Zo, dit ging even anders dan gepland en gewenst. Willem werd donderdagmiddag in Juelsminde onwel. De hele dag was er nog niets te merken en hebben we gezeild, gedanst, gezwommen en ijs gegeten, maar om 17.00 kreeg hij kokhalsneigingen en moest hij erg huilen. We zaten toen op een terras en hadden net boodschappen gedaan. Annerieke is toen eerst met hem naar de boot gegaan, zodat Frederiek en ik ons drankje op konden drinken.
Het ging alleen daarna helaas niet beter. Hij werd heel zwak en slapjes, waardoor we rond 20.00 uur toch maar een dokter gebeld hebben. Die besloot dat Willem naar het ziekenhuis moest en rond 21.15 zaten Annerieke en Willem in een gierende ambulance weer op weg naar Aarhus.
S nachts om 2 uur werd geconstateerd dat zijn middenrif weer open was gegaan en werd besloten dat hij de volgende dag naar het gespecialiseerde kinderziekenhuis in Odense moest. Vrijdag om 14.00 uur is Willem daar met spoed geopereerd, omdat niet alleen zijn middenrif open was, maar ook omdat zijn maag bekneld zat en er kans was dat deze zou beschadigen.
Dit waren voor ons super heftige uren, maar gelukkig is de operatie goed gegaan. Daarbij waren Gerrit en Anne-Mieke in de buurt en hebben zij zich over Frederiek en de boot ontfermd en kon ik me met hun auto bij Willem en Annerieke voegen.
Na 2 dagen intensive care mocht Willem weer een gewone afdeling en daarna ging het zo goed dat we woensdag al weer naar de boot mochten. Achteraf was dit misschien een dag te vroeg, want die nacht hebben we toch weer ondersteuning gehad van de ambulance en zijn er donderdag in het ziekenhuis voor de zekerheid weer foto's van Willem's buik gemaakt.
Nu lijkt alles weer goed en zijn we weer op de boot. Deze is tijdens ons verblijf in het ziekenhuis door Gerrit, Anne-Mieke en Frederiek naar Kerteminde gevaren op 25 km van Odense en 500 meter van hun caravan.
We blijven nu nog een paar dagen in Denemarken voor doktersafspraken en hopen daarna Willem met de auto naar NL te kunnen vervoeren. We hebben dit niet zo gewenst en gepland, maar zijn blij dat we waren waar we waren. Toevallig was hulp hier dichtbij. Hulp van zowel Gerrit en Anne-Mieke, als van de Deense artsen en verpleegsters die ons super lief, gastvrij en doortastend hebben geholpen. Dit maakt ons enorm dankbaar en hopen zo onze reis nog goed af te kunnen sluiten voor we met z'n viertjes weer naar huis komen.

Geschreven door Peter.pan