Om met Fenne haar dagboek te beginnen: weer zonnig, locatie: oerwoud, waterval, auto. Tekst: we gingen naar Bueng Kan rijden met de auto. Onderweg gingen we stoppen bij de waterval. Er waren 4 etages. We gingen lopen naar 3 maar we zagen er maar 2. Toen weer verder naar een andere waterval, daar gingen we zwemmen.

Elke avond schrijven de kinderen een stukje in hun dagboekjes. Het hoeft maar kort te zijn en vooral hetgeen wat zij zelf leuk vinden. Een soort samenvatting van onze blog dus.

We werden wakker en aangezien we een bad hebben, hadden de kinderen een klopcode afgesproken tussen beide kamers (we hebben twee kamers) om samen in bad te gaan. Zo gebeurde het voor het ontbijt dat ze stiekem samen in bad waren gekropen.
Het ontbijt is hetzelfde als gisteren, maar er is keuze genoeg dus we eten weer prima. Na het eten gaan we eerst een nieuw systeem verzinnen om onze spullen mee te krijgen. We kunnen het een en ander nu gewoon in de auto laten. We hebben plek genoeg en zo hoeven we niet steeds te sjouwen. Maar het lukt en rond een uur of 10 rijden we weg. Gewoon de 212 volgen. Onderweg hebben we een paar stops ingepland.
We rijden door dorpjes, langs rijstvelden en langs de Mekong. We zien de brug die Thailand met Laos verbindt, we zien mensen werken in de rijstvelden. Met van die punthoedjes. We zien vooral vele, vele honden. Al dan niet zwerf. We zien koeien en nog meer koeien. Het uitzicht is prachtig. Het linksrijden is wennen, Alwin rijdt soms zo bijna de berm in, want er zit een breder stuk auto links van hem dat hij is gewend. We stoppen even bij een supermarkt om wat boodschappen en lunch te halen. Dan hebben we daar geen omkijken meer naar.

