Ik ben weer terug.
Na enkele klachten te hebben ontvangen waarom we al 2 dagen niks van ons hebben laten horen, volgen hier.....dag 5 en 6 etappe 3 en 4
Gisteren hebben we etappe 3 gedaan en vandaag, je gelooft het nooit, etappe 4.
Over gisteren valt er niet zoveel bijzonders te melden.
Het was een lange slopende rit met heel veel slechte wegen. Señor Panda hield zich groot al zag ik overduidelijk de angst in z'n trouwe koplampjes. Meermaals moest ik hem gerust stellen. Dat ging mij redelijk goed af moet ik zeggen. Mijn rijkunsten hielpen daar waarschijnlijk ook bij. Er waren wat D-tours, er was de eerste time trail, er was wat los zand, er was wat hard zand, er waren stenen, er waren rotsen, er waren bomen, er was modder, er liepen 🐫🐫🐫. Er reden Pandas, ook waren er hele hoge duinen....ja ja in de woestijn is het leven nooit een refrein.
goed, de eerste time trail was een redelijk succes, over die van vandaag zullen we het maar niet hebben.
Tot zover gisteren.

Vandaag staat de tweede time trail op de rol maar zoals eerder gezegd gaan we het daar niet over hebben.
Omdat Señor Panda maar blijft kreunen en steunen, ga ik er toch maar even mee langs de Panda Dokter. Die zijn hier in overvloed aanwezig. De eerste maakt een ritje van 2 minuten en stelt zijn diagnose. Onrustig en zenuwachtig zie ik Panda olie zweten. Ik stel hem al snel gerust, maar wil toch nog een second opinion. Zo gezegd zo gedaan. De tweede dokter staat ons meteen na de start op te wachten. Hoe geweldig. Na eerst wat vragen en een klein onderzoekje, volgt de testrit. Daarna nog wat kijken en dan komt het verdict......knaldemper motorsteun tikkeritus. Niks ernstigs, hier kun je erg oud mee worden. Gerust gesteld gaan we op pad. De rit van vandaag is lang brengt ons via de timetrail, waar we het verder niet meer over gaan hebben, langs prachtige paden en duinen. Zichtbaar geniet Panda van dit avontuur vol zelfvertrouwen en in de wetenschap dat knalpijp motorsteun tikkeritus niet meteen lijd tot de sloperij.
We liggen op schema en gaan lekker, behalve bij de time trail dan....maar daar gingen we......
Esther rijd zich vast in een piep klein zand hoopje en met vereende krachten van Panda rijders alsmede een dappere panda die geheel zelfstandig besluit om ons wel even los te trekken. Met wat gehannes, geduw en geschommel lukt het ons om los te komen. Hebben we de sleepkabel in ieder geval voor de Panda z'n viool meegenomen.
We verwisselen nog een bandje, want ja, je het er 6 en je wilt ze per slot van rekening alle 6 tevreden houden. We komen vroeg aan op het kamp en genieten van de zon. We hebben alle tijd en daarom vertroetel ik Panda maar eens flink.
Het tentje staat inmiddels en Esther beoefent haar favoriete hobby.
Nu nog even eten, douchen en kijken of m'n bandje weer geplakt is.....

Geschreven door Panda.Raid.Adventure.by.Niels.Udo