Vandaag hebben we een hele lange reisdag voor de boeg. Op tijd uit bed dus. Gelukkig zijn we in het vakantieritme en worden we te laat wakker. Dus hup uit bed, opschieten, snel eten, opruimen. Een appartement is dan wel lastiger dan een hotel, je hebt zoveel meer zooi om steeds weer mee te nemen. Maar het is toch weer gelukt, dus we kunnen gaan. We gaan nog even hartelijk afscheid nemen van onze gastheer. Dit huisje is echt een grote aanrader.
We moeten de eerste 130 kilometer binnendoor naar Poznan. Onze navigatie lijkt wel ingesteld op 'bezoek zoveel mogelijk dorpskernen en kleine weggetjes" ofzo. Pfff, er komt geen eind aan. Het is ook bijzonder als je je bestemming op de borden ziet staan als afslag, terwijl de navigatie zegt dat je rechtdoor moet. We besluiten de navigatie te volgen, die zal het wel weten. Tot we op een weggetje rijden en stuiten op wegwerkzaamheden. De weg is afgesloten en we moeten flink wat kilometers terug om op de doorgaande weg te komen. We rijden over de doorgaande weg langs de wegwerkzaamheden en zien dat de weg waar we eerder reden helemaal weg is na de werkzaamheden en eindigt in de graanvelden. Beetje bijzonder. Bijna drie uren later komen we pas op de snelweg. Het is een tolweg, dus gelukkig kunnen we nu goed doorrijden. We hebben 700 kilometer te gaan. Bij de Pools-Duitse grens maken we in een tankstation ons laatste geld op. Nog € 20 uit te geven in een tankstation. Allemaal zooi dus. Chips, koekjes, drinken en zulke dingen. Maar wisselen is ook zonde, dan kost helemaal veel geld.
We stuiven de grens over richting Berlijn waar we gelukkig geen last van hebben. Het gaat nu soepel, we zien nog vier ooievaars overvliegen en een paar hertjes met jongen langs de weg staan. Dat blijft toch leuk. Bij Magdeburg komen we in een file. We hebben nog anderhalf uur te gaan, het is half vijf en we staan geheel stil. Na wat opzoeken blijkt het een ongeluk te zijn en de hele weg is afgesloten. We worden omgeleid, maar we moeten opeens van vier volle rijstroken naar één afslag ritsen. Dat duurt een uur en bovendien kunnen we onze originele route niet meer volgen. Dat wordt dus weer omrijden. We hebben nog twee uren te gaan. Getverderrie, we zijn er klaar mee. We besluiten onderweg te fastfooden en belanden bij een grote gele M, waar we snel eten. Nu het laatste uurtje rijden. Het is uiteindelijk half acht als we aankomen in ons huisje. Een rij van zes huisjes elk twee boven elkaar. Wij hebben een onderste huisje. Het huisje is ruim en het ziet er prima uit. Maar wel voor wat wij gewend zijn een kleine tuin, wel met zwembad, en speelding. Het zijn maarliefst 12 huisjes en een veelvoud daarvan aan Nederlandse en Duitse kinderen. Dat wordt heel erg wennen dus. Van de rust nu in de drukte. Fenne vindt dat er veel te veel Nederlanders zijn, dat hoort niet op vakantie. Tije vindt het wel best allemaal.
Maar we zijn moe en kunnen niet meer relativeren. De omgeving is prachtig, dus wat zeuren we. Midden in de Harz. In een klein dorpje in de bossen. Maar de privacy is een stuk minder.

Morgen weer een dag, hopelijk wordt het weer goed. Er is niet zulk best weer voorspeld voor de komende twee dagen.

Geschreven door Familiejillings