Wat een dag ,de reis verliep voorspoedig maar zodra we voet op Marokkaanse bodem zette begon het avontuur. Bij het uitstappen van het vliegtuig leek het wel carnaval, Yves Berend met zijn hit ,"als ik terug kon in de tijd" klonk door de slurf. Ik kon het natuurlijk niet nalaten om luidkeels mee te zingen wat voor de nodige hilariteit onder de Marokkanen zorgde. Daarna naar de paspoort controle, bij mij geen enkel probleem maar toen was Robin aan de beurt, nou dat duurde en duurde maar, en ze bleven hem maar aankijken, Robin keek wel wat benauwd maar moeders stond naast hem, komt goed. Er werd een tweede policia bij gehaald en uiteindelijk bleek het gewoon de dienst wissel te zijn 😂😂😂😂 ronde èèn hadden we gehad op naar de volgende en geloof het of niet maar tot drie keer toe moesten we ons paspoort laten zien. Tassen door de scan en uiteindelijk mochten we door. Het hele proces heeft bijna een uur geduurd. Op naar de taxi's, ik had op internet gelezen dat er door alle oplichting praktijken een nieuw systeem was, je koopt bij het vliegveld een ticket en loopt door naar de taxi, bij het loket geef je het adres door en zij berekenen de kilometers wat je moet betalen. Klinkt goed, maar wij werden natuurlijk weer ergens in een achterbuurt eruit gezet, geen riad te bekennen en zonder enig idee waar we moesten zijn dat, èn een chauffeur die geen Engels sprak. Google is your best friend maar alleen met internet, locatie werkte niet, dus daar stonden we met ons koffertje. Afijn dan maar even vragen bij een winkel, niet op straat want ook dat had ik gelezen dan lopen ze mee en kun je aftikken, nou surprise surprise ook nu werd er iemand van straat geroepen om ons weg te brengen en stonden ze met het handje klaar om te ontvangen. Jammer voor hem, wij hadden nog geen cash geld, althans geen kleingeld dus eenmaal binnen de poort van het hotel uitgelegd dat we nog geen geld hadden en excuses gemaakt waarna de man van het hotel gelukkig de poort dicht deed. In het donker ziet alles er natuurlijk anders uit, maar we hebben het idee dat we hier wel op onze hoede moeten zijn. We verliezen elkaar niet uit het oog !! Onze riad bevond zich in een smal steegje afgeschermd door een dichte, zwart metalen poort, hadden we nooit gevonden zonder onze begeleider🫣 eenmaal binnen kregen we een warm ontvangst met een fijn munt theetje we moesten even wachten voor we naar onze kamer konden want hij moest eerst ff bidden, Hilarisch toch. Uiteindelijk mochten we zelfs een kamer kiezen, op de gallerij of the rooftop kamer met eigen terras, de keuze was snel gemaakt toen Robin zag dat er geen ramen in de kamer op de galerij zaten. Hij weet dat ik zuurstof wil op mijn kamer dus de rooftop was voor ons.Hij heeft na enig gepruts en wat hulp de airco aan geslingerd en we zijn bijna zover om op pad te gaan voor voedsel.
We zijn uitgekomen bij een art cafe waar drie, al wat oudere heren, met volle overgave zaten te zingen en te trommelen. Ze genoten zichtbaar en helemaal toen ik mee ging zitten klappen. We hebben een tajine met lamsvlees besteld en zoete aardappel met ras el hanout, met een frisdrank erbij en inclusief fooi waren we voor nog geen 20 euro klaar. Op ons gemak terug gelopen en nog even een paar liter water gekocht bij een winkel zo groot als een kast, en als ik klaar ben met dit blogje, welke ik op ons dakterras zit te schrijven bij een temperatuur van ong 15 graden terwijl het al half elf lokale tijd is, wordt het tijd om een poosje op onze rug te gaan staan. Het was een drukke dag met nu al een hoop indrukken, dat slapen gaat wel lukken denk ik.

Geschreven door AenAonroute