En dan zitten we ineens al op dag 4! Het gaat veel te snel...😱

Vandaag hebben we een behoorlijke reisdag voor de boeg. Zo’n 400km, waarvan de helft over gravelwegen. Je mag daar wel 80km per uur rijden, maar dat red je bijna nergens.

‘s Morgens zijn we eerst nog weer teruggereden naar de Kirkjufell, het was namelijk best goed weer. De wind was gaan liggen, het was droog en de lucht vertoonde her en der wat stroken blauw. Nou kan het in IJsland in elk dal en fjord weer ander weer zijn, dus het blijft een gok 🤣 Maar bij de Kirkjufell was het toch ook stukken beter dan gisteren. We hebben er wat rondgelummeld en foto’s gemaakt. En hebben de fjord nog even nauwkeurig bekeken, er schijnen nogal eens walvissen te zwemmen, maar vandaag niet... althans niet zichtbaar.

Daarna begon onze lange rit over gravelwegen. Het was er wel heerlijk rustig en het uitzicht over de fjorden en de vele eilandjes was fantastisch! Het landschap was sowieso weer heel afwisselend. Dan weer heel groen door gras en mossen en dan weer rood, bruin en zwart door de lava.

Na ruim 2,5 uur hobbelen kwamen we bij onze eerste stop: Hvítsekur. Dit is een rots van zo’n 15 meter hoog en lijkt op een draak of een versteend zeemonster dat aan het drinken is. Je kunt ook afdalen naar het strand om de rots vanaf daar te bekijken, maar dat pad was zo steil dat we halverwege maar weer teruggegaan zijn.
Van bovenaf was de rots ook prima te zien, maar toch wel erg jammer dat we niet op het strand konden komen.
De naam Hvítsekur betekent overigens “wit hemd”. Dit omdat de rots onder de vogelpoep zit van Noordse stormvogels die er nestelen.
Uiteraard ook hier weer een legende 😜: Hvítsekur zou een trol geweest zijn die een klooster met stenen bekogelde en niet merkte dat de zon op kwam. Omdat hij te laat weg was voor de zon versteende hij.
De rots is overigens verstevigd met beton omdat het anders allang door de golven ingestort zou zijn.

De tweede en laatste stop van vandaag was bij de Kolugljúfur Canyon. Deze kloof is een kilometer lang en zo’n 40-50 meter diep. Bij het deel wat toegankelijk is stroomt ook een waterval: Kolufoss. Deze is ongeveer 8 meter hoog. De kloof was heel groen en verrassend leuk!
Ook hier weer een verhaaltje: de kloof zou uitgegraven zijn door de trol Kola Ze schijnt daar ook in de buurt begraven zijn samen met haar schatten. De heuvel nabij de waterval wordt beschermd door een vloek van haar.

Inmiddels was het al ruim na 17.00 uur en tijd om naar ons volgende overnachtingsadres te gaan. Hopelijk knapt het weer morgen weer op, want het regent nu en de bewolking hangt zo laag dat we amper uitzicht hebben...🙄

Geschreven door De.fennemaatjes.op.reis