Gisteravond lopen we ondanks de regen nog een rondje om de parkeerplaats, de parkeerplaats aan de E10, waar we vannacht geslapen hebben.

Niet de meest idyllische plek, maar er is weinig alternatief te vinden in de buurt.
In de loop van de avond/nacht loopt de parkeerplaats helemaal vol met campers, caravans, tentjes en personenauto's waar mensen in overnachten.

Tijdens ons ommetje ontdekken we een bijzondere opslagplaats van kleine hutjes aan het meer, geen idee waar ze voor gebruikt worden, voor het (ijs)vissen in de winter misschien?

Vanochtend vertrekken we vroeg, om kwart voor negen rijden we weg. We gaan lopen in het Abisko Nationalpark.
De korte ronde van twee uur.
De Njakajaure wandeling, een wandeling naar een klein meer het Vuolip Njáhkájávri, vraag me niet om die namen uit te spreken het lijkt op Fins of de taal van de Samen.

De wandeling is prachtig en loopt door drassig veengebied, over planken, door open berggebied met voornamelijk berkenboompjes, met zicht op de poort naar Lapland.
Bijzonder om te zien dat de natuur op deze hoogte nog niet helemaal is ontwaakt, er is nog veel bruin van kleur en ook de bomen zijn nog niet helemaal in blad.

Onderweg komen we ook een speciaal plekje voor mij tegen, een plekje om te mediteren met rustgevend uitzicht. Op de steen die er ligt staan de wijze woorden: ' de langste reis, is de reis naar binnen'.

Met de wandeling loop je een gedeelte van The King's Trail. Heel erg mooi en jammer dat de twee uur zo snel voorbij waren.

Het is erg rustig tijdens de wandeling, we komen maar weinig mensen tegen.
Met de muggen valt het erg mee, omdat het behoorlijk waait, heel fijn!

Oh en de rode kruisen? Dat zijn de wegaanduidingen voor de sneeuwscooters in de winter.
Deze paden kan je in de zomer ook gebruiken als wandelpad en zijn in de winter vaak als enige verlicht.

Na de wandeling proberen we vers brood te krijgen, maar dat blijkt onmogelijk.
We 'piepen' het oude brood wel op, hiervoor heeft Peter een handig trucje gevonden, geïnspireerd door facebook, in een hapjespan met deksel, op het gas en even opwarmen. Zo fungeert de pan als oven.

Ook tijdens de lunch zien we kleine houten huisjes aan de rand van het meer en een stapel oude caravans, het lijkt op onze strandhuizen maar dan voor de vissers.
We lunchen noodgedwongen binnen om zelf niet als lunch te fungeren voor de muggen.

Na de lunch rijden we door naar Kiruna, via de E10. Het is even wennen Zweden, het land maakt een minder spectaculaire indruk als Noorwegen.
Het lijkt alsof de snelwegen zijn aangelegd voor campers en caravans, want dat is bijna het enige verkeer dat er rijdt.

Langs en op de snelweg zien we de eerste rendieren 😀, mijn dag kan niet meer stuk. Rendieren in Zweden zijn net zo gewoon als koeien in Nederland, met dat verschil dat de kuddes loslopen.
Wij noemen ze meestal reMdieren, omdat ze ineens opduiken uit de bermen en greppels langs de weg.

Voor Kiruna buigen we nog even af naar het nabijgelegen ijshotel in Jukkasjärvi.
Ik weet niet zo goed wat we hadden verwacht maar een ijshotel dat 365 dagen open is, doet toch wat vreemd aan.
Het blijkt een grote toeristische attractie te zijn, wij draaien om.

Kiruna verrast ons, het blijkt een behoorlijk grote stad en oogt heel vriendelijk met de gekleurde huizen.
De stad is vooral bekend vanwege de stadsverhuizing door de mijnbouw.

De ijzerertsmijnen lopen voor een deel onder de stad en de stad dreigt te verzakken.
Hierdoor moet de stad in zijn geheel verhuizen, dit gebeurt zo'n drie kilometer oostwaarts.
De plannen voor de verhuizing van de stad staan gepland tot 2033. 
Hele woonwijken verdwijnen, het spoor, het station en de snelweg E10 zijn voor 2013 verplaatst.
In 2023 staan de bibliotheek, de brandweer en scholen op een nieuwe locatie.
De kosten van de verhuizing lopen in de miljarden kronen en komen voor het grootste deel voor rekening van het staatsmijnbedrijf LKAB.
Kiruna verhuist naar het vroegere dorp Tuolluvaara.

Tussen de grote ijzertsmijn en de stad is een mooi park aangelegd door het staatsmijnbedrijf, hier is ook een uitkijkpunt met uitzicht op het enorme complex van de mijn.
We stoppen om hier een kijkje te nemen.

Een leuke overnachtingsplek vinden is in dit hele gebied een wat lastige opgave.
Of je moet het leuk vinden om op een parkeerplaats te staan, of in een rijtje met andere campers op een grindbak op een camping.
Toch niet echt wat wij zoeken.

We rijden wat langer door en overnachten op camping Gällivare.
Wij hebben een leuke plek, omdat we niet afhankelijk zijn van de stroomvoorziening.
De camping staat verder overvol, er zijn zeker 100 plekken bezet, het toiletgebouw beschikt over 3 toiletten voor de dames en 3 voor de heren, de douches zitten in dezelfde ruimte.
Het ruikt er niet bepaald naar viooltjes......ik weet wel waar wij douchen 😁.

Zo blij dat we de douche en het toilet zelf bij ons hebben.

Geschreven door Onderweg.met.de.twin