Gisteravond nog een mooi rondje gelopen bij camperplaats Langstrand, over de rotsen en terug langs het strand. Dan vallen onze lange schaduwen op, door de laagstaande zon wordt onze schaduw steeds langer.

We zijn net terug in de camper en het begint te regenen, goede timing.

Vanochtend is het bewolkt, maar dat heeft ook z'n charmes. De laaghangende wolken op de bergen.

We vertrekken om half tien van de camperplaats, het is maar 15 graden en regenachtig.

Voor vandaag en de komende dagen, zijn de weersvooruitzichten slechter.

We rijden het laatste stukje van de RV17, tot Bodø. Daarna is de kustweg, de Kystriksveien, afgelopen.
We hebben eigenlijk nog geen idee wat we daarna gaan doen.

Maar eerst naar de Saltstraumen, de zoutstroom. Dit is een sterke getijstroom en maalstroom, de sterkste getijstroom van de wereld.
Een smalle zeestraat verbindt de Saltfjord met de Skjerstadfjord en door deze zeestraat, van 3 km lang en 150 meter breed, passeert elke 6 uur, tot 400 miljoen ton zeewater, met snelheden van 20 knopen (ongeveer 37 km/u).
Waar de stroming op zijn sterkst is, kunnen draaikolken van 10 m in diameter en 5 m diep ontstaan.

Heel erg bijzonder om te zien, ook de grote aantallen meeuwen zijn leuk om naar te kijken, die doen zich tegoed aan de enorme hoeveelheid vis.

Na dit korte uitstapje doen we boodschappen en verzorgen de camper.
Alles schoon, koelkast vol en verder naar?

Als de camper niet meteen start, zakt mij even de moed in de schoenen.
Gezien onze ervaring met campers die stilstaan in Scandinavië, maar het blijkt loos alarm en gelukkig eenmalig.

Bijgekomen van mijn schrik besluiten we om te kiezen voor wat stabieler, mooier en warmer weer, we gaan nog een stukje naar het Noorden en buigen dan af naar Kiruna in Zweden.
We komen dan langs Abisko Nationalpark, dat moet erg mooi zijn.

Peter wil daarna graag naar Jokkmokk, waarom? Omdat het zo leuk klinkt.......

Via deze route willen we zakken langs de Hoge Kusten in het Oosten van Zweden, een prachtig gebied waar we eerder zijn geweest, maar te weinig van hebben gezien.

Deze route kan alleen via de 'snelweg' E6, er zijn geen andere routes die naar Kiruna leiden.
De snelweg in dit gedeelte van Noorwegen lijkt in niets op onze snelwegen.
Het is een tweebaansweg waar je maximaal 80 kilometer per uur mag rijden, maar gezien de bochten en heuvels rijden wij gemiddeld ongeveer 60 kilometer per uur.
Daarom kan je maximaal zo'n 400 kilometer afleggen op een dag, iets om rekening mee te houden.

We stoppen aan het eind van de middag op camping Nottvatn in Innhavet.
Ik vind het een bekende naam en ook het receptie gebouw komt mij vaag bekend voor, Peter zegt de plek niets. Vergis ik me?

We vinden een rustige plaats aan de rivier, jammer dat het weer zo slecht is.
Volgens de Noren bestaat er geen slecht weer, alleen slechte kleding....dus jassen aan en insmeren tegen de knutten en muggen, want die trekken zich hier niets aan van regen.

We lopen een stuk over de camping en tot Peters verrassing hebben we hier inderdaad eerder gestaan.
In 2002 toen we terugreden vanaf de Noordkaap.
We herkennen de watervallen en de oude houtzagerij!
We hebben hier onder de waterval gezeten, om af te koelen, omdat het toen erg warm was.
De houtzagerij is jammer genoeg deels ingestort en gezien de waterstand van de rivier is zitten in de waterval nu geen optie.

Grappig detail aan de andere kant van de camping ligt een baai aan zee, de binnenhaven 'Innhavet', deze hebben we we in 2002 niet ontdekt.
Het sanitairgebouw is oud en de douche is een gemeenschappelijke ruimte met een groot douchegordijn, een soort schoolkamp idee. Wij douchen morgen wel in de camper😀😅

Geschreven door Onderweg.met.de.twin