De dag begon met een prima ontbijtje door Micky, die samen met Joop, zestien jaar geleden vanuit Brabant (NL) neerstreek in Montagu en een guesthouse begon. Brabant, dat denken we tenminste aan de zuidelijke tongval te horen. Ik probeerde nog een gesprekje aan te knopen over “hoe het zo gekomen was en het verhaal van het huis”. Maar Micky was niet zo vertellerig. En Joop, volgens reviews een gezellige gastheer, leek niet thuis. Hebben we in ieder geval niet gezien. Dus hebben we onze koffers naar de auto gebracht, handje gegeven en zijn vertrokken. Beetje apart. We hebben over het algemeen erg leuk contact gehad met eigenaren van guesthouses en B&B’s. Nou ja, toe maar.
De rit zou deze keer via Robertson, Worcester en Paarl naar Stellenbosch voeren. De Route 62 wordt over de volle lengte overal flink aangepakt en daar waar de weg klaar is doet hij kwalitatief niet onder voor de Gardenroute langs de kust. Het is duidelijk dat men van deze route een aantrekkelijk alternatief wil maken voor de veel bekendere Gardenroute. En niet zonder reden! Het landschap van de Kleine Karoo is prachtig om doorheen te rijden. Deze historische route en de stadjes (“dorps”) aan de route zijn mooi en verdienen het niet om slapend in de vergetelheid te raken.
Ter hoogte van Robertson (bij ons bekend van de bij AH verkrijgbare port) zagen we de grootte van de wijngaarden en ook de hoeveelheid ervan toenemen. Worcester is vlgs onze Rough Guide geen interessante stad, maar in Paarl zijn we even het centrum ingereden voor een lichte lunch. Na de lunch doorgereden via de Drakenstein Prison, de plek van waaruit Nelson Mandela is vrijgelaten. De beelden van 11 februari 1990 staan ons nog vers voor de geest. Sinds 2008 staat er bij de poort een levensgroot beeld van Mandela met gebalde vuist.
En weer verder voerde de rit. We hadden het adres in Stellenbosch, van Riebeeck Street, ingesteld in de navigatie. Maar, zoals wel vaker, we moesten zelf weer ingrijpen want hij stuurde ons consequent richting de van Riebeeck Street in Franschhoek. Zowat elk stadje in de Kaapprovincie heeft wel een (Jan) van Riebeeck Street. Hoe dan ook: niet veel later kwamen we aan op de plaats van bestemming in Stellenbosch. Klein provinciaal stadje, maar wel met een universiteit. En vanwege de wijnproducenten in de regio ook behoorlijk ingesteld op (wijn-) toerisme.
Snel de koffers in de kamer gezet en op pad gegaan. We zitten op korte loopafstand van het centrum(pje). Na twee winkelstraatjes zijn we voor een biertje en een wit wijntje neergestreken op het gezellige stoepterras van Craft. En we raakten in een lang gesprek over dit zwart-witte land, dat we als buitenstaanders na drie weken reizen nog steeds ingewikkeld blijven vinden. Ook moesten we na drie weken “binnenlanden” even weer wennen aan de bewoonde wereld. Ineens was het kwart over zeven en hebben we maar gauw een restaurantje met terras opgezocht om een hapje te eten.
Terug op de kamer vielen we vroeg in slaap... morgen is er weer een dag.

M

Geschreven door Molenaars.on.tour