Op het moment is het even chillen in de hangmat en dat mag ook wel want we hebben weer een aantal enerverende dagen achter de rug. Gister om kwart kwart over 4 ging de wekker want onze vlucht naar Rurrenabaque vertrok al om kwart voor 6. Tijdens de nacht was het groot feest in La Paz. Op het plein voor ons hotel stond een groot podium, de hele nacht was er harde muziek en vuurwerk. Helaas hebben we er weinig van meegekregen omdat we op tijd gingen slapen omdat we er zo vroeg uit moesten. Aan de ene kant vonden we dat wel jammer, aan de andere kant is het misschien beter zo. Het is niet al te veilig op straat tijdens de avond en nacht in La Paz. Laat staan als ze allemaal stom dronken zijn... en dat waren ze! Ook nog om kwart voor 5 toen we het hotel uitstapte. Verschijnende lagen laveloos op de grond. Weer anderen stonden een beetje doelloos in de verte te staren of ze waren gewoon midden op de straat nog lekker aan het barbecuen. Ondertussen gingen wij gewoon door naar onze taxi die ons naar het vliegveld bracht. Alles lekker easy going. Dat was voor het vliegtuig wel een ander verhaal, aangezien het een koekblik was voor 20 personen. Ik hoorde andere passagiers in het engels zeggen: "We are not going to survive this!' Ik moet bekennen dat ik ook niet op mijn gemak was. Uiteindelijk viel het wel mee, wel wat flinke turbulentie, waarbij ik dacht: " en nu storten we neer.' Maar we zijn veilig geland. Vervolgens gingen we meteen door naar de tour aanbieder en na 3 kwartier struinen door Rurrenabaque gingen we naar het bootje die ons naar de ecolodge zou brengen in het Madidi National Park. De reis met het bootje was stroomopwaards en duurde zo'n 3 uur. Helaas regende het, maar dat heb je nou eenmaal in het tropisch regenwoud. Ook al is het de droge tijd. Wel hebben we onderweg wilde zwijnen zien zwemmen. Op de ecolodge werden we met open armen ontvangen. Iedereen zei ons gedag. De mensen die Engels konden stelden zich meteen voor en vroegen naar onze namen, echt super gastvrij. Het voelde alsof je meteen deel van de familie was. Een beetje deel van de familie was ook een baby tapir. Hij was verlaten door zijn moeder en was geadopteerd door de mensen die bij de ecolodge werken en leven. Soms komt hij naar de lodge, meestal is dat rond etenstijd. Soms blijft hij dagenlang weg in de jungle en voorziet hij zichzelf voor eten. Uiteindelijk is het de bedoeling dat hij weer uitgezet wordt als hij volwassen is. Na de lunch gingen we onze eerste jungle wandeling maken. Ik was lichtelijk nerveus ivm de insecten. Al hoewel ik de eerste uren nog niet echt een enge insect had gezien. Na een kilometer lopen nog steeds niet en ik begon mijzelf wat zeker te voelen. Inmiddels hadden we al wel een toekan en een kleine papegaaien soort gezien. Vanuit het niks stopt onze gids Alejandro en vervolgens gaat hij met een vaartje van het pad af de Bush in. Na een minuut is hij terug en wenkt ons en ik denk. Oh néé nu moet ik ook door die bladeren heen met al die insecten. Ik twijfel maar Alejandro stelt mij gerust en we duiken de Bush in en het is het meer dan waard. We zien een kleine apensoorten: de Tamarin apen. We hebben mooie foto's gemaakt. De rest van onze wandeling zijn we veel dieren tegen gekomen zoals: een soort specht, een roofvogel die op kleine papegaaien jaagt, vogels met gele staarten, soort van kalkoenen in de bomen en de howler monkey. Geert en Alejandro hebben zelf een volwassen tapir gezien. Na het avond eten gingen we nog een wandeling maken in de hoop een tarantula te vinden. Helaas niet gezien. Wel andere spinnen met reflecterende ogen en een bananen spin, ook niet echt een schatje. en we hebben een kikker gezien. Hoe je het went of keert de aanwezigheid van insecten viel dus 500% mee. Dus we konden lekker slapen. De volgende dag hebben we een stuk verder bij de rivier gewandeld. Daar was het een stuk vochtiger en er waren meer insecten. Maar nog steeds niet bangmakend. We hebben daar makaws (grote papegaaien) gezien. Met zowel de blauw met gele als de groen met rode variant. Vervolgens kwamen we een nest met Armadillo wespen tegen. Deze zijn zeer agressief en als ze steken dan doet dat heel erg pijn. We moesten heel hard door de jungle terug rennen, want deze wespen kunnen je heel lang blijven volgen. We voelden ons net alsof we in een Indiana Jones film terecht waren gekomen. Gelukkig stopte de wespen snel met de achtervolging. De gids was wel gestoken, hij had er wel last van maar was wel vaker gestoken. Hij maakte er niet echt een probleem van. Later zagen we nog een alligator, mooie vogels (al die namen weet ik niet meer) en een groep wilde zwijnen. Dat was wel grappig, we hoorde de wilde zwijnen al in de verte, dus we klommen een heuvel op om te kijken waar ze zaten. Na een minuut of 5 kwamen ze onder ons langs lopen. Na een minuut of 10 kwam er 1 wild zwijn dicht in de buurt van de heuvel waar wij op stonden. Hij stopt met lopen, snuffelt in de lucht, hij zet het op een gillen en de hele kudde verdwijnt weer in het bos. Waarschijnlijk had hij ons geroken. Na onze wandeling waarbij we een stuk hadden om gelopen vanwege de wespen en na de lunch gingen we weer terug naar Rurrenabaque. We hadden nog geen slaapplaats voor de nacht dus we wilde nog een nachtje in Rurre blijven. Gelukkig konden we onze vlucht makkelijk omboeken, hostal was zo gevonden.

Geschreven door CorineDijkhuis