Etappe 1
Goede morgen. Udo vroeg me gisteravond waneer Ik voor het laatste in een tentje heb geslapen. Had hij beter niet kunnen doen want ik heb er zo'n beetje de hele nacht over nagedacht en het ergste van alles is dat Ik het antwoord nog steeds niet weet. De accomodatie zullen we niet snel vergeten. Udo is er wederom in geslaagd iets moois uit zijn woestijn hoed te toveren. Hij had de bedjes keurig opgemaakt en ik moet toegeven, wat een luxe. De slaapzak is van een uitzonderlijk niveau. Ik heb het heerlijk warm gehad. En ik ben een enorme kou kleum dus dat wil wel wat zeggen. Ook het luchtbedje liet niks te wensen over. Udo had zelfs aan een luchtkussentje gedacht. Een heel kleintje dan. Niet zo'n grote waar alle buurtkinderen op komen springen, want dat past natuurlijk niet in ons tentje. Het mag dan ook gerust een wonder heten dat ik de slaap niet heb kunnen vatten. Ik had wonderen van een heel ander kaliber verwacht van onze heilige huppeldepup.
Het zal de spanning wel zijn. Udo lag overduidelijk te genieten van de wind die tegen ons tentje aan blies. Het heerlijke geruis deed hem zichtbaar goed.
Nu eerst maar eens opstaan, ontbijten, de Panda prepareren enz enz.
Om 10u zijn wij aan de beurt en mogen wij vertrekken.

We zoeken het even hogerop zodat we een prachtig uitzicht over het kamp hebben. Udo filmt en zo als gewoonlijk kijk ik weer wat om me heen. We hebben een duidelijke taak verdeling. Ik spot de helicopter. En terwijl ik sta te wijzen (ook een van mijn taken) staat Udo te filmen en worden wij weer gefilmd door de organisatie. Misschien komen we wel weer in beeld bij de videos van panda raid zelf.

De heilige huppeldepup zegent ons met een prachtige regenboog. Maar zoals iedereen eigenlijk wel weet, betekent een regenboog dat het ergens regent. En dat kan natuurlijk niet in een woestijn. Want daar staan ze immers om bekent die woestijnen, dat het er nooit regent.
En weg zijn we. Het eerste stuk van de etappe van vandaag was een beetje saai. Het was vooral een verplaatsings etappe naar het echte werk. En werken werdt het. Over de schoonheid van het land hebben we al het een en ander verteld. Een woestijn is echt wel een aparte ervaring. Maar genoeg over het landschap. de rally. Wat een spectakel. We blijken beide aardig bedreven rally rijders te zijn. Al krijgen we al snel ons eerste lesje. We rijden lek. Iets te enthousiast. Maar dat gaan we goed maken daar zijn we zeker van. Het voordeel van lek rijden en nederlandse vlaggentjes op je dak IS dat dat wel een beetje aandacht trekt. Al speelt ook zeker mee dat er veel van ons wordt verwacht. De organisatie was immers erg onder de indruk van ons bij de keuring. Udo Wordt dan ook uitgebreidt gefilmd en geinterviewd. Ze willen duidelijke van ons leren. De eerste time trail, dat is iets voor ons. De bedoeling is over verschillende afstanden verschillende snelheden te rijden. Daar rolt dan een tijd uit hoelang je over het traject mag doen. En hierin blijken we erg bedreven te zijn. We gaan lekker en halen de een na de ander in. Keurig binnen de daarvoor geldende tijden. We gaan als een speer. Het leukste deel zijn de duinen (erg los zand) al denken velen deelnemers daar na vandaag ongetwijfeld anders over. Bij de eerste duinen staan zo'n 20 pandas, enkelen tot aan hun wielkassen in het diepe zand en enkelen die angstvallig stonden toe te kijken hoe dit te overleven. Gas op die lollie en niet twijfelen. Vol gas scheuren we van links naar rechts en als een Alberto tomaba in zijn gloríe dagen van de olympische piste af slalomt. Zo duiken wij naar beneden. Respectvol staan de verbouwereerde deelnemers naar ons te kijken. Wat een pro's zie je ze denken. En promt schieten we omhoog in het klassement. De lekkeband is hiermee al lang weer vergeten en de verloren tijd ruimschots goed gemaakt. De adrenaline spuit uit zowel onze oren als uit de uitlaat van de Panda.
En door....we komen even later in een droog gevallen rivier met ook weer erg veel los zand. Vol gas....daar gaan we weer. Wederom halen we de een na de ander in, al is het maar omdat de ene vast en een ander met panne staat. Omdat er links en rechts fout gereden wordt en vele andere er blind achteraan gaan. Valt ook hier wederom tijd winst te halen. Een geniale ingeving van Udo brengt ons als een van de weinigen op het juiste pad. En zo komen we tot een fantastiesche eindtijd. 2 uur en 20 minuten sneller dan de maximale tijd.
Eenmaal aangekomen op het kamp, zet Ik de tent op, Udo gaat tanken en we brengen onze kapotte band naar de garage op het kamp. Douchen, eten en lekker bij het vuurtje zitten.
Tot morgen.

Geschreven door Panda.Raid.Adventure.by.Niels.Udo