Vandaag rijden we iets verder het dal in. Aan het eind van het dal is nog een camperplaats, hier vertrekken verschillende wandelingen.

De lucht is prachtig blauw en het is 6 graden. Gisteravond gaf de thermometer 4 graden aan. Koud maar prachtig weer.

We gaan lopen naar Rifugio Benevolo, een berghut. Deze hut is al gesloten, maar we nemen toch zelf eten mee en we kunnen daar vast wel zitten.

De berghut ligt midden in Parco Nazional Gran Paradiso, dit is het oudste nationaal park van Italië. Het ligt in de Grajische Alpen, iets ten zuiden van het Aostavallei en niet ver van de Mont Blanc.
Het park werd geopend op 3 december 1922 en was onder andere bedoeld om de steenbokken populatie te beschermen.

De borden geven aan dat het anderhalf uur lopen is naar Rifugio Benevolo, die op 2287 meter hoogte ligt, dat is ruim 300 meter stijgen, want we staan al op hoogte.

De tocht er naar toe is prachtig en het pad is goed te lopen.

De handschoenen, dikke jassen en sjaals waren niet nodig, want is prima lopen in een t-shirt, soms zelfs erg warm.

Ik vond de tocht erg zwaar, vanwege de hoogte en ook vanwege de steilere stukken, waar met name mijn enkel het af laat weten, omdat ik deze niet meer helemaal kan buigen en dus niet kan afzetten.

We halen de berghut net niet, jammer maar niet minder mooi en fijn gelopen. Wat een prachtig gebied!

We zien één steenbok heel hoog op de berg, één roofvogel, een rups en een dode muis.

Na bijna vijf uur zijn we terug bij de camper. We drinken koffie, buiten in de zon in onze korte broek. Tot de zon achter de berg verdwijnt, dan kan direct de dikke trui aan.

We rijden terug naar het plekje van vannacht, ik wil nog wat aan mijn huiswerk doen en ik heb bijna geen internet op de plek waar de camper nu staat.
Jammer want ook dit plekje is prachtig.

Geschreven door Onderweg.met.de.twin