Vanmorgen werden we voor het ontbijt verwelkomt met een vrolijk "hi girls! How you're doing?" De serveerster had er duidelijk zin. Ze vertelde dat ze wat creativiteit nodig had nu er verbouwd werd, maar op deze manier lukte het haar toch om de gasten een goede start van de dag te bezorgen.
Nadat we uitgecheckt waren, gingen we weer op weg. Eerst de snelweg en het laatste stuk door het National Park. We moeten wel een soort entree betalen, maar we zijn ervan overtuigd dat het geld goed besteed wordt voor het onderhoud, want de weg is prima. De omgeving zou geweldig moeten zijn, maar er hangt zo'n dichte mist, dat we op sommige plekken de weg zelf nauwelijks kunnen zien. Jammer natuurlijk, maar de natuur laat zich nu eenmaal niet dwingen. We rijden voorzichtig de berg op tot we op ca. 1200 meter het resort bereiken. Omdat de kamer nog niet klaar is, besluiten we eerst maar te lunchen. Rond half vier krijgen we de sleutel en moeten met de auto verder het park in om onze kamer te bereiken. We hebben een balkon waar we een geweldig uitzicht zouden hebben als het weer mee zou werken. De wolken ontnemen ons een blik in de verte. Af en toe probeert de zon de mist te verdrijven en dan krijgen we heel even te zien waarom dit resort beroemd is.
Het lukt ons om wat foto's te maken van een paar bewoners van het bosgebied. Niet heel spectaculair maar wel lief.
Als we morgen richting Washington gaan, hopen we op betere weersomstandigheden, zodat we toch wat mooie foto's kunnen maken.

Geschreven door Godelive-en-tamara.op.avontuur