In de tuin van Rob stond daadwerkelijk een tafeltje met twee stoelen voorzien van kussens klaar onder de parasol in de privé-tuin. Dus wij daar gaan zitten. Ons ontbijt werd daarheen gebracht door de bediening! Na enkele minuten schoof Rob zelf ook aan en na het uitwisselen van informatie over onze reis tot nu toe en onze plannen voor de komende week en nuttige tips van Marleen over de planten in de tuin kwam het gesprek op de situatie in Zuid-Afrika op dit moment. Rob liet ons terloops wel weten dat hij duidelijk wat meer aan de rechter zijde van het politieke spectrum staat (hij kan goed leven met mensen als Le Pen en Wilders). Ieder zijn eigen mening en zijn eigen achtergrond. Dus we gingen verder. Het probleem in Zuid-Afrika is vooral gelegen in zelfverrijking van de zwarte leiders over de ruggen van het volk en het feit dat niet gedacht wordt in het pakken van kansen maar dat alles om zwart/wit draait. De ontwikkeling van de zwarte bevolking blijft sterk achter (het onderwijs was in de tijd van de apartheid veel beter geregeld dan nu) terwijl er wel een soort “reversed apartheid” bestaat. Jonge blanke mensen krijgen bijna geen werk (en vertrekken massaal uit Zuid-Afrika), terwijl incompetente (nauwelijks opgeleide) zwarte mensen relatief hoge functies krijgen met alle gevolgen van dien. Grote bedrijven van weleer gaan failliet/worden bestolen door de overheid, grote boerderijen van weleer verpauperen enzovoort. De werkloosheid is volgens de officiële statistieken ongeveer 29% maar in werkelijkheid bijna 40%!! Kortom een somber beeld van het land.
We zullen contact houden met Rob (hij wil mogelijk tzt iets in Europa aanschaffen als escape). Echt een bijzondere man. Hij heeft een zoon van 31, een dochter van 33 en een vriendin van 38.
Hierna hebben we afgesproken nog even te blijven hangen om dit blog bij te werken.

Rond 13.00 uur namen we afscheid van Rob Whyte, met wie we in deze ene dag een bijzondere band hadden gekregen, niet in de laatste plaats door de openhartigheid waarmee hij ons deelgenoot maakte van zijn visie op de Zuidafrikaanse samenleving. De rit naar onze volgende bestemming, het dorpje Addo aan de rand van Addo Elephant National Park, leidde ons weer door afwisselende landschappen. Ook nu zagen we weer vele Vervet Monkeys langs de route, maar voor het eerst ook wrattenzwijntjes (“Pumba” uit The Lion King), loslopende ezeltjes en angorageiten. Deze route werd op de verkeersborden aangeduid als “Mohair route”. Aangekomen bij Kirkwood was er enige verwarring over het adres van de B&B, waardoor we door de navigatie recht een township in gestuurd werden. :) We hadden snel door dat dit tot niks leidde en zijn zonder problemen omgedraaid en er weer uit gereden. Kort daarna ontdekten we onze adresseringsfout en vonden we al snel de “Good Hope Farm B&B” bij Addo, een enorme citrusplantage met B&B. We werden hartelijk ontvangen en de dochter des huizes regelde terstond een restaurant verderop aan de weg voor ons avondeten. Met een koel biertje in de hand konden we relaxed wat uitrusten van de autorit op de prachtige veranda die grensde aan onze kamer. Ook hier weer veel mooie vogeltjes! Na het eten nog even gespeeld met de onvermoeibare Border Collie die stok na stok blijft aandragen om weg te gooien zodat hij hem kan apporteren. :)
Bijzonder om te merken hoeveel dieren ongevraagd op ons af komen sinds dinsdagavond. Bij Rob Whyte in Graaff-Reinet waren het zijn Jack Russelltjes, Jools en Brandy, die constant ons gezelschap zochten. En nu weer dit hondje; hoewel een werkhondje als een Border Collie niet echt een knuffelkont is.
Morgen gaan we naar Kuzuko Lodge in een private reserve-deel van Addo Elephant NP. Dit verblijf van twee nachten en in totaal vier guided safari’s beschouwen we als iets dat een hoogtepunt van onze reis zou moeten worden...

Filmpje:

musje terras Whyte House https://youtu.be/l6tUEY9CSvg

Geschreven door Molenaars.on.tour