Bonjour!

Na een razendsnelle heenreis vanuit Utrecht komen we toch nog een uitdaging tegen. Op weg naar het beginpunt van de wandeling staat in een klein dorp met smalle steegjes en steile hellingen een groot bord met verboden voor auto's. Maar ja, Google maps zegt dat we daarheen moeten, dus Jorien drukt het gaspedaal nog eens in. Ineens een enorme helling in een smalle steeg, gierende banden omhoog in z'n 1. Het lukt, wonderwel. Jorien heeft er nog een uur slappe beentjes van en de koppeling ruikt verkoold. Geen punt, haar benzine Volvo heeft ook een overdosis diesel overleefd die een niet nader te noemen persoon er enkele weken geleden in heeft gegooid.

We parkeren bij een camping en beginnen de wandeling. Het is bewolkt maar aangenaam weer. Jorien vliegt omhoog langs een prachtig meer met stuwdam, tot we ineens tot onze enkels in de sneeuw staan. Ik ben blij met mijn bergschoenen, zij iets minder met de lichte trailschoen die al snel doorweekt is. De stokken zijn onze redding. We komen de kam al glibberend over, het lijkt wel alsof we op wintersport zijn. Met ski's waren we sneller beneden geweest.

We slapen in een gezellige kleine hut waar we groentesoep en linzen verorberen aan tafel met een Frans stel een een Waals duo. De Fransman is een geoefende wandelaar, hij zegt nog nooit zoveel sneeuw te hebben gezien in de zomer.

De volgende dag zijn we binnen de twee uur bij de volgende hut op een prachtige locatie met de hoge besneeuwde bergen op de achtergrond en uitzicht over de vallei. De wolken verdwijnen en we liggen heerlijk in de zon. We nemen een wijntje en fondue en slapen een gat in de dag. In de ochtend even facetimen met Fleur is lastig, ze begint te huilen en wil naar mama toe. Snel doorwandelen maar.

Nog drie dagen wandelen, er is weinig bereik dus wellicht is dit het enige verslag.

Geschreven door Elivasus.avonturen