Vanmorgen was Eric al vroeg wakker. Na gedoucht te hebben en Pip eten te hebben gegeven ging Eric al wandelen met Pip… Ik moest nog even wakker worden… maar toch lukte het ons om rond 8u in hotel Tauernglöckl aan het ontbijt te zitten.
Vandaag gaan we dan echt de laatste kilometers van de “Super 7” wandelen. Pip is tijdens het ontbijt nog thuis. Als we na het ontbijt thuis komen en een hele blije Pip treffen zetten we een kop thee, pakken we de rugzakken in en bak ik een brood af in de oven zodat we lunch mee kunnen nemen. “Aan de overkant” waar we de route gaan lopen is geen restaurant open in de zomer. Wel in het dorp maar daar heb je op de berg tijdens je wandeling weinig aan 🙃
We smeren onze boterhammetjes en ook die mogen in een zakje in onze rugzak. Tweeappels en wat mini tomaatjes mogen ook in de tas. Pip is helemaal hyper als we haar haar tuig omdoen… op weg naar buiten loopt ze netjes maar eenmaal de voordeur door lijkt ze wel te sprinten naar de auto🤣
We gaan met de auto naar het dorp, dicht bij hotel Tauernglöckl is een parkeerplaats voor vrij parkeren. Ik zie jullie denken 💭 waarom ben je dan niet meteen na het ontbijt gaan wandelen… daar heb je een punt! Dat was in eerste instantie ons plan, Pip mee naar het ontbijt en dan meteen de wandeling starten. Nu kwam Eric vanmorgen mensen tegen die in ons gebouw slapen met een klein zwart hondje. Maar dat beestje was zo onaardig tegen Pip dat we besloten hebben dit in de ontbijtzaal niet te willen….. deze mensen ontbijten ook in Tauernglöckl. Mochten we naar t dorp lopen, dan moeten we met Pip wandelen en al best steil naar boven 2,5km tot de start van de route en dan nog de wandeling van ongeveer 7km…. Dus met de auto naar t dorp en dan wandelen lijkt ons beter.
We beginnen de route achter de Spar bij de Gamsleitenbahn 1. Vandaar uit wandelen we naar boven naar het midden station van de Zehnerkarbahn. Dit is een hele steile route, over een breed pad maar over de piste al slalommend gaat het eerste stuk het beste. De zon komt door en door de inspanning hebben we het warm! Dus de broekspijpen kunnen er af! Ik doe ook mijn lange mouwen shirt uit en wandel met korte mouwen verder. Niet veel hoger doet Eric ook zijn jasje uit. Het is een pittige klim…. Maar we halen het middenstation💪🏻 We kunnen nog verder naar het bergstation maar dat lijkt nog steiler… we besluiten dat dit hoog genoeg is en wandelen rustig naar beneden. En dat vinden onze benen toch fijn!!!!
We komen langs een ander pad/ piste naar lager gelegen gedeelte van de berg. Hier zijn ze met een graafmachine bezig met de helling te veranderen/ aan te passen. Dat zal voor het winterseizoen zijn! Op weg naar boven waren we al een vrachtwagen met een laadbak vol met puin tegen gekomen. De vrachtwagen heeft het niet hier gebracht maar een stuk hoger op de berg denken we. Het lijkt alsof ze daar een op een natuurlijke manier een soort sneeuwvanger maken met puin. We hebben al een soort “geluidswal” gezien die daar aangelegd was.
