We hebben heerlijk geslapen op de boot. Rond 6 uur werd er omgeroepen dat we bijna in Stavanger zouden zijn, we draaiden ons dus nog eens lekker om. Van het schommelen hadden we liggend geen last gelukkig. Vanaf Stavanger voeren we door de fjorden en kregen zo alvast een eerst kijkje op Noorwegen. Wat vooral opviel was de toch wel grote hoeveelheid bebouwing langs de kust. Niet per se mooi.

We hebben een ontbijtbuffet geregeld op de boot. Van te voren al, anders hadden we het waarschijnlijk niet gedaan. Zo goedkoop is het allemaal niet. Maar het buffet is heerlijk. Veel keuze, genoeg voor iedereen, dus we eten onze buiken rond en vol. En daarna moeten we onze hut uit. Het is 10 uur en we hebben nog ruim twee uren te varen. We zijn allemaal knetterduf. Ondanks de goede nacht. We denken van de zeeziekpillen ofzo. Dus we kijken even buiten, maar omdat het heeft geregend is alles zeiknat en kunnen we de spullen niet neerzetten. We mogen namelijk niet bij de auto’s.
Er is een tekenwedstrijd voor kids. Maar het is veel te druk daar dus we haken af. We gaan op zoek naar een plekje om te zitten. Alle stoelen zijn bezet. Iedereen is zijn hut uit dus het is best druk. Maar we vinden een prima hoekje en nestelen ons met een boekje en een spelletje. Af en toe kijken we even naar het voorbijglijdende landschap. We varen door de fjorden. Het is wel echt mooi. Soms nevelig, soms wat helderder. We genieten ervan.

En toch is alweer snel de tijd voorbij en zien we na de laatste bocht Bergen alweer aankomen. Wat een machtig gezicht. Een gigantisch echt cruiseschip ligt er aangemeerd en onze boot lijkt ineens een stuk kleiner. En dan gaat het snel. We morgen naar de auto die we gelukkig nog kunnen terugvinden. Zo’n schip is best een doolhof. En al heel snel daarna rijdende eerste auto’s van boord. En dan zijn we zomaar in Noorwegen.

Grappig, onderweg kregen we al sms’jes met welkom in Duitsland, welkom in Denemarken, welkom in het Maritieme netwerk (wat een tarieven zeg. 5€ voor 1MB), en als laatste Welkom in Noorwegen. Maar nu zijn we er dus echt. We rijden soepeltjes weg van de haven. We hebben ruim de tijd want het is 25 minuten rijden, 13 uur en we mogen om 16 uur het huisje in. We zien wel wat we tegenkomen onderweg hadden we bedacht. Nou, heel veel zien we niet want in die 20 kilometer passeren we al 6 tunnels. We logeren even buiten Bergen. Dat is een stuk rustiger. In het dorp vinden we een supermarkt waar we alvast boodschapjes halen. En de prijzen liegen er niet om. Alles is minstens drie keer zo duur als in Nederland. Een blikje bier voor 4 euro, een kilo peren voor drie euro. Zulke prijzen. We rekenen alles om tot grote irritatie van Fenne. Die zegt, het is nu eenmaal zo, we kunnen er niets aan doen en moeten toch eten.... wijze woorden. Toch blijft het schokkend.

We lunchen in een parkje naast ons huisje. De tijd doden. Even Bergen in, hebben we nu gewoon geen zin in. Morgen. We hebben behoefte om even niets te doen. Rommelen om het huisje heen. Als de eigenaren vragen wanneer we komen, zeggen we dat we in het park ernaar zijn en mogen we vast naar binnnen. We slapen op de onderste verdieping van hun huis. Hun huis heeft een stenen muur aan de onderkant en een rode houten muur aan de bovenkant. Ze wonen zelf boven. Het is er prima. Later maken we even kennis.

We drinken wat, ruimen even in en de kids gaan weer lekker spelen. En oh ja, het uitzicht is magnifiek. We kijken zo over een fjord uit. Het is wel frisjes weer, dus warme kleren aan en hard meespelen. Dan worden we vanzelf wel warm. Als we uitgespeeld zijn even eten. Toch buiten eten. Maar dat is meer een principekwestie als echt vanwege het weer.

Na het eten trekken we ons dan toch terug in ons huisje. We steken de kachel aan en beleven een ontspannen avond. We moeten altijd even inkomen in de vakantie. Ondanks dat we nu al een paar dagen onderweg zijn, voelt het nu ook zo. Morgen Bergen ontdekken! Zin in.

Geschreven door Familiejillings