We staan vanmorgen weer op tijd op, want we hebben een lange dag voor de boeg. Landmannalaugar ligt op zo’n 1,5 uur rijden van onze cabin. En we willen daar 2 wandelroutes combineren zodat we een activiteit van woensdag naar morgen kunnen schuiven, want woensdag wordt het echt verschrikkelijk slecht weer… 🌧💨💦
De beide routes samen zijn iets meer dan 10km, maar je loopt 2 bergtoppen op met in totaal net geen 700 hoogtemeters. Dat is wel een pittig vooruitzicht, maar we hebben de hele dag de tijd!

We rijden weer de prachtige route naar Landmannalaugar, volgens mij gaat dit nooit vervelen, het is er echt zo mooi!

In Landmannalaugar aangekomen parkeren we de auto weer voor de rivier en vol goede moed gaan we op pad. Het weer is echt fantastisch! De zon schijnt volop, hier en daar een wolkje en het is echt kraakhelder. Je kunt onvoorstelbaar ver kijken vandaag. Zo zie je IJsland niet vaak!

We beginnen bij de Blahnúkúr (blauwe berg) en dat is van de 2 bergen meteen de hoogste. Als we ervoor staan zien we 2 grijze toppen en het lijkt er op dat we de linkertop moeten zien te bereiken. De 2e lijkt een andere route (let op het woordje “lijkt” 🙄) want de 2e berg van onze route is bontgekleurd en deze is grijs. Dapper stappen we voort, langzaam vorderend. Meter voor meter naar boven over een doodeng pad over een smalle richel direct naast een steeds dieper wordende afgrond (als je de eerste foto inzoomt zie je wat voor uitdagend pad dit is 😵). Regelmatig stoppen we even om van het uitzicht te genieten en om even bij te komen. Nou ja, laten we het zo zeggen: bijkomen moeten we allemaal, maar genieten doen er maar 3 van ons. Want wat ik nog nooit eerder heb gehad krijg ik ineens hier: ik heb hier op dit pad over een gruwelijk smal randje spontaan hoogtevrees gekregen. En niet zo’n beetje ook 😳.
Maar ik wíl door, ik móet en zál die top bereiken, dus ik ga door… stapje voor stapje terwijl de stress steeds verder toeneemt. Tot we eindelijk bij de top zijn… en we ontdekken dat deze linkertop dus niet de top van onze route was, maar dat dat dus toch de rechtertop moet zijn, de route loopt ook gewoon verder naar deze 2e top.
En ineens is het gedaan. Ik durf niet verder. Maar ik durf ook niet meer terug. Daar sta je dan hè… op zo’n top op zo’n berg met maar 2 opties: doorgaan of terug. Maar wat dus op dat moment echt geen opties voor me waren. En ineens raak ik in paniek en barst in janken uit. Ik deed altijd wat lacherig over mensen met hoogtevrees, want ik snapte er geen bal van waarom je bang voor hoogtes zou kunnen zijn. Nou bij deze mijn welgemeende excuses, want wat is dít verrot! 😨
Doorgaan is overduidelijk geen optie, want het vervolg van de route is minstens zo eng, steil en smal. En nog zeker 150 meter hoger dan waar we nu staan. Dus er zit maar 1 ding op: teruggaan. In een soort jankende shocktoestand loop ik terug, veilig tussen de rest in met Emma voorop. Gelukkig hebben we wandelstokken mee zodat ik mijn balans kan houden. De terugweg gaat uiteraard sneller, maar wat een hel. Naar boven heb je alleen maar zicht op het pad direct voor je. Naar beneden zie je ook de omgeving onder je. Ronduit verschrikkelijk 🙈

Bijna beneden is er eindelijk een vlak stukje naast het pad van een paar vierkante meter waar ik mezelf weer wat onder controle krijg en waar ik dan toch eindelijk besluit maar eens van het uitzicht te willen gaan genieten. Want op deze hoogte kun je toch echt wel belachelijk ver kijken. We gooien een kleedje op de grond en eten een broodje terwijl we (in mijn ogen veilig 🤣) rond kunnen kijken. Ik kom eindelijk weer tot rust nu ik weet dat we nog maar zo’n 30 meter hoeven dalen. Nu lukt het me ook om van deze fantastische locatie te genieten, want eerlijk is eerlijk het is er echt buitenaards mooi! En het uitzicht is fantastisch. Het is zo helder dat er meerdere gletsjers te zien zijn die echt op hele grote afstand van Landmannalaugar liggen.

We dalen de laatste meters af en staan weer veilig op vlakke grond. Het is nog best vroeg dus we besluiten de naastgelegen route te gaan lopen. Deze loopt langs een rivier, door een kloof en komt dwars door een lavaveld. Ook komen we nog onderaan de andere berg terecht uit de route die we zouden lopen. De eerste berg was volledig grijs, deze Brennisteinsalda is bontgekleurd, wat een bijzonder gezicht! En zo hebben we dit bezoek aan Landmannalaugar toch nog met een voldaan en goed gevoel kunnen afsluiten!

Om 18.00 uur zijn we weer terug bij de cabin waar we de hottub vol laten lopen. Met een drankje in de hand genieten we van het prachtige uitzicht, het zonnetje en van de wederom ontsnapte huppelende kalfjes voor onze cabin. Al met al toch echt wel weer een fantastische dag!

Geschreven door De.fennemaatjes.op.reis