Vanmorgen waren we al vroeg uit de veren om ons klaar te maken voor een wandeling door Parque Nacional de la Caldera de Taburiente. We vertrekken al voor 9u omdat het vandaag best een warme dag belooft te worden. Bij de winkel willen we nog even stoppen om water te halen maar die is nog niet open. We rijden door richting Santa Cruz waarna we richting van Los Llanos op rijden. We rijden door de lange tunnel die de ene kant met de andere kant van het eiland verbindt. We rijden door en stoppen na best wat smalle wegen op een parkeerplaats bij het begin van de route die wij willen gaan wandelen. De zon is nu nog achter de berg dus dat is heel fijn. We wandelen eigenlijk in de bedding van een water. Deze ligt nu bijna droog maar af en toe moeten we over het water heen, over stapstenen. Er zijn ook punten waar we een route kunnen volgen die iets hoger ligt dan de waterbedding. Maar... er zijn ook punten waar je gewoon door het water moet. Geen punt, we hebben onze waterschoentjes bij ons dus ruilen we op die plekken de wandelschoenen in voor waterschoenen. Wat is dat water heerlijk koel aan je voeten. Het is inmiddels 23gr en de zon is fel, dus met je voetjes in het frisse water en je handen afspoelen is dan echt wel heerlijk! We lopen de route naar de Cascade de Colores. Dit is een waterval met verschrikkelijk mooie verschillende kleuren. Onderweg komen we ook kleine watertjes tegen waar een hele hoop kleine kikkertjes en libelles zitten. Wat een bijzondere ervaring om op de bedding van een nu bijna droge waterstroom te lopen, waar je van kunt zien dat het water hier regelmatig hoog moet staan (aan de wanden van de kloof) maar dat hier ook sprieten staan met de voetjes in het water, wat wel lelies lijken zonder bloemen....
We vervolgen de route en pauzeren met grote regelmaat om of te drinken of te eten, om schoenen te wisselen of om een foto te maken.
Toen we de route begonnen stond er op het bordje dat het 5,6 km was. Maar we zijn nog niet bij de waterval en ik zit nu al op 5,9.... lopen we wel goed??? Ja hoor, we volgen nog steeds de geel-witte route dus dat klopt!
Uiteindelijk komen we op een splitsing. Links is al een watervalletje met een soort bakje waar het water opgevangen wordt. Rechts is een zo mogelijk nog drogere bedding. Links is niet de Cascade de Colores dus moeten we rechts. Na een tijdje lopen blijkt dat het niet helemaal droog staat hier, kleine straaltjes water zoeken hun weg naar beneden waar wij vandaan komen.... en dan hangt er een bordje Cascade de Colores. En... en heel klein straaltje water uit de waterval. Ik kan me voorstellen dat als er veel water over de rand komt het hier nog imposanter is. Eric zet mij op de foto bij de waterval! Check✔️ deze hebben we ook gevonden! 💪🏻. We wandelen de route rustig terug naar de auto. Inmiddels beginnen mijn voeten wel wat op te spelen dus als we weer onze waterschoentjes aan mogen doen vind ik dat zeker geen probleem! Ik blijf tot aan mijn knieën zelfs wat langer staan in het heerlijke water! We eten nog een broodje en drinken wat water en dan vervolgen we onze weg. Na 5:23:36 komen we aan bij de auto. Wat nu de precieze afstand is geweest weten we niet. Eric heeft als afstand 13,73km en ik 12,88km... Blij dat we in de auto zitten, airco aan en water drinken. Het laatste stuk was wel echt heel warm in de brandende zon, gelukkig stond er wel een aangenaam windje!
We rijden terug en bij het appartement aangekomen stap ik de douche in en daarna Eric. Dat hebben we wel verdiend!
De wandelspullen gaan daarna meteen de wasmachine in... die laat ik zo niet op de grond liggen 😇. Ik ga lekker buiten in de schaduw naast ons appartement zitten terwijl Eric op de bank gaat liggen. Moe maar voldaan ga ik dot verslag schrijven. Straks zal ik wat eten gaan maken, maar nu even een chipje en een drankje!

Geschreven door Charlottes.reisdagboek