Zaterdag 27 april

Terwijl jullie allemaal in het oranje gekleed aan de oranjebitter zaten, het eerste voor Koningsdag, het tweede tegen de kou, zij wij naar één van de mooiste nationale parken van de USA geweest: Zion National Park.

We zijn al lekker op tijd opgestaan om de drukte een beetje voor te zijn. Het is namelijk weekend en het is de “week van het nationale park” met overal allerlei activiteiten waardoor het drukker is dan normaal.
Omdat we in Springdale overnachten hoeven we niet met de auto naar het park, maar kunnen we de gratis shuttlebus pakken. Omdat het park zo enorm veel bezoekers trekt per jaar (ruim 4,3 miljoen 😱) rijdt er in het hoogseizoen een shuttle door het dorp en een shuttle tussen het Visitor Center en het einde van het park.
We besluiten om achterin het park te beginnen en dan met tussenstops terug te gaan naar het begin.
Aan het einde vinden we de Temple of Sinawava, een kenmerkende berg van zo’n 1350 meter hoog. Hier start de Riverside Walk die uiteindelijk verder gaat als The Narrows. We zouden de laatste heel graag lopen, het is een wandeling door de rivier. Maar de hoeveelheden smeltwater zijn momenteel enorm waardoor The Narrows zijn afgesloten... dan moeten we nog maar eens terug in de zomer. Hè, wat vervelend nou 🤣
De Riverside Walk is een wandeling van zo’n 3,5 kilometer langs de rivier. What’s in a name 😜 Het is een leuke wandeling, nog wel fris omdat de kloof nog in de schaduw ligt. Maar dat is eigenlijk nog best lekker. Het is een druk bezochte wandelroute. Omdat er nauwelijks hoogteverschillen zijn kan iedereen deze route doen. Aan het einde van de route is de kloof inmiddels rivierbreed en is ook heel duidelijk waarom The Narrows niet toegankelijk zijn... wat een water raast er door 😱
We lopen dezelfde weg weer terug en nemen de bus naar de vorige busstop. Hier heb je zicht op Angel’s Landing. De bekendste trail van Zion NP en tevens een van de gevaarlijkste. We hoorden van de buschauffeur dat er vorige week nog weer iemand naar beneden gedonderd is. Geloof me, dat overleef je echt niet. Wat een onvoorstelbare hoogte! Van onderaf zag het er al eng uit. Als die mensen te krioelen over de rand... brrrrr....

We besluiten via een paadje langs de rivier naar busstop 7 te lopen. Dit is ongeveer 800 meter en het is er heerlijk rustig.

Bij busstop 7 kun je via een korte wandeling naar The Weeping Rock. Hier is de rots door erosie uitgehold zodat er een halfopen tunnel is ontstaan. Bij de opening druppelt water naar beneden, vandaar ook zijn naam.

Na deze wandeling rijden we terug naar busstop 5 waar de routes naar de Emerald Pools beginnen. Daar zijn er 3 van: de lower, middle en de upper emerald pool. De eerste is bereikbaar, de 2e door instortingen niet. Ook de upper bleek vanaf de lower niet bereikbaar te zijn. Deze was via een andere route wel te bezoeken. Maar wij vonden het wel prima zo...

Bij de Lower Emerald Pool stroomt een waterval waar je achterlangs kunt lopen. Dat klinkt overigens spectaculairder dan het daadwerkelijk is.. maar toch leuk om even te doen.
Het is sowieso een mooie wandelroute. Onderweg kom je allerlei bloemen en dieren tegen. We hebben zelfs een kolibrie zien vliegen 😍

Omdat we inmiddels compleet gaar zijn van het lopen, besluiten we terug te gaan naar ons hotel. De meiden duiken nog even het zwembad in en wij werken er even een wasje door bij de plaatselijke wasserette. Zo hebben we in elk geval genoeg (onder)broeken voor de rest van de vakantie 😜

‘s Avonds gaan we weer naar de Junction Bridge voor hopelijk een mooie zonsondergang. We zijn er al op tijd om een mooi plekje op de brug te veroveren. Gisteren was het er namelijk erg druk. Vandaag is het juist erg rustig. We zijn maar met 10 man op de brug. De zonsondergang was helaas niet zo spectaculair als gehoopt, maar nog steeds heel erg mooi!

