Vandaag zijn de weergoden ons goed gezind. De zon laat zich, in het begin, wat voorzichtig zien, maar in de loop van de dag wordt het steeds beter. De temperatuur is al vroeg vrij hoog en het voelt drukkend warm aan. De luchtvochtigheid was na al die regen van de afgelopen dagen natuurlijk erg hoog.
We gaan te voet op weg naar Ground Zero. Onderweg zien we de Charging Bull, een groot bronzen beeld van een enorme aanvallende stier. Het is er een drukte van belang, want iedereen wil met de stier op de foto. En even verder staat er ineens een beetje verloren midden tussen de wolkenkrabbers een kerk, in al zijn eenvoud.
Al gauw komen we in de buurt van Ground Zero. We gaan eerst naar het 9/11 museum. Daar zien we foto's en films over die rampzalige dag. Er zijn uitspraken geprojecteerd van allerlei mensen: overlevenden, hulpverleners, familieleden die iemand hebben verloren. We luisteren naar het verhaal van een medische hulpverlener. Hij heeft ontelbaar veel slachtoffers gezien en geholpen. Hij was dagen achtereen in de weer. Hij liet foto's zien van collega's die het niet gered hadden. Zij stierven terwijl ze hun werk deden. Maar ook nu nog sterven er mensen aan de gevolgen van 9/11. Meestal kregen zij kanker door de giftige stoffen die vrijkwamen toen de Twin Towers instorten. Ook onze gastspreker heeft al meerdere malen kanker gehad. Daardoor eindigde zijn carrière als verpleegkundige. Op dit moment is hij schoon en zet zich in als vrijwilliger voor het museum. Hij is dankbaar dat hij nog leeft en wil zich nuttig maken voor de gemeenschap.
Eenmaal buiten waren we nog stil van alles wat we gezien en gehoord hadden. Ik heb veel keren moeten slikken om mijn emoties niet de overhand te laten krijgen. Wat een verspilling van onschuldige mensenlevens. En waarom?
We lopen door naar het 9/11 monument: twee vierkante vijvers waar het water van boven in honderden kleine straaltjes in valt. Op de randen staan de namen van de slachtoffers. Bij een paar staat een witte roos. De druppels die op de rand waaien, zijn als het ware een symbool voor de vele tranen die zijn vergoten.
We bewonderen het nieuwe Tradecentre. Het is een prachtig gebouw, waarin de zon en de wolken weerspiegelen. Het is alsof het wil laten zien dat er hoop is op betere tijden.
Rondom het Tradecentre zijn nog meer nieuwe gebouwen opgetrokken? Een winkelcentrum heeft een dak in de vorm van twee witte vleugels. Een symbool voor vrijheid?
Na een heerlijke salade slenteren we langs de oever van de Hudson rivier. Op een plein wordt fanatiek volleybal gespeeld door mensen, die waarschijnlijk elkaar niet kennen maar het leuk vinden om een potje te spelen. Een enorm cruiseschip vaart voorbij. Heerlijk genietend van de zon komen we tot de conclusie dat we het hartstikke goed hebben. En dat mag ook wel eens gezegd worden!
We kijken naar de skyline van lower Manhattan. In de verte zien we het Vrijheidsbeeld en we genieten van het uitzicht op de Brooklyn bridge, de Manhattan bridge en de Williamsburg bridge.
We vinden vlakbij een leuk restaurant waar we 's avonds een hapje gaan eten. Tevreden lopen we in de zwoele avond terug naar ons hotel.

Geschreven door Godelive-en-tamara.op.avontuur