Na een heerlijk ontbijtje en een rondje foto’s maken van de B&B hebben we afscheid genomen en in Church Street nog even de flappentap geplunderd en in een mooi mohairprodukten winkeltje een aardigheidje gekocht voor Briënne. Mohairwol is echt een product uit de Karoo, de woestijnachtige regio tussen Kaapstad en Johannesburg. De stadjes die we momenteel bezoeken zijn alle ontstaan uit het ontsluitingsproces van deze streek t.b.v. de mohairroute naar de kust (Mossel Bay).
Daarna vervolgden we onze trip naar Willowmore. Rijdend door de Swartberge (over aanzienlijk beter wegdek dan de dag ervoor ) passeerden we de Meiringspoort, een zeer nauwe pas die qua gesteente deed denken aan de bergen in de National Parks in Californië (Bryce Canion enz.). We konden nog een korte wandeling maken naar de waterval, maar het bordje “beware of snakes” weerhield ons daarvan. Zie ook het filmpje.
Onderweg zagen we mooie wilde Vervet Monkeys, Zuid-Afrikaanse Groene Meerkat of Blauwaap, langs de weg en ook soms een schildpad. Eén keer liep een schildpad letterlijk op onze weghelft. Ik ben uitgestapt om hem onder het hek, dat overal aan weerskanten van de wegen staat, door te schuiven, waar de vrije natuur verder gaat. Deze corridors van wegen tussen de natuur door zijn voor schildpadden dodelijk als ze er terecht komen. Aapjes hebben we over het hek heen zien springen, die zitten er niet mee. Je ziet soms ook waarschuwingsborden met een schildpad erop. Wildwissels/ecoducten zoals bij ons op de Veluwe kennen ze hier niet.
Rond het middaguur arriveerden we in Willowmore, een gat in een grote leegte. Wereldberoemd volgens onze Zuid-Afrikabijbel is “Sophie’s Choice”, het enige etablissement van enige betekenis in de hoofdstraat. Een combi van antiekwinkel en coffee/lunchroom. Omdat we pas om 14.00 uur bij onze B&B terecht konden, besloten we daar te lunchen. Toen we wifi hadden kwam een bericht binnen van Sonja, onze onvolprezen oppas Voor De Poes, van Niña.
Het ging ineens erg slecht met Niña: ze at al een paar dagen slecht/niet, ze werd mager. Kortom Sonja zou haar om 14.00 uur NL tijd meenemen naar de dierenarts (DA na hier). We spraken af dat wij om die tijd op wifi zouden zijn voor contact.
En helaas kregen we al snel het èchte slechte bericht. De DA belde ons zelf. Niña was doodziek. Ze was een poesje met aangeboren nierinsufficiëntie, maar door de jaren heen had ze het, met één slechte periode in het laatste jaar in Haren, eigenlijk heel goed gedaan. Nu waren haar niertjes er ineens mee opgehouden: acuut nierfalen. Hij had bloedonderzoek gedaan. Ze had zweertjes in haar bekje, was dramatisch afgevallen, slap en versuft en bloedwaarden die overeen kwamen met a.n. Hij maakte ons duidelijk dat ze stervende was en gaf ons de tijd dit bericht even te verwerken en met de jongens te overleggen. Het was ons duidelijk dat we haar moesten laten inslapen. Arthur liet weten dat hij eerder weg zou gaan bij zijn werk om in Groningen bij haar te zijn voordat ze haar zouden laten inslapen. We vonden het groots, lief en heldhaftig van hem. Dit had hij nog nooit eerder hoeven doen. En uitgerekend nu bij zijn kleine vriendinnetje dat hij twee dagen ervoor nog op schoot had gehad en niks aan gemerkt had!
Het was een rotavond, geloof me. We hadden de gezins-applijn continu open. Waren met z’n vieren één in het verdriet om het plotselinge verlies van die kleine koningin van de Belcamposingel. We aten werktuigelijk en zijn maar vroeg gaan slapen. Wat moet je anders?

Filmpje:

Meiringspoort https://youtu.be/TwmvUTvKKXI

Geschreven door Molenaars.on.tour