We hebben afgesproken vandaag om samen met Yasutama, haar moeder en haar oma een dagje op pad te gaan. Het beloofd een lange dag te worden, dus we gaan op tijd weg. We zitten al vroeg aan het ontbijt. Maar we zitten heel anders aan het ontbijt nu we sinds gisteren weten dat het halve dorp al vroeg in touw is. Van iemand van het hotel krijgen we een soort fruit met een schaaltje mix suiker en chili en zout. We hebben geen idee wat voor fruit het is , maar het smaakt naar zure, onrijpe appel. Niet echt lekker dus.
We vertrekken en rijden eerst langs Yasu haar huis. Haar oma heeft iemand geregeld om op het huis te passen de hele dag, want ze kan haar kippen niet alleen achter laten. En dan gaan we. We rijden achter hen aan, want we hebben geen idee waar we heen gaan. Dat maakt het echt een leuke en vooral verassende dag. Als eerst rijden we naar een redelijk groot meer. Daar liggen vele, overdekte vlotten aan de kant. Je bestelt eten, dat wordt gebracht en dan wordt je vlot naar een plekje op het meer geduwd met een bootje. Daar wordt je vastgelegd aan een boei en kun je genieten van de ontspanning op het meer. Wij varen eerst op ons bamboevlot een grote ronde over het meer. Halverwege komt er een bootje aan en wordt het laatste deel van onze maaltijd gebracht. Ondanks dat het vroeg is, ongeveer 10 uur, smaakt het weer heerlijk. De motor van onze duwboot heeft wat problemen en precies als we naast een vissersbootje varen, slaat hij af, waardoor we zachtjes tegen de enige andere boot op het grote meer botsen. Gelukkig is er geen schade. Als we bij onze bestemming aankomen moet een deel van ons gezelschap naar het toilet. Dus het bootje wordt gebeld, het deel opgehaald om aan de kant naar het toilet te gaan. Wij wisten van te voren dat we hier konden zwemmen, dus als we vastliggen duiken Alwin en de kinderen het meer in. Ze zwemmen en spelen heerlijk, zelfs als het na een tijdje gaat regenen. Het is echt superrelaxt en we genieten allemaal. Tot het genoeg is en we weer opgehaald worden. Het is laagseizoen hier in Loei, dus erg rustig overal. Normaal schijnt het drukker op het meer te zijn, nu waren er slechts twee vlotten.

We rijden via een tankstation, waar we een bakje koffie halen en van het mooie uitzicht genieten, terug naar Loei stad. We willen naar een museum. Op het museumterrein is ook de oude school van Yasutama, van de basisschool. Die ging dus vanaf haar zevende jaar elke dag 40 autominuten verderop naar de basisschool. Helaas blijkt het museum gesloten en de school verhuisd. Yasu informeert waar de school nu is en rijdt ons er naartoe. We komen bij een groot, nieuw gebouw, waar de basisschool, de kleuterschool en de middelbare school is. Ze kent nog twee leerkrachten en we nemen een kijkje bij ze. De kinderen staan direct om ons heen en kunnen zelfs wat zinnetjes Engels, zo leren we hoe ze heten en dat sommige zes jaar zijn. Alle kids vinden het reuze interessant en zwaaien allemaal. Een jongetje kan niet geloven dat hij even oud als die grote Tije is.

Als we genoeg gekeken hebben gaan we verder. We hebben geen idee waarheen, dus we rijden achter Yasu aan. Steeds een van onze kinderen bij ze in de auto. We rijden naar een weverij. Hier maken ze sjaals en rokken op een weefgetouw. We zien ook de huizen waarin ze wonen. Die staan op palen zodat onder het huis ruimte is om te werken en boven om te leven. Vervolgens rijden we verder naar een leefgemeenschap, de Dam Tai. Hier woont en werkt een minderheid die vroeger uit Thailand kwamen, gevlucht zijn naar Laos, daar niet konden leven met het Franse regime en weer teruggekomen zijn naar Thailand. Ze wonen al honderd jaar op deze plek. Ze maken ook kleding van hun eigen geweven stoffen, hebben een eigen dracht, taal en schrift. Ze weten dat we komen en we worden hartelijk onthaald. We bekijken hun spullen en kopen mooie doeken, we spelen buiten een spel. Een zakje van stof door een hoge ring slingeren en als je het kunt krijg je een mooie speld cadeau. We genieten van hun culinaire kunsten met een snack en we kleden ons in hun kleding. Het is er erg leuk. We krijgen een optreden waarbij zowel Fenne als Dionne worden uitgenodigd mee te dansen. En, gelukkig kunnen we onszelf niet zien, maar we voelen ons erg houterig en lomp.
Ze wonen daar zo mooi, midden tussen de rijstvelden, met bergen op de achtergrond. Het is zo geweldig om weer mee te maken. Inmiddels is het al zes uur en rijden we naar het eindpunt van vandaag. Chiang Khan. Tussen de rijstvelden, door slaperige dorpjes. Richting de Mekong en daarmee de grens van Laos.

We wandelen langs de oever van de Mekong, die nog steeds erg hoog staat. Wat een grote watermassa zeg! Zeer indrukwekkend. Aan de overkant is Laos. En we wandelen wat door de beroemdste straat van Chiang Khan. Overal gezellige winkeltjes, eetstalletjes en restaurantjes. Straatmuzikanten en dansende kinderen. Wij trekken net zoveel bekijks. Het is een gezellig straatje. De moeder van Yasu laat ons verschillende hapjes proeven en trakteert ons op pad thai. Het smaakt minder lekker dan gehoopt helaas. We scoren nog wat souvenirs en daarna gaan we weer weg. Het is nog anderhalf uur rijden en inmiddels hartstikke donker dus we moeten goed opletten op de weg. We rijden maar zelf terug en niet meer achter Yasu aan. Sommige stukken zijn echt heel erg donker en is het heel goed opletten, andere zijn overdreven goed verlicht.

Gelukkig gaat het allemaal goed, slapen de kinderen heerlijk achterin de auto en komen we veilig bij het hotel.

Morgenavond geen blog, dan vertrekken we met de nachttrein terug naar Bangkok en nemen we dus weer afscheid van Yasutama en haar gezin.

Geschreven door Familiejillings