Etappe 5

Als we nog wat willen in het klassement zal het vandaag moeten gaan gebeuren. We besluiten dan ook om hulpmiddelen in te gaan zetten. Dat doen ze immers bijna allemaal. Degene uit de top 50 toch zeer zeker. Wij nu dus ook. Tot nu toe reden wij alle time trails op gevoel. Zo ook gisteren. We zaten er slechts 25 seconden naast. Een prachtige prestatie. Maar de 100ste plaats was toch wat teleurstellend. Dit riekt naar hulpmiddelen bij de rest. Toch zijn we wederom een paar plaatsjes gestegen in het algemeen klassement. Maar liefst 4 plaatsen en daarmee staan we 45ste.
Mijn luchtbedje is jammer genoeg lek gegaan maar toch heb Ik redelijk goed geslapen, het zand is niet zo hard en prima te doen. wel maar even kijken of we vandaag ergens een luchtbedje kunnen scoren. Ik was niet van plan om een nieuwe hobby te maken van op de grond slapen.

En weg zijn we weer, ons motto blijft ongewijzigd. Kalm aan en koppie en de panda koel houden. Het eerste deel tot aan de time trail is leuk en afwisselend. Een goede mix van de afgelopen dagen. Wel worden we ondertussen een beetje moe van al die Marrokaanse bedel jeugd. Overal is de woestijn kom je ze tegen. Op de gekste plekken ploppen ze als paddestoelen uit de Marrokaanse grond. Hun vaders daar en tegen staan dan weer overal driftig te wijzen en te dirigeren dat je een bepaalde kant op moet, uiteraard in de hoop dat je vast komt te zitten in het losse zand om er dan vervolgens als de kamelen bij te zijn om je er weer uit te slepen voor 50 euro. We snappen het allemaal wel, maar het is na 5 dagen behoorlijk irritant aan het worden. We komen na een tijdje rijden bij onze time trail van de dag aan. Spannend want we gaan onze nieuwe taktiek inzettten.
Zo de time trail zit er op. Nu maar hopen dat onze nieuwe taktiek goed heeft uitgepakt. Dat weten we morgen pas. We vinden het maar raar dat we zo langzaam moeten rijden. Het zal wel, we zien het morgen wel.
We rijden verder als er na 100 meter een rare trilling ontstaat rechtsvoor. Een lekke band ? Kan bijna niet want we hadden 100 meter eerder immers de banden spanning gechekt. We snappen uit en inderdaad het is geen lekke band. Wat dan ? Er blijkt een beugel gebroken bij de stuurstang ophanging of zoiets. We kunnen niet verder. Einde verhaal. We kunnen niet echt sturen. Dat wordt lastig. En wat nu? , hoe nu verder.? Hoe moeten we in het kamp komen? thuis komen ? Ons klassement weg. Gelukkig zitten we op de asfalt weg. We zetten de auto aan de Kant en demonteren het wiel. We zien het al, een Klein scheurtje in het beugeltje.
Het is een simple scheurtje wat makkelijk gelast kan worden. We laten ons niet zo maar uit het velt slaan. Ook al kunnen we niet harder dan 30 en sturen is lastig we rijden gewoon verder opzoek naar een lasser. met 30km per uur op weg naar een dorp op zoek naar iemand met een las apperaat. We vragen het aan een politie agent die we tegenkomen en moeten 25 km door rijden. En ja hoor, na een uurtje hobbelen komen we in een dorp. We zien een banden winkel en zijn buurman kan lassen. 20 min later en alles is weer gefixed. Hoppekee, gas op die lollie we zijn er weer. Binnen de tijd aankomen gaan zelfs de vliegende hollanders niet meer halen. We zijn optijd voor stempel nr 3. We zijn anderhalf uur te laat binnen en dat zijn strafpunten. We zullen dan ook wel zakken in het klassement. Maar het avontuur gaat verder. Een lasser zonder lasbril was ook wel weer bijzonder. We moeten onze namen op de muur schrijven. En worden uitgezwaaid door de hele familie. Van stempel post nr3 tot de laatste doen we het lekker rustig aan, want optijd binnen komen gaat toch niet meer lukken.
We genieten en zijn trots op dat we toch maar weer mooi hebben gefixed. Het landschap en de rit zijn geweldig. We komen door een dorp waar we de banden laten plakken, want ook die waren 2 keer lek gereden. We eten er wat en proberen een luchtbedje te regelen. De banden man kan hem wel plakken, dat lukt hem inderdaad. Alleen heeft hij wat meer moeite met het oplazen van het bedje, dat wil zeggen, ook daar heeft hij geen moeite mee, hij neemt het alleen iets te letterlijk. Dat wordt dus wederom een nachtje op de grond. Komt goed er is hier toch alleen maar zand. Uren later
aangekomen op het kamp, liggen er gvd dikke stenen en rotsen. Dat belooft een interresant nachtje. Ik word en passant nog geprikt door een steen. Nog nooit meegemaakt. Ik schop tegen die steen en die verandert plots klaps in een plant.

Geschreven door Panda.Raid.Adventure.by.Niels.Udo