De wekker gaat vandaag weer eens. En nu wel heel vroeg. Nog voordat de haan kraait. We gaan vandaag iets bijzonders doen en daarvoor moeten we vroeg opstaan. We hoeven niet te ontbijten dus binnen een kwartier gaan we op pad. Eerst Yasu en haar oma ophalen. Dan rijden we een stukje het dorp in en parkeren we de auto. Elke ochtend gaan de monniken van de tempel blootsvoets door de stad om eten op te halen wat de mensen schenken. En wij gaan eten aan hen geven. Het is 6 uur en we zitten op een stoepje langs de weg, samen met een aantal dorpsgenoten, te wachten tot de monniken komen. Dat duurt niet lang. Wij hadden fruit gekocht maar kleefrijst is beter. Er komen twee monniken, vergezeld door een hulpje. We doneren een handje kleefrijst en van Yasu horen we dat de monniken het mooi vinden dat wij daar zijn, en zelfs kunnen omgaan met kleefrijst. Als de monniken voorbij zijn, gaan we naar de tempel. Dit is de tempel waar Yasu en haar oma ook vaak komen. Wij komen als eerste aan, maar al snel volgen er meer dorpsbewoners. Onder andere de penningmeester van de monniken en de ‘oudste’. Al het eten wat gegeven is komt ook en de monniken volgen al snel. Het eten wordt op grote borden gedaan en wij verbazen ons over de hoeveelheid. Echt enorm veel voedsel is er opgehaald. We horen dat de monniken eerst gaan eten, daarna wij. Wat overblijft gaat naar de armen en alles wat houdbaar is, naar de school of een andere goede instelling. Wij vinden dat de monniken veel eten, maar ze eten dus een keer per dag en verder alleen wat fruit of een snackje. Ze zullen dus wel honger hebben. Voor de maaltijd wordt er gebeden. Het wordt meerdere keren benoemd dat het zo bijzonder is dat wij er bij zijn en gewoon meedoen. Ook met bidden dus. Er zit een tiental dorpelingen bij. We worden flink bekeken, maar men vindt het ook helemaal goed dat wij meedoen. We hebben wel veel regels om ons aan te houden. Op je knieën zitten, of je benen opzij. In ieder geval niet richting boeddha of richting de monnik met je voeten. Niet leunen op je handen als er gebeden wordt, en nog zoveel meer regeltjes. Het is best lastig, zo voor de eerste keer en we willen natuurlijk wel zoveel mogelijk goed doen. Tije wordt naar voren geroepen en krijgt fruit mee. Zo mooi!
Het mooiste is als de monniken gaan zingen tijdens het gebed. Een monotoon prachtig geluid. En dan gaan wij met alle dorpelingen en het eten wat over is, naar een andere ruimte en gaan de monniken rustig eten. Wij leggen matten op de grond, alle schalen met eten en gaan gezellig eten. In eerste instantie krijgen wij alleen voorverpakt eten, maar dat is allemaal zoet spul. Dus we willen graag meedoen met de rest, wat weer gewaardeerd wordt.
Het is gezellig, alhoewel ze daar in het Thais geen woord voor hebben. We krijgen van alles aangeboden en eten dus ook veel lokaal voedsel op. Hopelijk houden onze darmen het.
De kinderen worden uitgebreid bekeken en bevoeld, ze vinden het prima en die Thaien vinden het leuk om eens blonde kinderen te bevoelen, aan hun armen en haren. Ze zijn zo blij, die Thaien dan.
Na het eten worden we uitgenodigd bij de monnik. We krijgen een kopje koffie aangeboden en de meeste dorpelingen zitten er ook bij. Ze zijn zeker nieuwsgierig. De monnik vertelt het een en ander en geeft ons wijze raad mee. We krijgen en touwtje om onze pols om e.e.a. te bekrachtigen. Het is een waardevol en mooi moment. En ook gezellig, want deze monnik gebruikt veel humor. Hij praat rechtstreeks tegen ons en Yasu vertaald alles. De kinderen krijgen, naast het touwtje, ook een mooie armband met de tekens van de Chinese dierenriem en een potje kippenessence. Wat we daarmee moeten is ons niet helemaal duidelijk. Wie het weet mag het zeggen.
Vol verwondering gaan we weer terug naar het hotel, klaar voor eens een dagje met alleen ons gezin. We nemen de tijd om lekker na te praten en een bakje koffie te drinken. We zijn allemaal diep onder de indruk en het is pas half tien in de ochtend. Rond twaalf uur zijn we zover om te gaan zwemmen. Dat is het plan voor vandaag. Dus we zoeken uit waar we het beste heen kunnen en dat is ongeveer 20 minuten rijden, we kennen inmiddels de weg.
We weten ook een stalletje waar ze gebakken banaan verkopen en dat lijkt ons perfect voor de lunch. We kopen banaan, die vers gebakken wordt, en iets van een wortel, ook gefrituurd. Het ziet er allemaal heerlijk uit en het is werderom leuk aan de kraam. Echt iedereen begint elke keer weer te kletsen dat wij voorbij komen.
Met de snack rijden we naar het resort waar we gaan zwemmen. Het is even zoeken, maar als we het vinden liggen we dan ook zo in het zwembad. Er is een glijbaan, ballen en een zwembad. De kinderen zijn er de rest van de middag niet meer uit te slaan. En dat voor 1,50 euro pp inclusief het lenen van een badmuts. Helaas moet die ook op. De glijbaan gaat snoeihard, zeker als je je zwembroek tussen je billen doet en dus eigenlijk op je blote kont glijdt, Dionne vliegt zowat uit de baan.

Na de hele middag zwemmen, zien de lijven rood van het chloorwater en is het tijd om eruit te gaan. We gaan eten bij een restaurantje waar we eerder gegeten hebben. Het was er lekker en niet duur, en we rijden er voorbij. We zitten even lekker. De lucht begint te betrekken en het wordt direct donker. Voor de regen losbarst zitten we in de auto waar we zo de regenbui inrijden. Het regent weer even heel hard en het water spoelt over de weg maar gelukkig duurt het niet lang. Voor we in het eigen dorp zijn, is het weer droog. We besluiten nog even een spelletje te doen en iets te drinken als de stroom uitvalt. Het duurt even dus we doen een spelletje bij een zaklantaarn. Natuurlijk wel buiten, want binnen is het veel te warm. De airco doet het natuurlijk ook niet. Om de zaklantaarn heen vliegen allerlei vliegjes en we zien, nu het donker is, ook overal vuurvliegjes. Zo leuk dat ze ons even komen bijschijnen. Na het spel gaan we naar binnen waar we wachten tot de stroom het weer doet, we hebben ook geen water, dus douchen kan even niet. Gelukkig duurt het niet te lang.

De kids vliegen te bed, wij gaan, inmiddels regent het weer, overdekt zitten bij de receptie, waar al snel de stroom weer uitvalt. Gelukkig werkt het deze keer in de huisjes wel, dus de kinderen kunnen fijn doorslapen. Wij horen natuurlijk van alles om ons heen, zo met die pad en de cobra van gisteren nog vers in het geheugen...

Geschreven door Familiejillings