We worden best laat wakker. Dat is mooi, we hebben nog niet echt concrete plannen. Het is echt fris buiten, ongeveer 14 graden. En de wolken hangen laag tussen de bergen. De Aziaten, Chinezen naar het blijkt, staat op het punt om te vertrekken. Dus we wachten even met ons ochtendbad. We gaan eerst eten. Na het eten zijn de Aziaten weg maar heeft de mannelijke helft van ons gezin geen zin meer om het bad in te gaan. Het is nog steeds 14 graden, het water zeker kouder. De dameshelft gaat wel. Snel en efficiënt. We leren hier in Noorwegen wel om supersnel te douchen/ badderen zeg. Het is heel erg koud. Maar we zien mooie wel twee herten.

Een bakje koffie om door te warmen en de plannen voor vandaag doorspreken. We gaan een watervallengebied bezoeken waar je ook kunt wandelen. Niet te ver hiervandaan. Dus we nemen lunch mee, stappen in de auto en gaan.
Het blijkt verder rijden dan gedacht, dus we zitten iets van drie kwartier in de auto. Maar de rit is weer prachtig. We rijden door een vallei, langs de rivier en tussen de hoge bergen. Er donderen vele watervallen van de bergen af. Een laaatste slingerweggetje de berg op en we zijn bij de parkeerplaats. De wandeling naar de waterval is kort maar steil omlaag. Eerst door de weilanden, later door het bos. Maar de waterval is geweldig! Hij stort een gigantische lengte, we dachten iets van 165 meter, omlaag in een gat, om er daarna als rivier uit te komen. Wij zitten aan de overkant, midden in een bloemetjesveld en nuttigen het eerste deel van de lunch. Crackers met kaneel.

Dan lopen we langs de rivier. Er komen hier drie rivieren bijeen. Twee rivieren en dus de waterval. Alles loopt door diepe dalen, kloven meer. Het is er erg mooi, en vooral ook rustig. We lopen dus een stukje langs de rivier, tot een hangbrug. Natuurlijk gaan we daaroverheen. Aan de overkant een smal pad. Door het bos maar met een rijke begroeiing. Vele varens, frambozenplanten en heel veel soorten mos. Prachtig. Natuurlijk rotsen en de kraakheldere rivier. Genieten!

We lopen nu in de hoek van twee rivieren en steken ook de tweede over met een brug. Maar na de brug gaan we terug. Anders dwalen we te veel af. Dus twee bruggen over en de andere kant weer op richting de auto en het uitzichtpunt naar een andere waterval. Die berg blijkt nogal steil. Echt klimmen. Er hangt een ketting langs het pad, en de afgrond is erg steil naar beneden. Best een beetje spannend dus. Maar het gaat al beter met de hoogtevrees hier.
Als we het steilste pad hebben bedwongen, gaan we het tweede deel van onze lunch eten. Onafgebakken pannencrackers met pasta. Lekker culinair dus. We hebben gewoon een zak van die onafgebakken pannencrackers en een pot pasta met een mes mee. Vers bereid dus.

En dan het laatste stuk, via een uitzichtpunt, terug naar de auto. Op de terugweg vinden we een strandje. Dus dat lijkt ons een goede plek voor het laatste deel van onze lunch. Een soort platte, pannenkoekachtige boterhammen, kant en klaar met kaneelcreme ertussen. Die zijn best lekker, hebben we al regelmatig gegeten. En voor opa en oma, ja, we eten genoeg groente en fruit.

Natuurlijk gaan de kids voor volledig nat. Het is inmiddels prachtig weer namelijk. De kant van de rivier ligt vol met stenen, dus iedereen vermaakt zich. De mooiste gaan mee naar huis. De platste worden weggekeild met maximaal 11 sprongen door Alwin en Tije oefent voor zijn atletiekfinale en werpt de zwaarste stenen zo ver mogelijk de rivier in. Fenne gebruikt de stenen om zeehond te spelen...

Als iedereen koud en nat is wordt het tijd om af te drogen en richting vakantiehuis te gaan. Natuurlijk eerst langs de supermarkt. En, als we er toch zijn, ook even het winkelcentrum bekijken. En daarna toch echt terug naar het huisje. Het is alweer half zeven. We leven laat hier. We doen alles laat. Maar ach... het is vakantie.

We zijn nog alleen op het miniparkje. Fijn! Dus we steken het vuur buiten op, we hebben een driepoot om te koken, laten het minder worden en smullen weer van alles wat op de barbeque is gemaakt. Heerlijk en gezellig. We zetten de tweede picknicktafel naast het vuur als windscherm, tot er nieuwe buren komen. Echt erg, wij hebben zowat de hele vlonder geannexeerd. We maken het goed door aan het eind onze marshmallows te delen met hun kind.

Wij genieten van het weer, het vuurtje en het lekkere eten. De wind is opeens weg waardoor onze hele omgeving blauw komt te staan. Daarna afwassen. Dat is niet even snel, want eerst voorspoelen met die vette rommel. Dus eerst water koken voor warm water, maar water is op, dus eerst met emmer en touw water ophijsen uit riviertje. Dan nog water koken en het voorspoelen kan beginnen. Na het voorspoelen de daadwerkelijke afwas, dus weer eerst koken voor wat warm water. Intussen zet Alwin het vuurtje voor binnen in het kacheltje klaar. Maar eerst hout hakken voor kleine houtjes voor het vuur. En zo duurt alles een beetje langer als anders. Maar ach... het is vakantie.

Er is nog een bad in de rivier beloofd. Maar het is al best laat en de zon is al achter de bergen. Maar ja, beloofd is beloofd. Dus driekwart van het gezin waagt zich nog in de rivier. Brrr, wat een kou. Gelukkig is de kachel al aan en warmen ze weer door. Voor de kachel of in hun hutbed. Door deze hut hangt een dikke kabel als waslijn. Het wordt ook verhuurd aan skiërs, dus een dikke waslijn voor die natte skipakken. Maar de kids hebben alle handdoeken en dekens eroverheen gehangen, dus slapen nu in een hut, aangezien de lijn voor hun bovenbeen hangt. Een hut in een hut dus.

Wat is dit een heerlijke plek.

Geschreven door Familiejillings