Ja, ik had me voorgenomen om elke avond een blog te schrijven, maar de dagen zijn soms dusdanig lang dat er geen tijd meer voor is. En als er al iets van tijd over is dan heb ik niet altijd meer puf. Daarom maar een paar dagen in één keer 😉

Maandag 22 april
We zitten op tijd aan het ontbijt, want we willen graag vroeg naar Yosemite. Het schijnt er het afgelopen weekend zo enorm druk geweest te zijn, we willen daar graag een beetje vooraan zijn. Het was weliswaar Pasen waardoor het extra druk was, maar vakantiegangers zijn er natuurlijk altijd.

De weg naar Yosemite toe is al prachtig te noemen. Mooie bergen, slingerweggetjes en veel te zien.
Na ruim een uur rijden we het park in en we zien gelijk al een hert op de weg. Zouden we vandaag ook beren zien? Dat zou wel heeeel vet zijn! (Spoiler-alert: nee, geen beer te zien hier...)
We stoppen bij een waterval en genieten even van het uitzicht. Heel spectaculair is deze waterval nog niet, maar het is waarschijnlijk bedoeld als opwarmertje 😜

Na een aantal mijl komen we bij de Bridalveil Fall aan... daar dondert het water met veel geweld naar beneden... Yes, now we’re talking! 🥳
We wandelen er naar toe en met elke meter die we dichterbij komen daalt de temperatuur. Het water is immers ijskoud en ook de nevel is best eehmmm... verfrissend te noemen 😂 Als we op het uitkijkpunt zijn aangekomen schieten we een paar foto’s en maken snel weer kleddernat rechtsomkeert.

We rijden weer rustig verder en genieten van de vallei en stoppen af en toe om een stukje te lopen en van het uitzicht te genieten. Wat is het hier fantastisch mooi! Als we ooit nog ‘s terugkomen dan blijven we een paar dagen langer, er zijn nog zoveel mooie wandelroutes te lopen hier!

Als we aan de andere kant van de vallei zijn lopen we nog de wandelroute naar de onderkant van de Yosemite Falls. Wat een water komt hier naar beneden! Nou heeft het ook belachelijk veel gesneeuwd afgelopen winter en zelfs vorige week is er boven in de bergen nog erg veel sneeuw gevallen. Dus de waterval is nu ook wel op zijn mooist. In de herfst staat deze vaak droog, dus ga vooral in het voorjaar naar Yosemite 😉

Verder bezoeken we nog het bekendste uitkijkpunt over Yosemite bij Tunnelview. Hier kun je vrijwel de hele vallei overzien met zicht op de Bridalveil Fall, El Capitan en de Half Dome.

Omdat we gisteren geen tijd meer hadden om de sequoia’s in Mariposa Grove te bekijken en we deze toch wel heel graag wilden zien hebben we wat tijd in Yosemite opgeofferd voor de sequoia’s. Precies op tijd komen we in Mariposa Grove aan. De verplichte shuttlebus rijdt tot 17.00. Het is nu 15.45, dus het lukt nog net om de korte route langs de meest bekende sequoia’s te lopen en dan de bus van 17.00 nog te halen. Het is wel ff doorstappen, maar het lukt.
Wat een machtig grote bomen zijn dit zeg! We zijn allemaal behoorlijk onder de indruk 😱 Enooooorm hoog en enooooorm dik. Wat een reuzen! Echt zo mooi en bijzonder om deze eens te zien! Daar zijn die paar die in het bos bij Ees/Exloo zijn geplant nog maar tandenstokers bij...

We hebben de shuttlebus van 17.00 gehaald, dus we hoeven niet nog eens 2 mijl extra te lopen terug naar de auto. Daar zijn we blij om, want onze voeten verdienen inmiddels wel wat rust 😉

Wat we wel erg schokkend vonden om te zien is hoeveel natuur er verloren gegaan is tijdens de bosbranden van vorig jaar. Zoveel zwartgeblakerde bomen en dorre kale stukken waarbij je je afvraagt of dit de komende jaren überhaupt nog herstelt. Echt zo ontzettend triest om te zien 😔

Dinsdag 23 april
Vandaag staat een lange reisdag op de planning. Omdat de bergpassen in Yosemite nog allemaal dicht zijn moeten we een behoorlijk stuk omrijden. En omdat we vanmorgen niet opgelet hebben, hebben we daar nog eens 100km bij opgeteld omdat we met onze suffe kop zo de weg naar Yosemite hebben genomen. Ff niet opgelet bij de afslag en toen we het eenmaal ontdekt hadden konden we net zo goed doorrijden i.p.v. terug. Superstom, maar goed... niks aan te doen. En de route was op deze manier mooier dan de route die we normaal zouden rijden.
Maar aan extra kilometers zit natuurlijk ook een keerzijde: het kost enorm veel tijd. En tijd heb je wel nodig om wat te kunnen doen onderweg. Dat lukte dus helaas niet meer en we hebben het een en ander moeten schrappen.
Nou was de route zelf al een hele attractie... de bergpas die wel open was lag nog vol met sneeuw. Gelukkig was de weg zelf wel schoon 😉 We hebben onze ogen uitgekeken. Wat lag er nog veel! En wat een dik pak was het hier en daar nog! 😱

