Het is vandaag een bijzondere dag! Tije wordt acht jaar. Hoe leuk is dat, op vakantie en dan jarig zijn? Als we net wakker zijn, krijgen we een telefoontje van opa en oma, zij gaan vandaag op vakantie dus we zien ze lang niet.
Daarna regelt Fenne de broodjes en nog voor het ontbijt krijgt Tije zijn eerste cadeautjes. Hij is blij. We ontbijten lekker en gaan dan naar buiten. Het is eindelijk echt mooi weer, dus we kunnen lekker buiten spelen. En, net als gisteren, valt de bal in het zwembad, gaan de zwemkleren aan en wordt er even gezwommen. Het water is toch wel koud, dus kort zwemmen en dan gauw douchen. Fenne houdt het iets langer vol, maar zij blijft ook maar kort in het zwembad.
De kruisbes gebakjes die gisteren gekocht zijn worden vandaag, natuurlijk met acht kaarsjes, opgegeten. Heerlijk in het zonnetje. En dan duikt Tije zomaar weer het zwembad in. Even zwemmen en spelen nog en dan gaan we op pad. Tije heeft bedacht wat we gaan doen. We gaan naar de heksenberg.
Een klein stukje rijden is het maar naar Thale. Een toeristisch dorpje, aan de voet van het Harzgebergte. Aan de ene kant van Thale zijn de bergen met diepe dalen, kabelbanen en riviertjes. Aan de andere kant het golvende landschap met graanvelden en windmolens. Een groot verschil met de groene bergen van de Harz.
Er is een soort amusementspark met kabelbanen de berg op, een stoeltjeslift en diverse attracties op de grond. Wij gaan met een kabelbaan omhoog, eentje met dichte gondels. Maar om en om hebben de gondels een glazen vloer, waar je dus doorheen kunt kijken. Deze gondels zijn herkenbaar aan hun lichtgroene kleur. Als wij aan de beurt zijn laten we andere mensen voorgaan, omdat wij in een lichtgroene willen. Nou ja, driekwart van ons gezin dan. De rest liever niet. Die andere mensen willen ook, maar wij hebben een troef. Tije is jarig! Dus wij mogen in de lichtgroene gondel. Yej, driekwart van ons blij!
We vliegen een heel stuk omhoog en komen dan op de heksenberg. Er zijn overal beelden van heksen, heksen in de souvenirswinkeltjes en alles in het thema heksen. Wel grappig. We bekijken het uitzicht vanaf verschillende plekken en gaan dan naar onze hoofdattratie, de rodelbaan. Tije mag vanaf vandaag alleen, dus we gaan allemaal. Dionne voorop, dan Tije, Fenne en Alwin achterop. Het gaat hard, maar het is voor de helft van ons de eerste keer dus we remmen best veel bij. Tot groot verdriet van de achterste helft, want dat zijn de ervaren rodelaars. Gelukkig gaan we nog een tweede keer. We zijn nu gewend dus we durven veel harder. Best leuk, met een noodgang gaan we een kilometer de berg af om dan weer omhoog getakeld worden.
Na de tweede keer lopen we terug naar de kabelbaan en zoeven we weer naar beneden. Deze keer maken we geen misbruik van de situatie en zitten we niet in een lichtgroene. Beneden gekomen, vinden we dat we wel een ijsje verdient hebben na al die adrenaline. Dus genieten we daarvan in het zonnetje. Lekker hoor.
En daarna gaan we een andere berg op met een stoeltjeslift. Werderom geniet driekwart van ons gezin met volle teugen. De laatste kwart stukken minder. De stoeltjes wiebelen, de medepassagier maakt flauwe grapjes over neerstorten en af en toe hangt de lift stil of bijna stil. Naar boven gaat het nog wel, naar beneden is het niet fijn. Dus als we een wandelpad zien, dat naar beneden loopt, besluiten we ter plekke dat degene met de meeste hoogtevrees gaat lopen, Dionne dus. Fenne vindt dat wel gezellig dus die loopt lekker mee. Drie en een halve kilometer bergafwaarts. Prima te doen. Mooie afdaling, heel mooi naar een superspannend uitzichtpunt. Er is een hele steile afgrond, direct achter een hekje. Je krijgt er piemelvrees van zoals Tije dat noemt. En ook mensen die geen piemel hebben kunnen zich daar best iets bij voorstellen.
We lopen langs een grot en voelen de koude eruit komen, verder geen hekken of deuren dus je weet maar nooit wat hier zit. Even later komen we bij de rivier, gered, helemaal beneden. Weer een grot, gevuld met water. We kijken even bij de rivier en zoeken dan de mannen weer op. Die zijn intussen met de stoeltjeslift naar beneden gegaan en vermaken zich in een speeltuin. Als we herenigt zijn, lopen we de stad in om te eten. Maar ja, het is een klein stadje, op maandagavond... We vinden alleen een Griek maar dat vindt Alwin echt niet lekker, en een Italiaan, die daar niet meer blijkt te zitten. Helaas dus. Dan lopen we terug naar de auto en komen langs een informatiebord. We zien een advertentie van een gasthuis, waar ze fris eten hebben. Dus rijden we daarheen. En een volle tent dat het is! Gelukkig is er nog net een plekje voor ons.
Ze hebben prima eten, dus we eten onze buiken meer dan rond. Voor een toetje, dat hebben ze niet, gaan we naar een supermarkt. En zo eten we Daimijs, Oreoijs, Snickerijs en crème brulee, geen ijs, op een parkeer terrein van een supermarkt. Gelukkig is het lekker weer.
De weg terug zien een mooie zonsondergang, de zon gaat net onder dus de lucht is prachtig, vastleggen lukt niet omdat er een bos voor staat. Uit een graanveld komt een vos gelopen, hij kijkt ons aan maar wij reageren zo enthousiast dat hij afhaakt en weer terug in het graanveld verdwijnt. Maar wij hebben wel mooi een vos gezien. Die hadden we eerder deze vakantie al eens dood langs de weg zien liggen.
In het huisje aangekomen, springen we gauw onder de douche en mikken we de kinderen te bed.
Morgen is onze laatste vakantiedag en rijden we terug naar huis.

Geschreven door Familiejillings