Vandaag zijn we verder gereisd, toch een beetje reizen dus. We verlaten ons heerlijke huisje met een beetje heimwee, het was hier zo leuk en we waren eigenlijk nog niet helemaal uitgekeken. Aangezien dit een vakantiehuisje is en geen hotel betekend dit bezemschoon achterlaten, afwas doen, bedden afhalen, vuilnisbakken legen en afval in de juiste container in het dorp. Druk bezig dus. Stipt 10 uur rijden we.

De eerste 60 kilometer binnendoor. Dat gaat niet zo snel. Wel vaak 90 km/u maar ook veel dorpjes en stoplichten waar je dan weer langzamer mag. Na iets meer dan een uur bereiken we de snelweg. Langs Wroclaw, helaas geen tijd om te kijken dus in een keer door. We kunnen via de tolweg, dat rijdt prima en het schiet zo lekker op. Hier mag je 140 km/u. Na twee uurtjes even een koffiepauze die we onder een overkapping doorbrengen aangezien de zon lekker gaat schijnen. Het plan is om twee uurtjes later even te gaan lunchen. Maar we belanden in de file voor het betalen van de tol. We eten dus maar in de auto om vlak na de file een snelle plaspauze in te lassen.

Ons eerste doel is Wadowice. Het geboortedorp van Paus Johannes Paulus de tweede. We willen er graag even kijken. Het is al tegen vier uur en we moeten nog een flink stuk maar we komen er langs. Dus toch even parkeren en op zoek naar de pauselijke bezienswaardigheden. Er is een kerk gewijd aan hem. Helaas voor ons is er een bruiloft in de kerk dus we kunnen en willen alleen vanuit de deuropening kijken. Het is wel heel erg mooi. Prachtige fresco's aan het plafond.
We bekijken zijn geboortehuis en het standbeeld. Het maakt indruk. Opa Conijn was een groot fan, we staan even stil bij hem. Daarna kopen we wat kleine souvernirs en ook een vette, romige calorieenbom gebakje, aldus de LP. We nemen het mee voor vanavond als toetje en we gaan door naar onze eindbestemming.
Waar het grootste deel van de reis van vandaag door glooiende landschappen ging, gaan we nu meer de bergen in. De heuvels worden steeds hoger en groener, de weg slingert zich er doorheen. Weer hebben we een huisje op het platteland. Een stukje de stad uit, de weg wordt smaller en dan zijn we bij onze eindbestemming. Een heel groot huis waarbij wij een appartement hebben. Er is een enorme tuin met speeltoestellen, sauna, zwembad, grote trampoline en badmintonveld. Met uitzicht op de weilanden en de bossen. Het appartement is niet zo groot en vooral de keuken is klein en onpraktisch. Even wennen dus. We hebben intussen allemaal honger en gaan gauw eten koken. We kunnen wel lekker in de tuin eten. Wij zijn de enige gasten. Er zijn wel twee grote honden die gelukkig gewend zijn aan gasten en kinderen, zo kunnen wij rustig wennen.
De eigenaren zijn superaardig en praten alleen Pools, we communiceren dus via Google Translate waarbij de vrouw hele verhalen vertelt in het Pools aan haar telefoon en wij een vertaling te zien krijgen. Maar het is leuk en we begrijpen elkaar.
Na het eten gaan de kids douchen. Wij zijn zo trots dat ze zo flexibel zijn en overal gewoon hun gang gaan. Heerlijk is dat.

We kunnen nog even buiten badmintonnen en dan op tijd naar bed, want we gaan morgen de stad in.

Geschreven door Familiejillings