We moeten vandaag een beetje op tijd uit bed, want we hebben een heel stuk te rijden. Maar eerst ontbijten, kamer leegruimen, afwassen enzovoorts. We nemen hartelijk afscheid van onze gastvrouw en -heer en we krijgen, heeeel lief, een taartje mee voor onderweg. Na even een dagje wennen in het begin is het later superleuk geworden en hebben we een paar topdagen gehad. Zelfs raakten we gewend aan de honden.

En dan rijden maar. Ongeveer 400 kilometer voor de boeg. We kunnen kiezen, via langer snelweg of meer binnendoor. De snelweg is 50 kilometer langer, maar wel sneller. We besluiten via de snelweg te rijden. Tot we bij een afslag komen die Warschau aanwijst, terwijl de navigatie rechtdoor aangeeft. Een snelle twijfel en we nemen de afslag. Dat vindt de navigatie niet leuk en die blijft ons terugsturen tot hij het niet meer snapt en er mee ophoudt. Stom ding. Dan maar borden volgen naar Warschau, nog 300 kilometer te gaan en alles binnendoor. Door dorpjes, vele oversteekplaatsen en stoplichten. Het duurt zo wel lang. Gelukkig is het rustig op de weg, wat noordelijker in Polen. Na twee uurtjes drinken we een bakkie koffie op een idyllische bosplek en kunnen we weer door. Weer twee uurtjes later lunchen we op eens iets minder idyllisch plekje dus die pauze is kort. Na weer een uurtje rijden karren we Warschau in. Nu hebben we de navigatie maar weer aangezet en we worden zo voor ons hotel afgeleverd. Midden in het centrum, aan een drukke weg. Gelukkig is er een parkeerplek voor de deur.
We hebben een kamer aan de achterkant van het hotel, dus hebben weinig last van de verkeersdrukte voor de deur. Een ruime kamer met groot bed en slaapbank. Heel fijn dus.

Na even relaxen op de kamer, willen we toch nog even de stad in. Het is inmiddels half vijf en we moeten op tijd eten. We lopen wat door de stad en verbazen ons enorm. Heel oude gebouwen die perfect onderhouden zijn, gemixt met hypermoderne nieuwbouw en grijze flats. En best wel ruim opgezet. Drukke, grote straten tussendoor en heel veel voetgangers. Vele grote winkels en voor ons hotel een groot plein met bomen. Zowiezo veel groen. We lopen wat over een pleintje en komen bij een winkelcentrum met een, volgens de kinderen, minionsdak. Grote golvende glazen daken met een luxe winkelcentrum binnenin. En een foodcourt. Mam, wat is een coodfourt? Gaan we daar eten? We hebben een tikkeltje haast, dus we gaan voor de fastfood. En Tije is hier heel blij mee. Vooral omdat je tomaatjes bij je happymeal kunt krijgen. Het bestellen en dan eten krijgen is nog wel even een dingetje. Er zijn schermen waarmee je kunt bestellen. Gelukkig zit er ook een Engelse functie op. Dan kun je vooraf al je keuzes aangeven. En kiezen of je betaalt bij een balie of bij het scherm met je pinpas. Wij willen bij de balie. De rest is in het Pools aangegeven. Dan zoeken we een tafeltje en wachten. Maar wij hebben nummer 55 en zelfs al nummers 70 wordt bereid, maar ons nummer nog niet. We hadden eerst moeten betalen dus. Dat gauw gedaan en dan kijken we steeds naar het verkeerde scherm tot Fenne zegt dat er toch een twee op de bon staat dus dat we naar scherm twee moeten kijken. Wij keken naar scherm een. Haha, zelfs van een bezoekje aan McDonalds, toch al in vele landen gedaan, weten wij een avontuur te maken. We eten ons fast vol en lopen verder de stad in.
Dionne heeft een afspraak voor een klankmassage. Zij is hiervoor in opleiding en dezelfde methode wordt ook in Polen toegepast. Hoe gaaf is dat? Dus tijd voor een klankmassage en veel kennis en ervaringen uitwisselen. Superleuk en we zijn nog lang niet uitgekletst. Maar Alwin en de kinderen wachten in een cafeetje, spelen spelletjes en drinken wat. Dus het is tijd om op te stappen.
We lopen door de donkere, maar erg verlichte stad terug naar ons hotel en knikkeren de kinderen op de slaapbank. Ze maken er een groot probleem van en het duurt lang voor ze slapen. Hopelijk slapen ze morgen een beetje uit. Wij vermaken ons in het donker, gelukkig geven de schermpjes licht.

Tot morgen! Dan gaan we Warschau verkennen.

Geschreven door Familiejillings