Op een gegeven moment nemen we een pad en moeten we weer een stukje naar boven. Als we het andere pad volgen komen we zo’n beetje uit bij de skilift bij ons appartement, dan moeten we alsnog de weg naar het dorp lopen om de auto op te halen…. We nemen het pad omhoog en een stuk van de piste. Pip wandelt eigenlijk al de hele route los met ons mee. Ze doet het prima, gaan niet ver weg bij ons, snuffelt wel veel, wil soms wat koeienvlaai proeven maar dat is eigenlijk alles. Dan wordt Eric heel enthousiast. Er loopt een Murmeltier net iets lager op de piste dan waar wij lopen. Ik zie nog niets maar dan zie ik het lichtbruine (beige) wollige dier met zijn (of haar) volle staart voorbij rennen. Op het moment dat ik zeg dat we Pip maar moeten aanlijnen schiet Pip als een speer de steile helling op en verdwijnt uit ons gezichtsveld. En weer horen we een hoge schelle schreeuw. Murmeltier in nood???? Wij wandelen er achter aan en zien dat Pip nog hoger op de piste rent, stopt en snuffelt, draait, verder gaat…. Uiteindelijk komt ze moe terug naar ons. Haar tong hangt uit schuin haar bek, ze is echt moe… maar aan de lijn wandelt ze wel rustig mee.
Het gaat iets meer waaien maar het is nog lekker, we gaan niet meteen terug naar ons beginpunt maar gaan nog een stukje verder richting het bergstation van de Achenrainbahn. Deze lift komt over de weg heen vanaf de andere berg bij de Schaidbergbahn. (Daar hebben we toen het zo warm was gewandeld met Pip.)
Dan wordt de wind toch wel echt serieuzer en komen er meer grijze wolken tegen de berg aan. We wilden bij het bergstation in het zonnetje onze boterhammetjes eten maar we besluiten toch om alvast maar terug naar de auto te lopen. Het is nu rond half 1 en de weerbericht app van Eric geeft aan dat het vanaf 14u flink gaat regenen…. Maar dat kan ook eerder starten. Je weet het in de bergen nooit precies. We wandelen over de piste waar we deze wandeling begonnen waren ook weer naar beneden. Het is net voor 13u als we bij de Spar zijn. In etappes hebben we de “Super 7” gewandeld! 💪🏻🎉😎
Eric loopt even binnen voor een drankje en wat lekkers en ik wacht met Pip buiten. Hier schijnt het zonnetje ☀️ En uit de wind is het nog heerlijk. Niet veel later zitten we in de auto terug naar het appartement. Daar eten we met een warme kop thee 🫖 onze broodjes op.
We zijn allebei moe. Ik leg mezelf op de bank en Eric legt zichzelf op bed. Nog voor 14u trekt het dicht en begint het te regenen.
(Het is nu ik dit verslag schrijf half 9 geweest en het regent nog steeds. De temperatuur is 5,5 graden. De weerapp zegt dat er natte sneeuw valt op 2300meter hoog)
Als Eric na een uurtje de kamer weer in komt drinken we een warme kop thee met een oreo koekje. Pip komt omhoog van haar mat maar echt soepel gaat het niet. Ze heeft weer een achterpoot die pijn doet… ik masseer haar bovenpoot. Gelukkig mag ik overal aankomen, ze gaat zelf helemaal tegen me aanhangen als ik met haar poot bezig ben. Na nog een kop thee is het wel tijd voor iets anders en pakt Eric een biertje. Ik hou het nog bij thee. Maar wel met chippies!
Het blijft regenen 🌧. Voordat we er met Pip doorheen gaan maakt Eric eerst het eten. Na het eten en opruimen kleed ik me zo waterdicht mogelijk aan en neem Pip mee voor een laatste rondje van vandaag. Nou vooruit omdat jij het wil moet Pip denken…. Ze wandelt eerst wat stijf met me mee maar al snel loopt ze wat beter. Ik loop met haar naar boven tot aan de Flubachalm boven ons. Daar draait Pip om en wil ze terug. Met geen mogelijkheid wijze verder mee met mij. Dan moet ik maar mee met haar😂
Weer binnen droog ik haar af en dan kan ze weer vol enthousiasme Eric gaan begroeten alsof ze weken weg is geweest. Wat is het toch een geweldig beest!
Ik doen mijn natte kloffie uit en hang het te drogen. Dan lekker op de bank in het joggingpak met een kop thee!
Morgen doen we het rustig aan op Eric zijn verjaardag 🎂 zeggen we nu….

Geschreven door Charlottes.reisdagboek