Zondag 28 april

Helaas zit ons bezoek aan Zion er alweer op... tijd om naar Bryce Canyon National Park te gaan!

Onderweg naar Bryce Canyon willen we nog graag de Canyon Overlook Trail in Zion lopen. Een route met aan het eind een spectaculair uitzicht over de kloof van de Pine Creek. Een tijdje geleden is een stuk van de weg hier naar toe weggespoeld. De weg is tijdelijk voor een deel open geweest en 3 weken geleden hebben ze ineens besloten het wegdek te repareren. Helaas hield dat in dat de weg minimaal tot en met 30 april dicht zou zijn... dat houdt in dat Canyon Overlook wel bereikbaar zou zijn, maar via een enorme omweg: ruim 2 uur rijden i.p.v. slechts een kwartiertje 🤔 Maar gelukkig las ik afgelopen vrijdag op de Facebookpagina van Zion NP dat de weg gerepareerd was en zaterdag weer open zou gaan! 🥳 Hier zijn we zoooo ontzettend blij mee! Wat scheelt dat veel tijd en veel reizen 😎

Daarom waren we zo tegen 09.00 uur al bij de parkeerplaats. Er passen maar 8 auto’s ofzo en er was nog net 1 plekje vrij. Precies genoeg dus 😜 Na een stevige klim kwamen we bij het uitzichtpunt uit... adembenemend mooi! Echt.. wat een uitzicht! 🤩🤩🤩

Na dit zoveelste hoogtepunt van de vakantie zijn we doorgereden naar Bryce Canyon. Dit is een Nationaal Park met tufstenen hoodoo’s. Ik wist niet zo goed wat ik van het park moest verwachten en het zou de eerste zijn die ik uit de route zou gooien mocht ik ergens een dag tekort komen. Maar blij dat het het allemaal qua planning goed uit kwam, want het park is prachtig! We zijn eerst het park tot het eind ingereden en daarna terug. Onderweg kom je dan allerlei uitzichtpunten tegen. We hebben bijna overal gestopt. Het was zo helder dat er bergen te zien waren die ruim 130 kilometer verderop staan.
Ook waren de hoodoo’s van bovenaf ontzettend mooi.
Er lopen diverse wandelingen door het park waardoor je ook tussen de hoodoo’s loopt. Wij hebben een deel van één van de mooiste routes gelopen: Queens Garden Trail. Deze route kun je momenteel alleen heen en weer lopen, de route waarmee deze verlengd kan worden is nog gesloten na de winter. Het park is ook nog maar net een paar dagen weer volledig toegankelijk. Ook wel begrijpelijk, want het park ligt boven de 2400 meter. Het laatste uitkijkpunt op de route, Rainbow Point, ligt zelfs op bijna 2800 meter hoogte en er lag dan ook nog volop sneeuw.
We lopen een groot deel van de Queens Garden Trail. Het gaat alleen maar bergaf en als je naar beneden gaat dan moet je ook weer ‘s omhoog. Met de inmiddels vele wandelkilometers in de benen hebben we niet zoveel puf meer om te ver omhoog te lopen. Dus op ergens 2/3e van de route keren we om. We hebben al veel hoodoo’s van onderaf kunnen bekijken, zo tof om te zien!

Als we uitgewandeld zijn rijden we naar ons hotel. Hier blijkt onze reservering helemaal niet in het systeem te staan... vreemd, want ik heb toch echt een bevestiging gekregen toen ik eind juli boekte. Gelukkig waren er nog kamers vrij en hebben ze ons opnieuw ingeboekt. Nog een gelukje is dat de prijzen nu lager zijn dan in juli 2018 en dat er nu ontbijt bij de prijs in zit.. 😜

Morgenvroeg vertrekken we naar Page en gaan we de wereldberoemde Horseshoe Bend bezoeken! De weersvoorspellingen zijn heel wisselend, de ene site spreekt over regen en kou, de ander over zon en warm. We laten ons dus maar (hopelijk aangenaam) verrassen!

Geschreven door De.fennemaatjes.op.reis