Na een nacht waarin we geslapen hebben als baby's zijn we, na een prima ontbijtje met een aantal tips van onze gastheer op weg gegaan naar het mistige bos. Tip één was een uitkijkpunt genaamd veu da noiva en dus ook onze eerste stop. Tip twee praia do port do seixal, een zwart strand vanwege de lava een watervalletje op het strand wat best grappig is. Een leuke pier waar je de golfslag kunt bewonderen en tientallen krabben. Tijdens de koffie op het aangrenzende terras de foto's uitgezocht en daarna door naar de volgende stop, poco das lesmas een natuurbad aan de rand van de oceaan, mooi aangelegd, maar we hebben het bij de vieuw van bovenaf gehouden want de weg ernaartoe zou onze bolide waarschijnlijk niet aan gekund hebben. En door naar de volgende stop, De vinger naar God word het genoemd, geen idee waarom, we waren er al voorbij gereden maar zijn ervoor omgedraaid, we hadden ons de moeite kunnen besparen want veel stelde het niet voor. De volgende tip was een natuur gebied waar je je in jurassic park zou wanen zonder de dinosauriërs, helaas bleek het terrein bij een restaurant te horen, en deze was gesloten, met een stevig afgesloten hek bij de entree, helaas pindakaas. De weg ernaartoe maakte alles goed want Arjen kon zich uitleven in onze bolide, met een gering aantal pk's moesten we bergopwaarts steil, heel steil zo steil dat we even dachten de motor omhoog te zien komen ha ha we brulden erover, de ene haarspeldbocht volgde de andere op en er waren ook genoeg fijne S bochten, maar kwamen boven. Onverrichter zaken maar weer naar beneden en door naar de volgende stop. Wederom steil omhoog richting het mistige bos. Even wat oponthoud door loslopende koeien op de weg, wat de normaalste zaak van de wereld schijnt te zijn hier, en terwijl de dames ons rustig voorbij wandelden konden we onze trip weer voortzetten. Onderweg een verdwaalde Pool opgepikt en terug gebracht naar z'n auto en daar waren we dan bij het mistige bos....... Kraakhelder weer en van de mist niets te vinden, even rond gewandeld en wat plaatjes geschoten maar morgen gaan we in de herkansing want het schijnt echt spooky te zijn als de mist er wel is dus morgen vroeg die kant maar weer op. Door de bergen naar de volgende stop worden we weer aangehouden door een stel wandelaars die min of meer verdwaald waren, met de vraag of er 1 persoon mee mocht rijden naar de volgende parkeerplaats waar hun auto stond, wij zijn de moeilijkste niet, stap maar in. Het is bijna etenstijd ondertussen dus op weg naar het eten de route bracht ons dwars door de bergen waar we opeens midden in de wolken reden ook best spooky kan ik je vertellen maar super mooi met de gele bloeiende brem langs de weg. De route naar een local restaurant, aangeraden door de hotel eigenaar, is ons volgende doel. Brasa viva heet de toko, we zijn er en hebben honger, lekker gegeten en gezellig gezeten een praatje makend met de eigenaresse. Veel vlees voor weinig geld daar houden we van. Nu moe maar voldaan met de buik vol op ons balkonnetje nagenieten van de dag. Het was overwegend bewolkt maar de temperatuur was top dus we klagen niet en kunnen nu ook nog heerlijk buiten zitten.

Geschreven door AenAonroute