De reis begon als een soort wintersport, maar verandert plots in een zomervakantie. We vertrekken onder een strakblauwe hemel naar de volgende hut langs talloze schitterende watervallen.

Gezien het gebrek aan douche lijkt het mij wel lekker daar eens onder te staan, dus dat doe ik dan ook. IJzig fris en heerlijk koud, de vingertoppen blijven nog een uurtje gevoelloos.

Onderweg komen we grote witte honden tegen die de schapen bewaken. Eentje heet er Guz en begint Jorien uitgebreid te besnuffelen. Ze blijft doodstil staan, zoals aangegeven op verschillende waarschuwingsborden. De honden kunnen beschermend zijn. Haar lichaamsgeur na drie dagen hut krijgt zijn goedkeuring, Jorien mag door.

We treuzelen op de paden, dat komt omdat er frambozen in overvloed zijn. We plukken erop los. Ze zijn klein maar heerlijk zoet.

Na de hoge paden op rotsformaties komen we in lager gelegen gebied. We overnachten op een plek waar ook auto's kunnen komen en krijgen de lokale specialiteit als heerlijk diner: verse ribs met polenta, brownie toe. Om de tijd te doden spelen we ontelbare potjes yahtzee en scrabble.

We slapen in een bijna uitgestorven dorm samen met een Duitse vrouw die zichzelf een reis naar Nepal kado heeft gegeven voor haar vijftigste verjaardag. Ze is in Zwitserland aan het trainen en doet naast de normale wandeling ook nog allerlei omzwervingen over hoge bergtoppen. We hopen over vijftien tot twintig jaar ook zo fit te zijn.

De volgende dag gaan we nog lager, het is opnieuw heerlijk warm. We koelen af in een privébadje, een beekje onder een waterval. We springen weer over vele stroompjes en komen aan in Bex bij de laatste hut. Morgen nog een zware dag de col over richting de auto.

Geschreven door Elivasus.avonturen