhulp) kan bellen. Hij belooft iemand te sturen. Dat kan een half uur tot drie kwartier duren. Gelukkig hebben we de auto in de schaduw geparkeerd en met de ramen open houden we de temperatuur in de auto toch redelijk. Toen de hulp arriveerde, was het binnen tien minuten gefixt en konden we verder. Het is intussen te laat geworden voor ons oorspronkelijk plan, daarom zoeken we uit waar we moeten zijn en waar we kunnen parkeren en schuiven het Hard Rock Café door naar morgen. We eten heerlijke saté met frites en sla bij de Jumbo in het restaurant en tuffen terug naar het hotel.
Wat een rustig dagje had moeten worden, krijgt toch nog een beetje een spannend einde.

Geschreven door Godelive-en-tamara.op.avontuur