En vandaag is het toch echt de dag om te gaan.
De wekker staat vroeg en aangezien we gisteravond alles al klaargezet hebben, en niemand het vliegtuig wil missen, staan we snel op. Snel aankleden en met de koffers mee alvast uitchecken. We hebben nog tijd voor een snel ontbijt en dan worden we met een minibus naar het vliegveld gebracht. Dat gaat vast goed. We hebben online al ingecheckt dus dat scheelt weer een rij. We krijgen zonder al te veel moeite onze bagagelabels en kunnen zonder rij onze tassen, en het kussen afleveren. 20 kilo, 16 kilo en 7 kilo. Meer mee terug dan mee heen, ondanks al die cadeautjes.
De rij voor de tassencontrole gaat vlot, onze spullen mogen weer mee. En dan nog door de douane, die rij is vrij lang waardoor we maar weinig tijd overhouden tot het boarden.
We hebben even tijd om te kijken voor souvenirs, maar we vinden het op de luchthaven veel te duur in vergelijking met de markten waar we geweest zijn. We kopen dus niets. En, als we in de rij staan voor een lekker bakje koffie, bedenken we dat het tijd is om te boarden en gaan we gauw. Helaas boarden we niet en wachten we. En wachten en wachten. We weten niet wat het probleem is, wel dat we onze volgende vlucht bijna niet kunnen halen als het zo doorgaat, we hebben maar een uur om over te stappen. Onze tassen hebben zelfs al het label short connection op de koffers.
We besluiten dat dat een probleem van latere zorg is. Nu eerst de vlucht. Met een uur vertraging vertrekken we. Helaas. Hopelijk haalt de piloot wat tijd in. We hebben zo nu en dan turbulentie. De eerste keer als net het etensafval opgehaald moet worden. Dat doen ze dus niet waardoor we een lange tijd met een bordje voor onze neuzen zitten. Tien uren vermaken we ons met lezen, spelletjes spelen, films kijken en eten. Het gaat eigenlijk wel goed.
Tijdens de vlucht zien we dat onze vervolgvlucht naar Amsterdam vertraging heeft en we het dus wel gaan redden. Yes, wat een mazzel. Helaas heeft niet iedereen dat geluk en zijn er dus ook mensen die horen dat ze hun vlucht niet gaan halen. Als we geland zijn is iedereen in de stress, wat niet fijn is omdat we helemaal achteraan in het vliegtuig zitten.
Op de luchthaven van Helsinki is iedereen erop gebrand ons zo snel mogelijk te laten doorlopen, we mogen dus in speciale rijen voor snelheid. Door de security en paspoortcontrole. We vliegen natuurlijk van intercontinentaal naar binnen Europa. Het leek ons wel geinig om als laatste rennend het vliegtuig binnen te komen rennen, maar helaas, als we bij het vliegtuig aankomen zijn ze nog niet eens aan het boarden. We moeten zelfs nog even wachten. Dat lukt.
De volgende vlucht is ruim twee uren, met slechts een drankje. Gelukkige waren we hierop voorbereid en hebben we zelf wat mee.
En dan zijn we weer op Schiphol. De koffers laten even op zich wachten en het pakket met kussen komt uiteindelijk helemaal niet. Dus we melden ons bij de bagageservice en horen dat dat pakket nog in Finland staat. Het wordt morgen verwacht. Oké, prima. We worden opgehaald door oma Ans en rijden naar Hensbroek. Daar staat een heerlijke, late maaltijd op ons te wachten en ook onze eigen auto. We laden de spullen uit, nemen alvast een deel van de huisdieren mee en rijden zelf naar huis. Dat heeft nog wel wat voeten in aarde. Het is even schakelen om nu opeens weer in een rechtse auto te rijden, meerdere keren vliegen de ruitenwissers over het raam bij het afslaan. Ook bochtjes worden wat krap genomen. Maar we komen heelhuids thuis. We zijn heel moe dus laten de spullen voor wat het is en gaan direct naar bed.
En dan hebben we het weer gehad, de reis waar we zo lang naar uitkeken allemaal. Wat hebben we veel gedaan! Gewandeld, gefietst, gezwommen in zwembaden, meertjes en rivieren. Bij watervallen. Snoeihard, stiekem met blote billen van de glijbaan. Vele vele tempels bezocht, contact met monniken gehad. Bidden geleerd, heel erg lekker gegeten. Vele ritjes met de tuktuk maar ook 1000 kilometer met een huurauto, drie binnenlandse vluchten en een keer met de nachttrein. Met de taxi, de minibus, de boot. Vele keren met de boot. Op meren, rivieren om over te steken, op grachten, vuurvliegjes gezien, apen, vele slangen, vogels, zelfs een civetkat en honderden gekko’s, hagedissen en een paar tokeh’s. We hebben vele honden, kippen en ratten gezien, en natuurlijk heel veel vissen. We hebben gespeeld met apen, getubed, in het donker in het oerwoud gewandeld, maar ook in het licht, we hebben lekkende waterleidingen bedwongen, gefietst, schooltjes en een ziekenhuis bezocht. We hebben motor gereden met een aap achterop. We hebben maaltijden gedeeld met vele verschillende leuke mensen. We hebben geslapen in gigagrote hotels, gigalege hotels en kleine hutjes. Zelfs een keer in de trein. De Mekong gezien, Bangkok op herhaling en vele andere stadjes. We hebben zonneschijn gehad, maar ook zeiknat geregend door tropische stortbuien. Maar we hebben vooral heel erg genoten. Van al onze avonturen, onze ontmoetingen en ons samenzijn.
Dag Thailand, land van heerlijk eten, overal fruit, herrie altijd aanwezig, zelfs in het oerwoud waar de cicaden geluiden maken alsof je in een industriegebied loopt, land van hurktoiletten met billendouches en geen wc papier, land van ontzettend vriendelijke mensen, vooral in de E-san, de regio van Yasu, land van alles op de weg wat wielen heeft, land van gebruiken, geloof. Land waar de monniken op blote voeten over straat lopen omdat er elke dag geveegd wordt. Land van gigantische grote supermarkten, maar ook hele kleine. Land van overal eetstalletjes en restaurantjes, land van vele, vele kleine winkeltjes. Land van u-turn en sociaal in het verkeer. Land van scooters, heel veel. Land van warm weer, hoosbuien en zonneschijn. Land van prachtige bloemen en bomen. Land van 1000 plastic zakjes in de supermarkt en geen bier kunnen kopen tussen 14 en 17 uur. Land waar echt overal mensen voor in dienst zijn. Land van grote rijkdom maar ook intense armoede.
We zullen je missen, en wie weet tot ziens!
Lieve lezers, bedankt voor het lezen. Wij hebben genoten. En hartelijk bedankt voor alle reacties.
Geschreven door Familiejillings