Wat een dag! 🤩
We komen woorden tekort… niet te beschrijven hoe fan-tas-tisch deze dag was!

Vanmorgen zijn we relatief rustig gestart, want we wisten dat het eind zeer intensief zou worden. We hebben een rondje watervallen gedaan en allemaal waren ze vrij eenvoudig bereikbaar.

We zijn begonnen bij de Hjálparfoss, een dubbele waterval die in een meer lijkt uit te komen, maar wat natuurlijk niet zo is 😜

Daarna door naar Gjáin. Dit wat écht een hidden gem! Wat was het daar mooi! Heel lieflijk, net een plek waar sprookjes tot leven zouden komen. Heel groen, allemaal kleine stroompjes, grotten hier en daar en watervallen. Het had ons niet verbaasd als er ineens een eenhoorn om het hoekje kwam! We hebben er heerlijk rondgelopen en volop genoten van deze bijzondere en rustige plek.

Daarna door naar de volgende watervallen: Háifoss en Granni. De weg ernaar toe was al erg mooi. We hadden ook fantastisch weer, dat helpt ook mee natuurlijk.
Boven aan gekomen hoorden we het geraas van de watervallen al. Naar de uitkijkpunten was het een stukje lopen, dus het moois liet even op zich wachten. Maar toen we daar waren: wauwie! Zulke hoge watervallen! En de zon scheen, dus er was een nagenoeg hele regenboog te zien. Wat een uitzicht, we hebben hier ook echt weer een tijdje staan te genieten!

Toen wilden we nog een stukje verder rijden voor de Sigöldugljúfur Canyon. Maar dan zouden we in de knoei komen voor de rest van onze planning. En hier komen we de komende dagen nog 3x langs, dus nog kansen genoeg.

Dus was het nu zo’n 2 uur terugrijden, op naar de vulkaan!

Sinds 3 augustus is er weer een uitbarsting gaande op IJsland. De nieuwe vulkaan ligt achter de uitbarsting van vorig jaar, wel een stukje verder lopen, maar nog steeds goed bereikbaar (zeiden we nog vol goede moed toen we de auto hadden geparkeerd).

Wat een wandeling… mijn hemel 😱 We hebben op de terugweg wel een paar keer gezegd nog nooit zo’n zware route gelopen te hebben… Maarrrr, het was het dubbel en dwars waard!

Gelukkig konden we de auto op P1 kwijt, de parkeerplaats het dichtste bij de vulkaan. Maar ondanks dat was het nog ruim 6,5e km lopen tot aan de vulkaan. Een tocht met enorm veel hoogtemeters. En een stuk van ruim 2,5km over alleen maar keien. Echt (vooral mentaal) uitputtend om hier te lopen. En nu was het nog licht… we wilden na zonsondergang pas weer terug. Ehmmm… toch nog maar even heroverwegen.

Na 6km wandelen zagen we dan eindelijk de eerste spetters van de lava boven een heuvel uitkomen. We zijn er bijna!

En dan sta je bovenop de heuvel en zie je dan ein-de-lijk waarvoor je dat enorme end gelopen hebt: de vulkaan! 🌋

WAAAAAAUUUUWWWW!!!!

Echt niet te beschrijven hoe dit voelt. Wat geweldig!! Zo’n enorm groot gebied. En dan die vulkaan in wording in het midden. De uitbarsting begon in een scheur van zo’n 400 meter lang, maar inmiddels is er een trechter aan het vormen.
Prachtig al dat stollende maar toch ook nog vloeiende lava om dit mini-vulkaantje heen. En hoe het wegstroomt als een waterval naar het lager gelegen dal.
En dan het geluid! Het klinkt als een beukende zee op de rotsen, maar dan nog een veel dieper geluid. Wauw!

Echt, dit moet je gezien hebben wil je hier een goed beeld van krijgen. Zo groots en zo indrukwekkend!

We hebben ruim een uur van dit spektakel genoten (met nog honderden andere mensen), wat een prachtig uitzicht! 🤩🤩🤩

Toen het later werd nam de wind af en zag je dat de rook en vulkaangassen zich op begonnen te hopen in het dal. Inmiddels was het ook 21.30 en we wisten hoe zwaar de terugweg zou worden. Bij daglicht al, laat staan hoe het zou zijn in het donker. Dus we besloten terug naar de auto te gaan. De schemering is in IJsland gelukkig nog lang in deze tijd van het jaar, maar ondanks dat was het al behoorlijk donker toen we tussen de keien door huppelden. Maar we hebben het gered! Nu werd het toch wel echt heel donker, dus hoofdlampjes en zaklampen aan en aan de afdaling begonnen. Bizar dat we onderweg nog zó ontzettend veel mensen tegenkwamen die nog naar de vulkaan toe liepen, het waren er echt honderden. Zonder verlichting, op gympen, nog fit en fris en niet wetende wat voor zware route het zou zijn.
Wij liepen inmiddels compleet gaar de laatste kilometers naar de auto, af en toe achteromkijkend naar de steeds roder wordende gloed achter ons.
Na een intensieve terugtocht waren we om 23.30 weer bij de auto en om 01.15 weer bij ons huisje. Wat een intensieve dag! Maar een dag die we nooit meer zullen vergeten! Fantastisch!

Geschreven door De.fennemaatjes.op.reis