Vandaag hebben we echte plannen. Zodra we wakker worden gaan we meteen uit bed. Fenne gaat alleen broodjes halen in een miniwinkeltje hier in het dorp. Dat lukt goed en trots en vol verhalen komt ze weer terug.
We ontbijten en na het ontbijt slachten we ons brood voor de lunch. Dat valt niet mee. Een groot, stevig brood snijden met een bot en slap mes. Het zal een stevige lunch worden straks.
We stappen in de auto en met dank aan de kaart van gisteren rijden we soepeltjes naar Goslar, evengoed nog een uur rijden. Maar dat geeft niet, de route is mooi hier. Het is nog wel frisjes. Iets van 12 graden.
We vinden Goslar gemakkelijk en we lopen de altstadt in. Die lijkt elke stad hier wel te hebben. Maar die van Goslar moet mooi zijn. En dat klopt, leuke pleintjes, mooie gebouwen en fonteinen. Het ziet er gezellig uit. Er is ook een lekker groot warenhuis, altijd leuk in Duitsland. We kijken even rond en strijken dan neer op de bovenste verdieping van het warenhuis. Daar hebben ze koffie. We zien er veel smakelijk uitziende gebakjes en in combinatie met een warme drank is dat in de aanbieding. Vooruit dan maar weer. We kunnen bijna niet kiezen. De kinderen krijgen ieder zelf een punt gebak, waar wij en zij later spijt van hebben. Veel te veel. Gelukkig hebben we niet zoveel lunch mee?!
We kijken nog wat rond in het stadje en gaan dan snel naar de supermarkt om alvast boodschappen te doen. Anders zal je zien dat we straks geen winkel kunnen vinden. We rijden verder, of eigenlijk terug. We gaan naar de Brocken, de hoogste berg van het Harz gebied. De route erheen is echt heel mooi. Over bergen, door bossen en mooie uitzichten. Wij vinden de Harz wel echt mooi. En niet al te druk.
In de auto nuttigen we onze lunch, stevige kost die dikke boterhammen. We krijgen het maar moeilijk weg en hebben serieus pijnlijke kaken als we uitgegeten zijn.
We willen naar de top van de berg en denken met de auto te kunnen. Dat blijkt niet zo te zijn. Het alternatief is een stoomtrein of lopen. We hebben geen idee van de afstand maar kiezen voor lopen. Onze harten gaan niet sneller klopt van zo'n trein. Maar bij het begin van de wandelroute blijkt het acht kilometer enkele reis te zijn. Op zich is dat prima ware het niet dat het al ruim na drie uur is. Wij doen deze vakantie alles te langzaam.
En om dan nog zestien kilometer te gaan lopen, nee, dank je vriendelijk. Het gaat regenen dus we gaan maar een klein stukje het bos in. De Harz staat bekend om zijn heksen dus achter elke boom spotten we uitstekende punten van heksenhoeden en we zien heksen bosbessen plukken. Er zijn veel bosbessenplanten maar weinig bessen, zoveel heksen als hier wonen... Superspannend allemaal. Gelukkig gaat alles goed. We kunnen terug via het duivelspad. We zien geen duivels maar wel veel rotsen met mos begroeid en heel veel paddestoelen en groten. Het lijkt wel herfst, zeker in combinatie met het weer. Frisjes en regenachtig.
Als we uitgelopen zijn en veilig terug bij de auto, rijden we naar ons huisje. Het voordeel van die kaart is dat je elke keer een andere route kunt rijden om bij het huisje te komen. Wel zijn echt alle weggetjes mooi.
In het huisje drinken we een bakje thee en gaan dan eten koken. Fenne voelt zich niet zo lekker en Tije is duidelijk moe, mooi dus dat ze op tijd naar bed kunnen.
Wij gaan shuttelen, dat hebben we al een tijdje niet gedaan. We hebben een ontspannen avondje. Even goede plannen maken voor morgen.

Geschreven door Familiejillings