Toen het bijna tijd was voor de zonsondergang zijn we naar Mono Lake gereden, naar de South Tufa Area. Tufa’s zijn vreemd gevormde kalksteentorens. Die staan hier her en der in het water. Het meer heeft trouwens zout water en is 6x zouter dan zeewater.
Op deze plek hebben we gekeken hoe de zon onderging en de lucht in prachtig roze kleurde.
Na dit prachtige moment zijn we snel naar ons hotel in Bishop gereden waar we compleet gaar en veel later dan gepland aankwamen. Maar ach... we hebben vakantie, dus wat maakt het uit 😊

Woensdag 24 april
Joehoooooeeeeeeee!!! Vandaag gaan we naar Death Valley 🥳🥳🥳 Het wordt 41 graden vandaag dus de jas kan waarschijnlijk in de auto blijven 😂
De route is alweer meer dan de moeite waarde. Eerst rijden we nog in een dal tussen besneeuwde bergtoppen. Hier zijn ook nog dorpjes. Na een uur buigen we af en verandert het landschap. We verwachtten dat het erg dor en droog zou zijn, maar niets is minder waar. Overal staat nog struiken en bloeien er nog bloemen. Ook vliegen er echt heeeeel veel vlinders (onze auto is na vandaag niet meer wit, maar aan de voorzijde voorzien van vlindervleugelmotief. Sorry, kleine fladderaars 😳).

Na nog een half uur komen we bij een uitkijkpunt waar we uitzicht hebben op het (blijkbaar) eerste dal van Death Valley.... woooooowwwww 🤩🤩🤩🤩 Wat zitten we hoog! En wat ligt dat ver onder ons! En wat is het helder en wat kunnen we ver kijken!
Snel rijden we weer verder en dalen af naar de bodem van de vallei. De temperatuur loopt inmiddels op naar zo’n 35 graden. Mwoh... dat is nog best te doen, dachten we!
Tot onze verbazing blijkt dit niet het dal te zijn waar alle bezienswaardigheden zijn. Al snel rijden we weer omhoog tot boven de 4000ft. En boven zien we dat het 2e dal wèl het dal is waar alles te vinden is. We rijden naar beneden en hier wordt het steeds dorrer en droger. Het enige leven wat hier is zijn wat bosjes en een handjevol hagedissen (na ons bezoek -1 🙈). De temperatuur is inmiddels de 40 graden gepasseerd en de wind die er waait maakt het er niet bepaald aangenamer op. Nou ja, op deze manier heeft zweet geen kans 🤣

We zijn morgen ook nog voor een groot deel van de dag in Death Valley en daarom bezoeken we vandaag een deel van het park en morgen de rest wat langs de route naar Las Vegas ligt. Aangezien het inmiddels lunchtijd is en het brood geroosterd wordt terwijl je het eet, besluiten we naar Dante’s View te gaan. Daar kunnen we dan gelijk even een boterhammetje eten. Aangezien dit uitzichtpunt op 1700 meter hoogte ligt is het hier zo’n 20 graden koeler dan in het dal wat zelfs een meter of 86 onder zeeniveau ligt. We rijden ruim een uur en slaan de weg in naar Dante’s View en zien tot onze verbazing een bord staan waarop vermeld staat dat de weg van 22 t/m 25 april gesloten is... Neeeeee! 😭😭😭 Dit is een punt wat we niet hadden mogen missen! Wat balen we zeg. Lichtelijk geërgerd omdat ze hier nogal slecht zijn in tijdig waarschuwen voor afgesloten wegen rijden we het hele stuk weer terug. Hier pikken we onze planning van vandaag weer op en bezoeken Zabriskie Point. Ook vanaf hier heb je al een fenomenaal uitzicht over de zoutvlakte beneden ons... maar ja het is geen Dante’s View 😜 Inmiddels gemummificeerd stappen we weer in de auto en rijden naar de Artist’s Drive, een scenic drive met halverwege Artist’s Palette. Een plek waar heel veel gekleurde rotsen zijn. Rood, bruin, goud, zilver en groen. Alweer zo’n mooie plek om te bezoeken!

Na de Artist’s Drive rijden naar Salt Creek. Ja ja... er stroomt hier water in het snoeihete dal! En weet je wat nog veel leuker is? Er zwemmen nog visjes in ook! Pupfish worden ze genoemd, dat zijn hele kleine visjes van zo’n 5 cm lang. Ze kunnen blijkbaar prima overleven in warm en zout water. Zo bijzonder!

Na dit bezoekje vinden we het wel prima voor vandaag en rijden we naar Beatty waar ons hotel is. Hier eten we een hapje en duiken de meiden nog ff het zwembad in.

We gaan op tijd slapen, want we willen morgenvroeg graag de zonsopgang bij Zabriskie Point bekijken. En dat betekent nogal vroeg opstaan. De zon gaat namelijk al om 06.00 uur op en het is zeker een uur rijden voordat we er zijn 😜

Geschreven door De.fennemaatjes.op.reis