We zijn onderweg naar een nationaal park dat twee grote watervallen heeft. De tweede moet mooier zijn dan de eerste dus we gaan voor de tweede. Het staat aardig goed aangegeven langs de grote weg. We vinden een bord met de naam van de eerste waterval. Dan gaan we toch daarheen, ook prima. En vlak voor de ingang van de eerste waterval zien we alsnog een bord naar de tweede waterval. Hup, rustig remmen en vol de koppeling in. Dat bleek de rem dus met piepende banden staan we stil. Oh ja, we rijden een automaat zonder koppeling. Dat zijn we niet gewend. Maar goed, we vinden de tweede waterval. We zijn de enige. We lunchen op het grote parkeerterrein naast de auto. Er zijn niet veel mensen en de wetenschap dat het een nationaal park is met slangen en vast wel tijgers en olifanten maakt dat we er niet helemaal ontspannen bij staan.
De waterval heeft vier verdiepingen. De eerste is 100 meter lopen, de vierde 1800 meter. De luchtvochtigheid is ongeveer 98 procent. Je zweet dus al als je je kleine teen beweegt. En wij gaan wandelen... door een bos met tijgers en olifanten en slangen... en we hebben geen gids...
Heel ontspannen dus allemaal. Dionne kijkt voor, Tije links, Fenne rechts en Alwin loopt achteraan met een grote stok. De eerste waterval vinden we gemakkelijk. De tweede vergt wat klauterwerk over de rotsen, waar zijn die slangen?!?!?
De derde is een flink stuk verder lopen. We trotseren achtereenvolgens flinke modderige paden, boomstambruggetjes met Er is gelukkig een touwtje over een diepe kloof, een flinke waterval met een touwtje om je vast te houden, we moeten overdwars door de waterval, vele overhangende bomen en andere spannende dingen. Oh ja, en een spuitende waterleiding die we proberen tegen te houden met de sandaal van Tije, hij bedacht het zelf. Hij heeft het van zijn oma. De anekdote “Har, je Teva” is wereldberoemd. Slaand op Lia die met de sandaal van Harry een olifant probeert te stoppen....
Het water stopt in ieder geval wel dus we bereiken droog de overkant...
De derde trap van de waterval vinden we overigens niet, of we lopen verkeerd, of de paden zijn te veel overwoekerd om gezien te worden. We vinden het pad niet dus we gaan terug. Het is genoeg geweest. We hebben een kilometer heen en een kilometer terug gewandeld. De mannen vinden het fantastisch, de vrouwen superspannend. Echt heel erg bezweet komen we weer bij de auto. We zijn gelukkig nog ongedeerd. Houden zo!
We genieten van de koelte van de airco en besluiten verder te gaan naar een volgende waterval. We hebben nog de tijd. Dus op zoek naar de opstapplek van de boot. We gaan namelijk met een bootje. We vinden het gemakkelijk en voor een prikkie regelen we een boot. We hebben de auto aan de rand van een bosgebied gezet en varen met een bootje in een kwartier verder het bos in. Dat is al leuk. Zo mooi, alsof je in het oerwoud vaart. Na een kwartiertje komen we bij een steiger en gaan we lopend verder. Ongeveer 300 meter lopen. Een klein stukje dus. Waar we uitkomen is onbeschrijfelijk mooi! Een gigantische grote, glad afgesleten zandsteen. En als ik zeg groot, bedoel ik echt megagroot. Alle superlatieven voor het woord groot schieten te kort. Gigantisch, maar dan groter. En allemaal watervalletjes. Het begint bij een waterval, een hele grote. Vele poeltjes, diepe zwarte gaten ook met water, watervalletjes en zulke prachtige mooie uitzichten. En het is allemaal echt groot. Je kunt zwemmen, of poedelen dan, in de poeltjes. Of poelen, want die zijn ook groot. Alwin en de kinderen gaan genieten van het water en Dionne geniet van het uitzicht. Het is er zo prachtig mooi. Er zijn nauwelijks andere mensen. Zo vet gaaf. We hebben al twee dagen geen andere Nederlandse toeristen gezien. Ook dat is bijzonder.
Het is zo mooi. En zo heet, daar op die rotsen. We blijven een uurtje rondkijken en zwemmen en dan wordt de boot gebeld en komt hij ons weer ophalen. Sow, dat was echt heel gaaf! Jammer dat we niet meer tijd hadden maar inmiddels is het al 17 uur en het zou fijn zijn als we voor het donker bij het hotel zijn. Beetje gas erop dus en we rijden nog net niet over een slang heen. Een kleintje dan. Snel uit de auto en een foto maken maar de slang is sneller dan de fotograaf en wordt dus niet vastgelegd. Eenmaal in het gras is de slang onvindbaar.
We rijden stevig door, soms dus door een kuil die we te laat opmerken. Hmmm, niet echt goed voor de auto zeg maar. We rijden zelfs een stukje onverhard door de modder. Leuk maar onze auto is er totaal ongeschikt voor. Hopelijk kan hij er tegen.
We bereiken het hotel mooi op tijd. Het is een soort motel, maar dan net niet direct aan de hoofdweg. De kamers zijn helemaal goed en de eigenaresse is vriendelijk. Het kost nauwelijks iets, omgerekend slechts 14 euro per nacht voor ons vieren, we krijgen flessen water en een schoon bed. Heel grappig is dat de eigenaresse stoïcijns Thais begint te praten, Alwin de fout maakt een woord te herkennen en dat te herhalen. De rest snapt hij niet waardoor de vrouw heel langzaam alles nog een keer zegt. Helaas, niet begrepen.
Eerst maar eens dineren. We zien dat er vlakbij een paar restaurantjes zitten. Daar lopen we dus heen en belanden bij een eetstalletje. Er zitten nog twee meiden en ze zitten lief te lachen naar ons. Als Tije op zijn liefste teruglacht, hebben ze het niet meer, kleine charmeur.
We kunnen zelfs in het Engels bestellen. Keuze uit twee gerechten. Gebakken rijst met varkensvlees, niet scherp, en iets met rijst en varkensvlees wat wel scherp is. We krijgen er papayasalade en maissalade bij. De maissalade wordt op ons verzoek zonder peper gemaakt. Het is er erg leuk. Als toetje krijgen we besjes van de meiden en longans uit de tuin van de eigenaresse. Ze zegt pas sinds vijf maanden open te zijn en wij zijn de eerste toeristen. Wauw, superleuk. Nou, ze kunnen best koken.
Dan terug naar het hotel en gauw douchen. De logica van de douche, zonder gordijntje en aan de ene kant van het minibadkamertje de douche en het putje helemaal aan de andere kant, zien wij niet helemaal. Gevolg is dat de hele vloer zeiknat is. Maar ach, de douche is fijn. En we frissen weer op.

Geschreven door Familiejillings