Eric heeft een leuke wandeling uitgezocht. Een kleine voor de zondag, niet zwaar of zo. Na het ontbijt gaan we op ons gemak naar Kundl. Daar parkeren we de auto. Het is een lichte wandeling dus betalen we voor 3 uur. Moet lukken!
We starten ons klokje en starten de wandeling. We lopen eerst over een brug en zien een fantastisch grote waterval. Hier wordt stroom opgewekt door Tiwag. Na de brug staan bordjes, we kiezen er voor om links om te gaan. Verderop staan kleine bordjes die de route voor mountainbikers aangeven. Die volgen we. We nemen de weg naar boven. Er naast staat een bord met een maximum stijging van 16%. We gaan t zien. We wandelen en de eerste 2 uur is het echt alleen maar stijl omhoog… 13%, 16% Pff… gelukkig is het qua temperatuur prima alleen stijgt die van mij echt enorm… af en toe stoppen we om water drinken. Zo ook bij de start van de rodelbaan. Er zijn wat momenten waar ik denk, zal ik stoppen en omdraaien? Maar als je de ene voet voor de andere zet kom je toch weer een stukje verder…. Dan lijkt het of we bijna op de top zijn. Dan is het toch zonde om om te draaien?! Dan heb je dat punt niet gezien… Er komen ons af en toe auto’s tegemoet en achterop komen af en toe mountainbikers. Op nog twee wandelaars met nordic walking sticks na loopt hier niemand. Het zweet 😥 gutst van mijn gezicht en ik behoor inmiddels al tot team tomaat 🍅 zo rood is mijn hoofd. Bijna boven staan er bordjes 🎉 hier drinken we weer wat en eten we een banaantje. We wandelen rechtsaf nog een stukje omhoog over een aantal bruggetjes en dan start het dalen! Via deze weg zouden we richting Kundl moeten kunnen lopen ware het niet dat deze weg stopt bij een boerderij… Brachalm op 995 meter hoogte. Het gele pijltje wijst echt hier heen maar welk pad dan??? De boer is zo vriendelijk om ons het pad te wijzen waarlangs we naar Kundl kunnen. Het is een bezinningspad… je kunt het vertalen als het pad met de staties van het verhaal van Jezus. Wij lopen hem alleen van boven naar beneden en dus achterstevoren.
Fijn om niet te hoeven klimmen maar jeetje zo op dit pad met losse steentjes en boomwortels afdalen is ook niet mijn favoriet. De auto staat geparkeerd tot half 3… als we dat maar halen… na een vermoeiende tocht met zere voeten en een erg warm lichaam komen we op tijd bij onze start van de wandeling en dus bij de auto. Ik kan geen pap meer zeggen. Eric is ook moe 🥱. We rijden op het gemak naar huis en ploffen op een stoel met een stapel brood. Even aanvullen!
Vanavond gaan we eten bij het restaurant aan de overkant van de weg. Dat hebben we wel verdiend! Eric gaat eerst even op bed liggen terwijl ik even wat lees in de tuin en de wandelspullen in een wasje gooi. Als Eric uit bed komt ben ik al gedoucht en hangt het wasje op.
Na 17u wandelen we naar de overkant om te eten. We zitten op het balkon en kijken op de Reintalersee. Ik neem een visje met gegrilde groente en Eric een schnitzel. Na het eten een cappuccino en een koffie. Thuis op de bank lees ik mijn boek uit. Tijd om naar bed te gaan! En morgen? Morgen weten we nog niet wat we doen. Dat is voor morgen!

Geschreven door Charlottes.reisdagboek