Vandaag proberen we uit te slapen. De brug die we moeten hebben geeft de keuze tussen vóór 8 uur of na 12 uur vertrekken. We gaan voor het laatste en hopen dat de kinderen willen meewerken aan ons plan. Niet dus, maar een beetje met zijn allen in bed en pyama blijven hangen lukt wel. Daarnaast doen we in de ochtend nog snel een was en laat Annerieke Frederiek nog even uit bij de speeltuin terwijl ik de boot weer klaar maak voor vertrek.
Op het nippertje zijn ze weer terug en halen we de brug. We besluiten na de brug de een beetje vaart te houden. We willen 20 mijl opschuiven en door de weinige slaap de afgelopen dagen heeft Frederiek er even niet te veel geduld voor. Wel varen we weer door een prachtige omgeving. Dit stuk lijkt op de smalle delen eigenlijk meer op het Friese plassenzeilen, dan op zee.
Na een mijl of 12 komen we bij de Greifswalder Bodden, een groter, dieper meer waar we niet meer zo op de tonnen hoeven te letten. Hier gaan we linksaf naar het noorden, omdat het daar volgens de pilot het mooist is. Maar ook het geeft ons hierna ruimte om met wat instabielere voorspellingen en noordelijke wind nog wat plekjes op te kunnen schuiven.
Rond 16.00 komen we aan en vinden we een plekje vlakbij het havenkantoor en dus zo dicht mogelijk bij de speeltuin. Daar gaan we direct naartoe en lopen daarna door naar de vissershaven voor ijs en diner. Willem ontdekt daar de kipnugget en vindt die wel heel lekker!

Wat dit plaatsje ook leuk maakt is dat er een stoomtrein vertrekt. De volgende dag moeten we die dus wel even nemen en gaan naar een van dé Badplaatsen van Rügen: Binz. Tenminste dit zegt onze pilot weer. Het treintje is met name voor Frederiek (en Annerieke) een beleving. Voor Frederiek kopen we zo'n stopbordje (volgens Annerieke spiegelei, maar dat zal wel NS-taal zijn). In ieder geval wordt er heel fanatiek mee gezwaaid, tot hij van al die beweging uit elkaar valt. Frederiek is eerst ontroostbaar, maar het perspectief van zwemmen op het strand én de belofte dat pappa hem vanavond gaat maken doet het leed toch vergeten.
We sluiten Binz af met een grote speeltuin en stappen dan weer de trein in naar Lautenbach.

Geschreven door Peter.pan